Τι κρύβεται πίσω από τον αποκλεισμό Πομπέο-Η Kyivstar, ο νέος Βόλκερ και το άγριο παρασκήνιο

Η ανάρτηση του νικητή των αμερικανικών προεδρικών εκλογών Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δήλωσε ότι δεν θα βάλει στο υπουργικό του συμβούλιο τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο είναι σημαντική όσον αφορά την πολιτική του μελλοντικού προέδρου έναντι της Ουκρανίας. Πρώτον, ο Μάικ Πομπέο ήταν ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της πολιτικής της σκλήρυνσης της πίεσης προς τη Ρωσία με παράλληλη αύξηση της υποστήριξης προς το Κίεβο, αντανακλώντας τη θέση του «κόμματος του πολέμου» εντός των Ρεπουμπλικάνων, το οποίο αντιτίθεται σε ένα πρόωρο σταμάτημα του πολέμου στις γραμμές του μετώπου, αντιτιθέμενο έτσι στο άλλο μέρος του περιβάλλοντος Τραμπ.

Δεύτερον, ο Πομπέο έχει ενσωματωθεί στην ουκρανική κατάσταση. Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Kyivstar. Προφανώς, τον πήγαν εκεί για να πιέσει για τα συμφέροντά της και να λύσει διάφορα προβληματικά ζητήματα με τις ουκρανικές αρχές καθώς εκείνη την εποχή υπήρχαν φήμες ότι η Kyivstar θα μπορούσε να κηρυχθεί συνδεδεμένο νομικό πρόσωπο με τον υπό κυρώσεις Ρώσο ολιγάρχη Μιχαήλ Φρίντμαν και να κρατικοποιηθεί.

Σύμφωνα με την εκδοχή που είναι ευρέως διαδεδομένη στους ουκρανικούς πολιτικούς κύκλους, ο Πομπέο δημιούργησε στενή επαφή με το γραφείο του προέδρου της Ουκρανίας κατά τη διαδικασία εκτέλεσης των παραπάνω καθηκόντων ως μέλος του συμβουλίου της Kyivstar.

Ως εκ τούτου, όταν ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, οι αξιωματούχοι της Ουκρανικής Προεδρίας εναπόθεταν ιδιαίτερες ελπίδες στο γεγονός ότι ο Πομπέο θα βρισκόταν σε μια από τις θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνηση του Τραμπ και μέσω αυτού οι ουκρανικές αρχές θα μπορούσαν να επιλύσουν αποτελεσματικά τα ζητήματα που τους απασχολούσαν, τορπιλίζοντας τις προσπάθειες της νέας αμερικανικής κυβέρνησης να αλλάξει πορεία στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ, το Κίεβο είχε ήδη παρόμοια εμπειρία «στρατολόγησης» ανθρώπων-κλειδιά στην Ουάσινγκτον, υπεύθυνων για την ουκρανική κατεύθυνση. Ο τότε πρόεδρος, μέσω της εταιρείας λόμπι BGR group, διευκόλυνε τον διορισμό του Κουρτ Βόλκερ ως ειδικού απεσταλμένου του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που προΐστατο ο Πομπέο, για την Ουκρανία.

Στη θέση αυτή, ο Βόλκερ κατέβαλε πολλές προσπάθειες για να παγώσει η διαδικασία εφαρμογής του πολιτικού μέρους των συμφωνιών του Μινσκ. Είναι σαφές ότι ο διορισμός του δεν θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα μόνο των πιέσεων του Κιέβου. Τον κύριο ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι αυτή ήταν η πορεία που ήθελε να ακολουθήσει το «κόμμα του πολέμου» στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων. Ωστόσο, οι προσπάθειες πίεσης των ουκρανικών αρχών σίγουρα επιτάχυναν και απλοποίησαν σημαντικά τη διαδικασία.

• Στη μελλοντική κυβέρνηση Τραμπ, ο πιο προφανής υποψήφιος για το ρόλο του «νέου Βόλκερ» ήταν ο Πομπέο. Επιπλέον, υπήρχαν ήδη φήμες ότι θα γινόταν ο νέος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.

Όμως ο Τραμπ αποφάσισε να διαψεύσει προσωπικά τις συζητήσεις αυτές, λέγοντας ότι ο Πομπέο δεν θα ήταν στην ομάδα του. Αυτό από μόνο του είναι μια μη συνήθης εξέλιξη.

