Ανδρουλάκης σε ρόλο… Σίβυλλας- Γιατί βάζει πρόωρα θέμα “πρωθυπουργού κοινής αποδοχής”

Στην αρχαιότητα με τη λέξη Σίβυλλα (ή και Σιβύλλα) χαρακτηριζόταν η οποιαδήποτε γυναίκα με μαντική ικανότητα που προφήτευε αυθόρμητα (χωρίς να ερωτηθεί), όταν περιερχόταν σε έκσταση, μελλοντικά συμβάντα (συνήθως δυσάρεστα ή φοβερά). Αυτό συνέβαινε, όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι, γιατί δεχόταν την επίσκεψη ενός θεϊκού πνεύματος

“Σιβυλλική”, λοιπόν, μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση του προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ σχετικά με το πώς “οραματίζεται” μία μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας με την συμμετοχή του κόμματός του, ανάλογα, βεβαίως, εάν από τις κάλπες της απλής αναλογικής θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα η Ν.Δ ή ο ΣΥΡΙΖΑ.

“Εμείς λέμε λοιπόν στον ελληνικό λαό: Αν βλέπετε τη ζημιά που κάνει ο κ. Μητσοτάκης και θυμάστε την ζημιά που έκαναν Τσίπρας -Καμμένος, εμείς δίνουμε την ευκαιρία δια της ψήφου στην παράταξη μας να μην έχετε πρωθυπουργό ούτε τον ένα ούτε τον άλλο και μέσα από ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα να γυρίσει σελίδα ο ελληνικός λαός”, δήλωσε εκ νέου χθες ο κ.Ανδρουλάκης. Ανάλογη δήλωση είχε κάνει και δύο ημέρες νωρίτερα, λέγοντας πως το κόμμα του δεν θα συνδράμει για να γίνουν πρωθυπουργοί, είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε ο Αλέξης Τσίπρας.

Και καθώς προφανώς ούτε στη Χαριλάου Τρικούπη δεν πιστεύουν ότι το ΚΙΝΑΛ θα γίνει ξαφνικά πρώτο κόμμα, η αναφορά αυτή ερμηνεύθηκε ως μήνυμα προς τη ΝΔ πως μία συγκυβέρνηση θα έχει ως όρο να είναι άλλος πρωθυπουργός, ενδεχομένως εξωκοινοβουλευτικός, με το όνομα του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, να κυκλοφορεί ήδη στο παρασκήνιο.

Το ζήτημα κλήθηκε να σχολιάσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, ο οποίος ανέφερε αιχμηρά ότι: “Ο κ. Ανδρουλάκης δεν μας είπε ποιος θα είναι, μας είπε τι δεν θέλει ο ίδιος, θα ήταν προτιμότερο κάποια στιγμή να αποσαφηνίσει και τι θέλει ο ίδιος”.

Ο πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ τηρεί μία στάση, ως προς τα μετεκλογικά σενάρια, που θυμίζει την στρατηγική του ΚΚΕ “πέντε κόμματα, δύο πολιτικές”, εξομοιώνοντας, επί της ουσίας, τη Ν.Δ με τον ΣΥΡΙΖΑ και προσδιορίζοντας ως βασικό όρο για να προσχωρήσει στην συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας να μην είναι πρωθυπουργοί οι κ. Μητσοτάκης και Τσίπρας.

