Έκανα AstraZeneca, αλλά αισθάνομαι πως με προσβάλλατε…
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Νωρίς το πρωί σήμερα, έκανα την 2η δόση του εμβολίου της AstraZeneca στο εμβολιαστικό κέντρο του τοπικού ιατρείου Βριλησσίων. Όλα άψογα, για ακόμα μία φορά. Οφείλω, όμως, να πω πως αισθάνομαι προσβεβλημένος. Αισθάνομαι αμήχανα και νοιώθω θυμό για την διαχείριση του σπουδαίου και αναγκαίου εγχειρήματος του εμβολιασμού.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Αγαπητοί, κυρία Θεοδωρίδου, κύριε Κικίλια, κύριε Θεμιστοκλέους
Όταν στις 20 Απριλίου έκανα την πρώτη δόση του Οξφορδιανού εμβολίου είχε ήδη γενικευθεί η δημόσια συζήτηση σχετικά με τις πιθανές παρενέργειες του. Δεχόμουν κι εγώ “βομβαρδισμό” ερωτήσεων και σχολίων από ακροατές της εκπομπής μου στον Real fm και φίλους στα social media σχετικά με το εμβόλιο. Άνθρωποι με απορίες, με φόβους, με επιφυλάξεις, ακόμα και αρνητές ή συνωμοσιολόγοι που, είτε καλοπροαίρετα, είτε κακοπροαίρετα, δίσταζαν και ανησυχούσαν.
Δεν είχα να τους πω πολλά. Γραπωνόμουν από την φωνή της λογικής (μου) και τις διαβεβαιώσεις των ειδικών. Τις δικές σας διαβεβαιώσεις. Μετέφερα όσα έλεγαν οι εκπρόσωποι της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, την επιστημοσύνη των οποίων σεβόμουν και σέβομαι. Ρωτήθηκα σχετικά, μάλιστα, εάν θα έκανα το συγκεκριμένο εμβόλιο, και, δίχως να το σκεφτώ δεύτερη φορά, απάντησα “ναι”.
Η αλήθεια είναι –μπορώ να το ομολογήσω– πως θα προτιμούσα να μου τύχαινε εμβόλιο άλλης εταιρείας. Δεν μου έτυχε. Όταν έκανα αποδοχή του πρώτου ραντεβού (ειδοποιήθηκα μέσω της άϋλης στην ηλικιακή κατηγορία 18-59 λόγω ιατρικού ιστορικού) και πλοηγήθηκα στην πλατφόρμα, κατάλαβα από την ημερομηνία της δεύτερης δόσης πως θα κάνω το Οξφορδιανό. Σκέφτηκα μόνο για μία στιγμή, παραδέχομαι πως ρώτησα τον γιατρό μου, αλλά προχώρησα.
Ούτε ταχυδρομικούς κωδικούς άλλαξα, ούτε στο φαρμακείο πήγα προς αναζήτηση άλλου εμβολίου. Κάποιος, μάλιστα, στον οποίο απευθύνθηκα -γνωρίζει αυτός- μου απάντησε αστειευόμενος και με παρέπεμψε στην …Άγκελα Μέρκελ, η οποία εκείνη την ημέρα είχε εμβολιαστεί με AstraZeneca. “Δεν πειράζει”, είπα. “Δεν μασάω στην χύδην ανοητολογία των δημοσιολογούντων”. Και προχώρησα.
Λίγο καιρό μετά ενοχλήθηκα με τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα περί “ξεστοκαρίσματος”. Όχι γιατί θεώρησα πως είχε άδικο, αλλά διότι πίστευα πως δεν χρειαζόταν να συνεισφέρουμε -όσοι μιλούμε δημοσίως– στην αμηχανία και τους δισταγμούς που εκ των πραγμάτων προέκυπταν από την διαχείριση των εμβολιασμών. Ήταν τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε να μην επιτρέψει τις μετακινήσεις (που όλοι αναμέναμε όπως ο διψασμένος δύο σταγόνες νερό) για το Πάσχα, και ο πρωθυπουργός προσέφερε ως “αντίδωρο” τον εμβολιασμό της ηλικιακής κατηγορίας 30-39 με το συγκεκριμένο εμβόλιο.
