Αντετοκούμπο: Η Ελλάδα είναι χώρα λευκών, αντιμετωπίζεις ρατσισμό

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο φιλοξενήθηκε στο Bleacher Report, το οποίο δημιούργησε για χάρη του ένα ντοκιμαντέρ: Ο «Greek Freak» μιλά για τα παιδικά του χρόνια, την φτώχεια, τον ρατσισμό που γνώρισε στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να διερευνηθεί το θέμα (εθνική) ταυτότητα.

Το ντοκιμαντέρ διερευνά το παρελθόν του MVP του ΝΒΑ περιγράφοντας μια χώρα στην οποία ο Γιάννης έπρεπε να φτάσει 18 ετών για να πάψει να είναι άνθρωπος χωρίς πατρίδα, στην οποία το δηλητήριο της Χρυσής Αυγής είχε μολύνει τις περισσότερες γειτονιές, αλλά και στην οποία υπήρχαν άνθρωποι που δεν κρίνουν από το χρώμα, όπως ο αγαπημένος των Αντετοκούνμπο κύριος Γιάννης. Στο teaser ο Γιάννης Αντετοκούνμπο διηγείται ότι «η πρώτη φορά που είδα μαύρο άνδρα να οδηγεί αυτοκίνητο, ένα καλό αυτοκίνητο, ήταν στις ΗΠΑ. Ήμουν σοκαρισμένος, αναρωτιόμουν τι συμβαίνει εδώ. Με έκανε να αναρωτιέμαι αν η χώρα μου δίνει αρκετές ευκαιρίες σε όσους δεν είναι από εκεί, άρχισα να το σκέφτομαι αυτό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών, μπορεί να γίνει δύσκολη η ζωή κάποιου με το χρώμα του δικού μου δέρματος. Πηγαίνεις σε πολλές γειτονιές και αντιμετωπίζεις αρκετή αρνητικότητα, ρατσισμό.

Οι γονείς μου έκαναν τρομερή δουλειά, πάλευαν για εμάς σε καθημερινή βάση. Μας παρείχαν όσα χρειαζόμασταν σαν οικογένεια ακόμη κι αν έπρεπε να πουλήσουν πράγματα στους δρόμους. Η φτώχεια μπορεί να σε ωθήσει στα όριά σου. Δεν είναι διασκεδαστικά, όμως στο τέλος της ημέρας πρέπει να το αποδεχθείς και αυτό κάναμε ως οικογένεια. Είχαμε ο ένας τον άλλο, κάναμε αυτό που έπρεπε. »Οι γονείς μου ήταν παράνομοι, δεν μπορούσαμε να βγάλουμε ένα διαβατήριο ή μια ελληνική ταυτότητα. Όταν είσαι παράνομος στην Ελλάδα, ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να απελαθείς. »Ό,τι κι αν έκαναν οι γονείς μου, το έκαναν πολύ προσεκτικά. Όταν είσαι παράνομος, δεν θέλεις να περπατάς στον δρόμο η Αστυνομία μπορεί να σε σταματήσει και να σε στείλει πίσω στη χώρα σου, μπορεί να μην ξαναδείς ποτέ τα παιδιά σου. Αν γύριζα από το σχολείο και δεν έβρισκα τη μητέρα μου, το μυαλό μου έτρεχε. Σκεφτόμουν πού βρισκόταν, αναρωτιόμουν αν ήταν καλά εκείνη και ο πατέρας μου.

»Πολλές φορές σκέφτηκα ότι θα απελαθούν οι γονείς μου, ευτυχώς αυτή η μέρα δεν ήρθε ποτέ. Σαν οικογένεια βάλαμε τους εαυτούς μας γύρω από ανθρώπους θετικούς, όπως ο ιδιοκτήτης ενός καφέ, ο κύριος Γιάννης. Ήταν δύσκολο και πάντα θα είναι δύσκολο να είσαι μαύρος σε μια χώρα λευκών, έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αυτός που πραγματικά είσαι. Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα, δεν έχω πάει ποτέ στη Νιγηρία, πήγα σε ελληνικό σχολείο με τους φίλους μου, η Ελλάδα είναι όσα γνωρίζω. Δεν βγήκα ποτέ από εκείνη μέχρι τα 18 μου».

Πηγή: Protagon.gr