Αποτελεί, βεβαίως, αν μη τι άλλο πολιτικό παράδοξο να θέτει το τρίτο κόμμα ως προαπαιτούμενο να μην είναι πρωθυπουργός ενός τέτοιου κυβερνητικού σχήματος συνεργασίας ο αρχηγός του πρώτου κόμματος. Πρόκειται, αναμφίβολα, για έναν τακτικισμό του ΚΙΝ.ΑΛ ώστε να αποφύγει να απαντήσει στον σκληρό πυρήνα του ερωτήματος που του τίθεται σχετικά με τις συνεργασίες της επόμενης ημέρας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Νίκος Ανδρουλάκης ποντάρει στην δημοσκοπική εικόνα του κόμματός του που μπορεί μεν να έχει πιάσει την…οροφή του (περίπου στο 14%), γνωρίζει, όμως, πως οιαδήποτε συμφωνία για συνεργασία μπορεί να γίνει μόνο μετά την καλπη της απλής αναλογικής. Κι αυτό διότι στο διάστημα από την πρώτη έως τη δεύτερη αναμέτρηση (με το νέο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση της Ν.Δ και προβλέπει αναλογικό μπόνους) το ΚΙΝ.ΑΛ κινδυνεύει να πιεστεί στις μυλόπετρες της πόλωσης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων και να καταγράψει τελικά εκλογικό ποσοστό σαφώς μικρότερο από εκείνο της Κυριακής της απλής αναλογικής. Διαπραγματευτικά, δηλαδή, εφόσον ο κ. Ανδρουλάκης αποφασίσει να συμμετάσχει σε κυβέρνηση, μπορεί να το κάνει με το “ατού” του υψηλότερου εκλογικού ποσοστού.

Ακόμα κι έτσι, όμως, στον κ. Ανδρουλάκη, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δεν αρκείται σε μία προγραμματική σύγκλιση αλλά επιδιώκει μία μεγάλη πολιτική υποχώρηση από το κόμμα-κορμός μιας κυβέρνησης συνεργασίας, η οποία, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις του, είναι να μην οριστεί πρωθυπουργός ο αρχηγός αυτού του κόμματος.

Τα σενάρια αναφέρουν πως στο περιβάλλον του κ. Ανδρουλάκη “ζυμώνονται” ιδέες με συγκεκριμένα ονόματα που θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά στον ρόλο ενός πρωθυπουργού κοινής αποδοχής, είτε από τη Ν.Δ, είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή, όμως, στο ΚΙΝ.ΑΛ εκτιμούν πως το κυβερνών κόμμα θα κερδίσει την αναμέτρηση της απλής αναλογικής, έστω και με βραχεία κεφαλή, τα ονόματα που μπαίνουν στο τραπέζι αφορούν περισσότερο στο να είναι αποδεκτά από τη Ν.Δ. Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ένα τέτοιο πρόσωπο, όπως είναι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αμφότεροι, όμως, μπορεί να προκαλέσουν μείζονα αναταραχή στη Ν.Δ, καθώς θεωρούν “κόκκινα πανιά” για τους καραμανλικούς και άλλες τάσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Ο κ. Ανδρουλάκης θα έχει, βεβαίως, αναλόγως την επιλογή που θα κάνει σε μία τέτοια περίπτωση, να αντιμετωπίσει και πολύ ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα του. Μία συνεργασία με τη Ν.Δ θα προκαλέσει πιθανότατα σύγκρουση με την “αριστερή” πτέρυγα του ΚΙΝ.ΑΛ, ήτοι με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και κορυφαία στελέχη, όπως οι Χάρης Καστανίδης, Παύλος Γερουλάνος, Παύλος Χρηστίδης, Μιχάλης Καρχιμάκης και άλλους πολλούς με σημείο αναφοράς στο “παλαιό ΠΑΣΟΚ”. Από την άλλη, εάν οι συνθήκες οδηγήσουν σε σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (ο Αλέξης Τσίπρας έχει άλλωστε υποβάλει ήδη, μέσω του συνεδρίου, πρόταση 5+1 σημείων που θα μπορούσε να αποτελέσει βάση συζήτησης των δύο χώρων), είναι βέβαιο πως θα σημειωθεί αποχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου και άλλων “σημιτικών” στελεχών. Το φάσμα της διάσπασης είναι κάτι που υπολογίζει πολύ ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος γνωρίζει πως ανάλογα με την απόφαση που θα λάβει θα κριθεί εάν το κόμμα του θα αποκτήσει “γκενσερικά” χαρακτηριστικά -κόμμα, δηλαδή, που θα δρα συμπληρωματικά για τον σχηματισμό κυβέρνησης-, ή ακόμα κι αν θα συρρικνωθεί δίνοντας χώρο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.