Τα “nerds” του Μαξίμου και η ανάγνωση του ΠΑΣΟΚ

Η ανάγνωση που κάνουν στο ΠΑΣΟΚ σχετικά με την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει (κεντρο) δεξιό υποψήφιο εστιάζεται στον κίνδυνο που νιώθει για απώλειες ψηφοφόρων προς τα κόμματα στα δεξιά της Ν.Δ. Και σε μεγάλο βαθμό είναι σωστή. Παραβλέπουν, ωστόσο, ότι οι “nerds” (σπασίκλες), περί τους αριθμούς και τα ποσοστά, στο Μέγαρο Μαξίμου, εάν έχουν καταλήξει σε αυτή τη διαπίστωση, δεν θα συνέστηναν στον πρωθυπουργό την όποια στροφή προς τα δεξιά εάν δεν ένοιωθαν ότι είναι αρκετά καλά φυλαγμένα τα σύνορα προς το κέντρο.

Εύλογα, λοιπόν, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η ανάγνωση της Χαριλάου Τρικούπη θα έπρεπε να συνοδεύεται και από την αυτοκριτική σχετικά με το ότι, παρά την ευνοϊκή για το ΠΑΣΟΚ συγκυρία των τελευταίων μηνών, δεν έχουν αποκομίσει αρκετά πολιτικά οφέλη στην περιοχή του κέντρου. Κάποιος ή κάποιοι πρέπει να φταίνε γι΄ αυτό.

Από το περίπου 13% των ευρωεκλογών και εντεύθεν, το ΠΑΣΟΚ επιδοκιμάστηκε για την άψογη εσωκομματική εκλογή, το πιό ενδιαφέρον ντιμπέϊτ υποψηφίων εδώ και πολλά χρόνια, την συγκρότηση μιας μεγάλης νέας ηγετικής ομάδας από τον επανεκλεγέντα Νίκο Ανδρουλάκη, την προσθήκη της καθαρόαιμης κεντρώας Άννας Διαμαντοπούλου αλλά και του κεντροαριστερού Χάρη Δούκα, τον ενισχυμένο και ανανεωμένο Παύλο Γερουλάνο, και, γενικά, ότι παρουσίασε γρήγορα μία συνεκτική ομάδα με χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας.

Την ίδια περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ (βασικός αντίπαλος στην κεντροαριστερά) διαλύθηκε για ακόμα μία φορά, βυθίστηκε στην εσωστρέφεια της “κασσελακειάδας”, …γέννησε βίαια ένα νέο κόμμα (Κι.ΔΗ), και έχασε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πέρασε εύκολα στο γήπεδο του ΠΑΣΟΚ.

Επιπροσθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήγαγε τον κ. Ανδρουλάκη σε κεντρικό κοινοβουλευτικό και πολιτικό του αντίπαλο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αφιέρωσε τον χρόνο του να απαντά επιθετικά στην Χαριλάου Τρικούπη, αρκετοί υπουργοί προσχώρησαν σε τροπολογίες που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ.

Τι περισσότερο θα μπορούσε να ζητήσει ένα κόμμα από αυτή την εύνοια της τύχης; Κι’ όμως, η εκτόξευση των δημοσκοπικών ποσοστών, αμέσως μετά την επανεκλογή Ανδρουλάκη, δεν είχε συνέχεια. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, η τάση είναι μάλλον καθοδική προς το 17% (στην εκτίμηση ψήφου, στην πρόθεση μεταξύ 14-15%). Ταυτόχρονα, ο Σωκράτης Φάμελλος φαίνεται να νοικοκυρεύει το κόμμα του, δεν σπαταλά ούτε σημείο στίξης για τον Κασσελάκη που γράφει βιβλία για να κερδίσει την προσοχή, με την πρόταση, δε, για την Λούκα Κατσέλη μάλλον έφερε το ΠΑΣΟΚ σε δύσκολη θέση. Εάν αυτό επιβεβαιωθεί και στις ψηφοφορίες της προεδρικής εκλογής, με τον αξιολογότατο Τάσο Γιαννίτση να έρχεται τρίτος, ο καιρός θα συνεφιάσει περισσότερο.