Συνήθως, αν κάποιος δεν είναι επιθυμητός για μια θέση, αυτό δηλώνεται ιδιωτικά. Και μια δημόσια δήλωση είναι, αφενός, ένα πολιτικό μήνυμα ότι ο μελλοντικός πρόεδρος έχει διαφορετική άποψη για την Ουκρανία από τον Πομπέο. Και από την άλλη πλευρά, ίσως, αποτελεί ένδειξη της ακραίας δυσαρέσκειας του Τραμπ για το γεγονός ότι εμφανίστηκαν τέτοιες φήμες.

• Ειδικά από τη στιγμή που υπήρξε μια άβολα ανάλογη περίπτωση για τους Ρεπουμπλικάνους σχετικά με τον Πομπέο με τον Χάντερ Μπάιντεν. Θα μπορούσαν να ρωτήσουν τον Τραμπ: Γιατί ζητάτε την ποινική δίωξη του γιου του Μπάιντεν επειδή λαμβάνει μισθό στο διοικητικό συμβούλιο της ουκρανικής εταιρείας Burisma, αλλά διορίζετε σε υψηλή θέση τον Πομπέο, ο οποίος λαμβάνει μισθό στο διοικητικό συμβούλιο της ουκρανικής εταιρείας Kyivstar;

Συνολικά, η δήλωση του Τραμπ για τον Πομπέο είναι, και πάλι, σημαντική. Ειδικά από τη στιγμή που δεν ήταν η μόνη από το στρατόπεδο του μελλοντικού προέδρου.

Για παράδειγμα, ο Έλον Μασκ συμφώνησε ότι η Ουκρανία πληρώνει «χρήματα διαφθοράς» σε Αμερικανούς πολιτικούς που ευνοούν τη συνέχιση του πολέμου.

«Η πιο υποτιμημένη ιστορία στην Ουάσινγκτον είναι το πόσα διεφθαρμένα ουκρανικά χρήματα προσπαθούν να αγοράσουν επιρροή. Δεν ήταν μόνο ο Χάντερ Μπάιντεν. Οι περισσότεροι από τους πολεμοκάπηλους πληρώνονται», έγραψε ο υποστηρικτής του Τραμπ Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Ντέιβιντ Σακς στο Χ.

«Ναι», απάντησε ο Μασκ και δημοσίευσε την ανάρτηση στον τοίχο του.

Παρεμπιπτόντως, είναι πιθανό, ο Σακς να αναφερόταν στις φήμες για τον διορισμό του Πομπέο ως υπουργού Άμυνας.

Και αργότερα, ο γιος του Τραμπ δήλωσε ότι ο Ζελένσκι «θα χάσει το χαρτζιλίκι του» όταν ο πατέρας του γίνει πρόεδρος. Ανέβασε ένα ασπρόμαυρο μιμίδιο στα Instagram Stories του που έδειχνε δολάρια να πέφτουν βροχή στον Ουκρανό πρόεδρο και έγραψε στη λεζάντα: «Σου απομένουν 38 ημέρες πριν χάσεις το χαρτζιλίκι σου». Πιθανότατα αναφερόταν στην ημερομηνία της 17ης Δεκεμβρίου – όταν οι εκλέκτορες θα επιβεβαιώσουν επίσημα την εκλογική νίκη του Ρεπουμπλικάνου.

• Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ και η ομάδα του έχουν ήδη αποφασίσει τη στρατηγική τους για την Ουκρανία και σκοπεύουν να πιέσουν για έναν πρόωρο τερματισμό του πολέμου στο μέτωπο; Προς το παρόν, είναι πρόωρο να εξαχθεί ένα τέτοιο κατηγορηματικό συμπέρασμα.

Το «κόμμα του πολέμου» στην Ουάσινγκτον είναι ακόμη ισχυρό και, ως εκ τούτου, θα συνεχίσει τον «αγώνα του για τον Τραμπ», ενώ αντί του Πομπέο μπορεί να προταθεί άλλος υποψήφιος για τον ρόλο του «νέου Βόλκερ». Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει ακόμη χρόνος μέχρι την ορκωμοσία.

• Επιπλέον, οι ενέργειες του Τραμπ για την Ουκρανία θα επηρεαστούν φυσικά από την αντίδραση της Ρωσίας στις προτάσεις του μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ για το ειρηνευτικό σχέδιο, αν ακολουθήσουν. Εάν ο Τραμπ και ο Πούτιν δεν καταλήξουν σε συνεννόηση, αυτό σίγουρα θα προσαρμόσει την αμερικανική στρατηγική.

Αλλά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια ομάδα με επιρροή στο περιβάλλον του Τραμπ που τάσσεται υπέρ του πρόωρου τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία κατά μήκος των γραμμών του μετώπου, της ελαχιστοποίησης της βοήθειας προς το Κίεβο και μια αρνητική στάση απέναντι στον Ζελένσκι.