ΣΥΡΙΖΑ/ Γιαννούλης, Αυλωνίτης, Μπουλέκος και Οικονόμου μιλούν στο libre και διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το συνέδριο και την υποψηφιότητα Κασσελάκη

Στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, οι περισσότεροι προεξοφλούν νέα διάσπαση του κόμματος. Και μεταξύ αυτών πολλά από τα κορυφαία στελέχη του. Οι εξελίξεις είναι διαρκείς και αλλάζουν ραγδαία το πολιτικό τοπίο, με τις τελευταίες να σχετίζονται με την πλατφόρμα odikosmassyriza.gr του κ. Κασσελάκη εγγραφής νέων μελών ενόψει ενός αμφίβολου Συνεδρίου.

Ήδη έχει προγραμματιστεί για αύριο έκτακτη συνεδρίαση της ΠΓ, χωρίς να αποκλείεται ακόμη και παραπομπή του Στέφανου Κασσελάκη στο Πειθαρχικό για διαγραφή του με αιτιολογία την “αντιποίηση κόμματος”.

• Το libre απευθύνθηκε σε 4 στελέχη του κόμματος, δύο βουλευτές και δύο μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τα οποία διαφωνούν μεταξύ τους τόσο στους χειρισμούς, όσο και στις αποφάσεις που ελήφθησαν στο πλαίσιο της Κεντρικής Επιτροπής.

Ο Χρήστος Γιαννούλης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, ο Αλέξανδρος Αυλωνίτης, βουλευτής Κέρκυρας και oι Γιάννης Μπουλέκος και Θανάσης Οικονόμου, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με άρθρα τους διατυπώνουν τις θέσεις τους διαφωνώντας, αν και καταγράφεται η διάχυτη αγωνία τους για την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.  

“Ο Στέφανος Κασσελάκης προσπαθεί να υποδυθεί το θύμα ενώ είναι ο ίδιος θύτης“

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που θα κρίνουν το μέλλον του κόμματος, τη φυσιογνωμία του, τις αξιακές προτεραιότητες του. Η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλει σε όλους να αντιληφθούν πως οφείλουμε να πορευθούμε προς την εκλογική διαδικασία με αξιοπιστία, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και με την πολιτική στο επίκεντρο.

Να πορευθούμε προς την εκλογή νέου Προέδρου με όρους καθαρούς, με όρους πολιτικούς και να αφήσουμε πίσω μας το κλίμα της τοξικότητας. Όσο συνεχίζεται η τοξικότητα, τόσο θα απομακρυνόμαστε από την προοπτική να πείσουμε την κοινωνία, ότι είμαστε μία σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Αν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε με σοβαρότητα και ψυχραιμία αυτήν την κρίση, πως θα ζητήσουμε από τους πολίτες να μας εμπιστευθούν; Εάν περιοριστούμε στις προσωπικές αντεγκλήσεις και δεν προτάξουμε την πολιτική, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά.

Όσοι όμως επενδύουν στο φανατισμό και τον οπαδισμό δεν βοηθούν αυτή την προσπάθεια. Δυστυχώς ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε την σύγκρουση και τον διχασμό. Με εμπλουτισμένη τη διάσταση της θυματοποίησης και με δηλώσεις και ανακοινώσεις που θυμίζουν πολεμικά ανακοινωθέντα, επέλεξε να απευθυνθεί στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, ενδυόμενος το ρόλο του θύματος μίας συνωμοσίας. Προσπαθεί να υποδυθεί το θύμα ενώ είναι ο ίδιος θύτης μιας σειράς πολιτικών καταστάσεων.

Εάν σεβόταν τη βάση και της έδινε την αξία που πραγματικά της αξίζει, θα είχε δεχθεί την πρόταση για εκλογές χωρίς την πρόταση μομφής. Οι συγκρούσεις και το κλίμα έντασης στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα είχαν αποφευχθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, εάν ο Στέφανος Κασσελάκης είχε επιλέξει την προσφυγή στη βάση. Επέλεξε το διχασμό ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Νίκος Ανδρουλάκης και τελικά οι εκλογές του ΠΑΣΟΚ έγιναν σε πιο ήρεμα νερά

Το ερώτημα δεν είναι αν θα είναι υποψήφιος ο Στέφανος Κασσελάκης αλλά αν πρέπει να είναι υποψήφιος μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί. Εκείνο που έχει καταπέσει είναι η εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο που μετέτρεψε τον πολιτικό διάλογο είτε σε επικοινωνία είτε σε μία παρτίδα σκάκι

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα έχει συνέχεια, αλλά όχι με επικεφαλής έναν ανεξέλεγκτο αρχηγό, που δεν θα λογοδοτεί και θα θεωρεί ότι το κόμμα είναι αυτός. Δεν μπορεί να υπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ του ενός. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να λειτουργεί με βάση τις αξίες της συλλογικότητας και της συναντίληψης.

Οι υποψήφιοι οφείλουν να δεσμευτούν ότι θα υπηρετήσουν τον πολιτικό, προγραμματικό και αξιακό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και θα τηρήσουν μία εσωκομματική και προεκλογική συμπεριφορά που δεν θα προσβάλει κανέναν. Η πολιτική πρέπει να διέπεται από αξιοπιστία, σοβαρότητα, ειλικρίνεια και γενναιότητα. Όποιος τα κατακτήσει αυτά στην εκλογική διαδικασία, θα πείσει και την βάση του κόμματος.