Ορθώς, ο κ. Ανδρουλάκης έχει δηλώσει “ποτέ συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ”, οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε πολιτική αυτοχειρία. Επίσης, ορθώς, κάποιοι άλλοι έχουν περιγράψει τα εκλογικά σενάρια του ’27 ως εξής: ή αυτοδυναμία της Ν.Δ (πολύ δύσκολο), ή “μεγάλος συναπισμός” ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (αποκλείεται από την Χαριλάου Τρικούπη), ή συνεργασία της Ν.Δ, ως πρώτο κόμμα, με άλλα κόμματα στα δεξιά της. Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει αποκλείσει τέτοια πιθανότητα, η Αφροδίτη Λατινοπούλου δηλώνει ηχηρά πως δεν πρόκειται να συμβεί, ο Κυριάκος Βελόπουλος ούτε το θέλει, ούτε έχει λόγο να το θέλει. Άρα;

Κι εδώ επιστρέφουμε στην αρχική ανάγνωση του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την πρωθυπουργική απόφαση να προτείνει τον Κώστα Τασούλα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πως η κυριαρχία του στο κέντρο δεν αμφισβητείται από το Νίκο Ανδρουλάκη. Γνωρίζει, επιπλέον, ότι οι ψηφοφόροι που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι είναι περισσότερο ευάλωτοι στο δίλημμα για την πολιτική σταθερότητα και την διακυβέρνηση που ήδη οικοδομεί το Μέγαρο Μαξίμου και θα το βάλει επιτακτικά και επιθετικά στην δημόσια σφαίρα την κατάλληλη στιγμή.

Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους δεξιούς ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν δείξει ότι εάν η οργή τους χτυπήσει κόκκινο μπορούν ευκολότερα να κινηθούν “τυφλά” και τιμωρητικά. Το άθροισμα των κομμάτων στα δεξιά της Ν.Δ αυξάνει σταθερά τους τελευταίους μήνες, παρά την “εσωτερική” σύγκρουση Βελόπουλου-Λατινοπούλου.

Τούτων δοθέντων, ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να κινηθεί και προς τις δύο κατευθύνσεις: με την συνταγματική αναθεώρηση, τις (όποιες) μεταρρυθμίσεις, και με το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο θα επιχειρήσει να διασφαλίσει να μην υπάρξουν απώλειες κεντρώων ψηφοφόρων, την ώρα που με την επιλογή Τασούλα για ΠτΔ, και Κακλαμάνη στην προεδρία της Βουλής, δίνει επιχειρήματα στους βουλευτές του να πηγαίνουν πιό άνετα τα σαββατοκύριακα στις εκλογικές τους περιφέρειες. Εάν τον βοηθήσει και η συγκυρία με τον πληθωρισμό (;;;) και κάνει κάτι για την ακρίβεια, ακόμα καλύτερα.

Τον ανασχηματισμό μάλλον θα τον μεταθέσει κάπου προς το τέλος της άνοιξης, μπορεί και τον Σεπτέμβριο, για να μπει στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Εκεί θα κρίνει εάν οι δημοσκοπικές και πολιτικές συνθήκες επιβάλλουν περισσότερους κεντροδεξιούς στο κυβερνητικό σχήμα, ή εάν θα αναζητήσει επιπλέον πρόσωπα με κεντρώο προφίλ. Φημολογείται, άλλωστε, ότι πρώην κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ανανεώνει την γκαρνταρόμπα του για την ανάληψη κυβερνητικού θώκου -εάν χρειαστεί-, και για τα γαλάζια ψηφοδέλτια. Πιθανότερος, πάντως, είναι ο συνδυασμός των παραπάνω με μία δεξιά εσάνς λίγο εντονότερη.

Το ζήτημα είναι πως το ΠΑΣΟΚ βλέπει να απομακρύνεται ο στόχος να νικήσει τη Ν.Δ στις εκλογές- που, επί της ουσίας, μόνο στην ρητορεία της Χαριλάου Τρικούπη υπήρξε. Εάν, δε, ο ΣΥΡΙΖΑ με την συνδρομή των πρώην συντρόφων της Νέας Αριστεράς ανακτήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και, επιπροσθέτως, εάν μπεί στη μάχη και ο Αλέξης Τσίπρας) , εκ των πραγμάτων ο Σωκράτης Φάμελλος θα αποκτήσει και το προνόμιο της απευθείας αντιπαράθεσης με τον πρωθυπουργό. Η δε νέα ηγετική ομάδα, που έως τώρα δίνει απλόχερα στο Νίκο Ανδρουλάκη πλήρη ελευθερία κινήσεων, ίσως αρχίσει να μιλά περισσότερο…