Ακολούθησε, για να σας το θυμίσω, ένας μιντιακός ενθουσιασμός για την “εμπιστοσύνη” των νεότερων και την συμμετοχή τους στον εμβολιασμό-με το AstraZeneca.
Κύλησε νερό στο αυλάκι και ο ενθουσιασμός αυτός περιορίστηκε στο ποσοστό του 20%! Το ίδιο περίπου και στις άλλες ηλικιακές κατηγορίες ως προς το ίδιο εμβόλιο.
Ήρθαν μετά τα περιστατικά θρομβώσεων –κυρίως στην Κρήτη-, και κάποιοι ανεξήγητοι θάνατοι, ορισμένοι από τους οποίους διαπιστώθηκε πως είχαν “αιτιώδη συνάφεια” με το εμβόλιο. Την ίδια περίοδο, η εγκληματικά ανεύθυνη Ευρώπη “έπαιζε” με τα όρια ηλικίας πάνω ή κάτω από τα οποία, έδινε πρόσβαση στο εμβόλιο. Ακολούθησε η απόφαση να εξαιρεθεί η συγκεκριμένη εταιρεία από μελλοντικές προμήθειες και η προσήλωση της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών στο εμβόλιο της Pfizer/BioNTech του κ. Μπουρλά.
Στο μυαλό του μέσου πολίτη –που από την μία τρόμαζε στην ιδέα του θανάτου, της νόσησης και των ΜΕΘ, και από την άλλη αγωνιούσε να βγει από το έρεβος του Covid μέσω του εμβολιασμού– όλα…πολτός.
Έκανα, σήμερα, την 2η δόση. Και χθες αποφασίσατε να συστήσετε στους κάτω των 60 -στους οποίους ανήκω– να μην κάνουν το συγκεκριμένο εμβόλιο! Αλλά να το κάνουν οπωσδήποτε όσοι είχαν προγραμματισμένη την δεύτερη δόση. Τι άλλαξε; Το ιϊκό φορτίο, όπως εξηγήσατε. Δηλαδή, πριν ένα μήνα που ο κίνδυνος να νοσήσει κανείς ήταν αυξημένος καλώς κάναμε το AstraZeneca, τώρα που μειώθηκε ο κίνδυνος, καλώς να το αποφύγουμε.
Θεωρείτε πως βγάζουν νόημα όλα αυτά για κάθε πολίτη που θέλει να εμπιστευτεί τους ειδικούς αλλά, από την άλλη, διαθέτει κοινή λογική και δικαιολογημένη ανησυχία;
Αντιλαμβάνεστε πως αισθάνεται βλέποντας τα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών δελτίων -συχνά με μουσική υπόκρουση που παραπέμπει σε…θρίλερ-, ή πως νοιώθει από την αμηχανία των ίδιων των επιστημόνων να εξηγήσουν τις αποφάσεις αυτές από τα τηλεοπτικά παράθυρα;
Η “Καθημερινή” κάνει λόγο για “σύγχυση” με δική σας ευθύνη, οι “εισαγγελείς” που καταδίκασαν τον Τσίπρα για το “ξεστοκάρισμα” λένε τώρα πως είχε δίκιο (δυστυχώς), και όλοι μαζί αισθανόμαστε πως όσα συμβαίνουν δεν προσλαμβάνονται ως λογικά.
Πολλοί αισθάνονται προσβεβλημένοι, απορούν, νοιώθουν ανόητοι (για να μην πω την άλλη λέξη…). Δεν ζητώ “συγγνώμη” από κανέναν, γιατί έχω μάθει να ζητώ συνήθως κάτι που μπορώ να λάβω, εσείς, όμως, δεν αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε κάτι περισσότερο από τα τετριμμένα που λέτε;
Έκανα το AstraZeneca. Αύριο θα πάρω και το πιστοποιητικό. Δεν ξέρω, όμως, εάν θα το επέλεγα εάν ήξερα όσα ακολούθησαν. Φταίει η Ευρώπη; Ναι, φταίει. Αλλά δεν μπορεί να φταίει πάντοτε κάποιος άλλος…
Υ.Γ Τώρα που δημοσιοποιούνται επεισόδια περικαρδίτιδας με άλλα εμβόλια, ελπίζω να μην κάνετε το ίδιο λάθος. Εγκαίρως και καθαρά να εξηγήσετε…
Και προς επίρρωση:
SiteDesign