Άρθρο στο Bloomberg: Το μεγάλο λάθος του Μπάιντεν στον πόλεμο στην Ουκρανία

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν κάνει το λάθος να νομίζει ότι μπορεί να αιμορραγήσει τη Ρωσία, να ανατρέψει τον Πούτιν και να δώσει σήμα στην Κίνα να μείνει μακριά από την Ταϊβάν, γράφει ο αρθρογράφος του Bloomberg Νηλ Φέργκιουσον, γνωστός ιστορικός. Απορρίπτοντας την άποψη ότι οι ΗΠΑ βασίζουν τη σημερινή τους οπτική για την κατάσταση στην Ουκρανία σε παραλληλισμούς με την εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ΗΠΑ δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα στο γεγονός ότι ο πόλεμος θα λάβει παρατεταμένο χαρακτήρα.

Του Σπύρου Σιδέρη

«Η Ουάσινγκτον θα συνεχίσει να προμηθεύει τους Ουκρανούς με αντιαεροπορικά Stingers, αντιαρματικά Javelins και εκρηκτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Switchblade. Θα συνεχίσει να προσπαθεί να πείσει άλλες κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ να προμηθεύσουν βαρύτερα όπλα», γράφει.

• «Όσο παραμένει ο Πούτιν, [η Ρωσία] θα είναι ένα κράτος εγκληματίας που δεν θα γίνει ποτέ ευπρόσδεκτο στην κοινότητα των εθνών. Η Κίνα έχει κάνει τεράστιο λάθος πιστεύοντας ότι ο Πούτιν μπορεί να τη γλιτώσει με αυτό. Η αποκοπή της Ρωσίας δεν θα φανεί ως καλός φορέας και θα πρέπει να επανεκτιμήσουν τον άξονα Κίνας-Ρωσίας», αναφέρει ο Φέργκιουσον, επικαλούμενος υψηλόβαθμο αξιωματούχο των ΗΠΑ, ο οποίος δήλωσε ότι και αξιωματούχοι στη Βρετανία έχουν παρόμοια θέση.

Όμως ο Φέργκιουσον αμφιβάλλει ότι η συνέχιση του πολέμου θα υπονομεύσει αναγκαστικά τη θέση του Πούτιν και ότι η αποτυχία του στον πόλεμο θα λειτουργήσει με τη σειρά της αποτρεπτικά για την Κίνα, την οποία οι ΗΠΑ θεωρούν πραγματικό αντίπαλο.

«Όσον αφορά την Κίνα, πιστεύω ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν κάνει μεγάλο λάθος πιστεύοντας ότι οι απειλές της για δευτερογενείς κυρώσεις κατά κινεζικών εταιρειών θα αποτρέψουν τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ από την παροχή οικονομικής βοήθειας στη Ρωσία», γράφει.

• Ο συγγραφέας επισημαίνει επίσης ότι οι ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες επικεντρώνονται τώρα στην κατάληψη της Μαριούπολης, εάν αυτή χαθεί από την Ουκρανία, θα απελευθερωθούν. Αυτό θα επιτρέψει στους Ρώσους να καταλάβουν το Ντονμπάς. Και αν οι δυνάμεις της Λευκορωσίας εισβάλουν στη δυτική Ουκρανία, αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στις προμήθειες όπλων της Δύσης.

Μιλώντας για την προσωπική αντίληψη του Πούτιν για τον πόλεμο, γράφει ότι «ο Πούτιν ζει με ιστορικές αναλογίες και μεταφορές. Όσοι είναι εχθροί της αιώνιας Ρωσίας πρέπει να είναι Ναζί». Ταυτόχρονα, πιστεύει ότι το σχέδιο του Πούτιν δεν είναι μια αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά μια έκκληση στον τσαρικό ιμπεριαλισμό.

Οι Κινέζοι γνωρίζουν επίσης πώς να εφαρμόζουν την ιστορία στα σύγχρονα προβλήματα, αλλά το κάνουν και πάλι με διαφορετικό τρόπο. Ενώ ο Πούτιν θέλει να επιστρέψει τη μετασοβιετική Ρωσία σε ένα μυθοποιημένο τσαρικό παρελθόν, ο Σι παραμένει ο κληρονόμος του Μάο Τσετούνγκ και κάποιος που φιλοδοξεί να πάρει τη θέση του δίπλα του στο πάνθεον του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

• Μιλώντας για τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, εφιστά την προσοχή στο πώς οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Στον Πρώτο Ψυχρό Πόλεμο ο ανώτερος εταίρος ήταν η Ρωσία, ο κατώτερος εταίρος ήταν η Κίνα – τώρα συμβαίνει το αντίστροφο. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου, ο πρώτος θερμός πόλεμος έγινε στην Ασία (Κορέα) – τώρα είναι στην Ευρώπη (Ουκρανία).

Ως εκ τούτου, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό να ακολουθήσουν κρίσεις στη Μέση Ανατολή (Ιράν) και στην Άπω Ανατολή (Ταϊβάν).

Η βασική διαφορά είναι ο φόβος της κυβέρνησης Μπάιντεν ότι ο Πούτιν θα μπορούσε να ξεκινήσει πυρηνικό πόλεμο εάν η υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία παρατραβήξει.

• «Κάθε βήμα αυτής της στρατηγικής βασίζεται σε μια αμφίβολη ιστορία. Η Ουκρανία δεν είναι το Αφγανιστάν της δεκαετίας του 1980, και ακόμη και αν ήταν, αυτός ο πόλεμος δεν θα διαρκούσε 10 χρόνια – μάλλον 10 εβδομάδες. Το να επιτρέψουμε στον Πούτιν να μετατρέψει την Ουκρανία σε ερείπια δεν είναι συνετό- του δίνουμε την ευκαιρία να επιτύχει τον στόχο του να καταστήσει την ανεξαρτησία της Ουκρανίας μη βιώσιμη. Και η Κίνα παρακολουθεί όλα αυτά με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ του Τρούμαν (σ.σ. πρόεδρος των ΗΠΑ την εποχή του πολέμου της Κορέας). Γιατί η Αμερική που με τόση αυτοπεποίθηση ηγήθηκε της αρχικής φάσης του πρώτου Ψυχρού Πολέμου είναι πλέον η ίδια ιστορία», καταλήγει ο συγγραφέας.