Η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα καθοριστεί από το εάν έχουμε την πολιτική μεγαθυμία να υπερβούμε τις διαφορές μας, να υπάρξει ένα πλαίσιο συνεννόησης πάνω σε πολιτικές. Ο Πρόεδρος που θα εκλεγεί θα έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος. Για να έχουμε ξανά έναν μεγάλο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκινήσουμε από νέα αφετηρία χωρίς σκιές.

“Η κρίσιμη ώρα του Συνεδρίου“

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Όποιος/α δεν το παραδέχεται, απλά βοηθά -εδώ που φτάσαμε- στη σώρευση και στη γιγάντωση των προβλημάτων μας.

Ζητήματα που έχουν σχέση με τις ταυτοτικές και καταστατικές μας θέσεις, την στόχευση, την αναγκαιότητα ή όχι συνεργασιών, τις «κόκκινες γραμμές» που θέτουμε, αποτελούν αντικείμενα σχετιζόμενα με αντικρουόμενες θεωρήσεις, πρόσκαιρες συμμαχίες και άνωθεν «απανταχούσες».

Για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα όμως απαιτείται πραγματική θέληση κι όχι δογματική περιχαράκωση, συντροφικότητα και όχι αποκλεισμοί, συγκερασμός απόψεων κι όχι αφ’ υψηλού θεώρηση.

Εν προκειμένω, η άνευ προηγουμένου απόφαση της Κ.Ε. να αποκλειστεί ο Κασσελάκης από την εκλογική διαδικασία, παραμένει αναιτιολόγητη. Το «γιατί» δεν έχει αποτυπωθεί πουθενά επισήμως και επιπλέον, δεν διαφεύγει της προσοχής ο κίνδυνος, με την επίκληση πάλι της αυθεντικής ερμηνείας του Καταστατικού, να οδηγηθούμε σε άκρως αντιδημοκρατικές ατραπούς αποκλεισμών και από το Συνέδριο. Να περιφρονηθεί έτσι, ο ρόλος του ανώτατου Οργάνου του κόμματος και να περιοριστεί μόνο σε ρόλο διεκπεραιωτικής έγκρισης των αποφάσεων της Κ.Ε.

Μέγα ολίσθημα, αν αυτή είναι η σκέψη και η επιδίωξη κάποιων!

Εσχάτως, μετά από δεκαετίες στη δικηγορία, την Αυτοδιοίκηση και την πολιτική έμαθα ότι απέκτησα την ταμπέλα «Κασσελίστας». Μαζί με αγαπημένους συντρόφους και συντρόφισσες που βάλαμε τα δυνατά μας, να ακουστεί δυνατά η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, πάψαμε να είμαστε σοβαροί, υπολογίσιμοι, σύντροφοι και γίναμε «οι άλλοι». Υποπέσαμε βλέπετε στο αμάρτημα να στηρίξουμε τον Κασσελάκη, να πούμε ότι δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς οι αποκλεισμοί.

Συνεχίζω, με μεγαλύτερη ένταση, να το φωνάζω και τώρα, όχι γιατί έτσι υπερασπίζομαι τον Κασσελάκη, αλλά γιατί έτσι υπερασπίζομαι την ποιότητα της δημοκρατίας, της συμπεριληπτικής πολιτικής και της Αριστεράς που υπηρετώ, που θέλω να είμαι μέλος και να νιώθω περήφανος.

Ποιος ιθύνων νους αποφάσισε να στερήσει από τη βάση του κόμματος την επιλογή της ψήφου στον Κασσελάκη;

Ποιος συνέλαβε την ιδέα της καθυπόταξης των μελών και φίλων, σε ακραίες τακτικές;

Πως αποκλείεις κάποιον και επιτρέπεις σε άλλους, πολλαπλώς παρεκτρεπόμενους, να ομιλούν εκ μέρους της Αριστεράς, να συμμετέχουν ή να καθοδηγούν εκλογικές διαδικασίες;

Δώστε τέλος σε αυτό το εγκληματικό λάθος, μην αφήσετε το κόμμα να κατρακυλά σε κατηφόρα χωρίς γυρισμό. Αφήστε το Συνέδριο να αποφασίσει, δώστε εμπιστοσύνη στα μέλη μας και μην φοβάστε την ανανέωση.

Μην αφήσετε το θυμό της βάσης να γιγαντωθεί γιατί κινδυνεύουμε να δούμε το σπίτι μας, τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ερείπια. Και πάνω στα ερείπια, δεν θα έχει σημασία πια, ποιος θα επικρατήσει.

“Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία“

Το προηγούμενο Σάββατο η Κεντρική Επιτροπή ανέλαβε την ευθύνη όχι μόνο απέναντι στην ιστορία της Αριστεράς αλλά και απέναντι στις επόμενες γενιές να παραχθεί τέτοιο πολιτικό αποτέλεσμα που ανέκοψε οριστικά το σχέδιο διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, του  κόμματος που έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια και την συνεχόμενη λιτότητα, το σχέδιο διάλυσης του κόμματος που στην πιο δύσκολή στιγμή ανέλαβε τις τύχες της χώρας που βρισκόταν σε κοινωνική αποσύνθεση και υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα παρέδωσε ισχυρό κράτος.

Το Σάββατο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ παρόλη την υπονόμευση της δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος από τα μέλη του οργάνου που θέτουν εαυτόν δίπλα στον πρώην πρόεδρο δείξαμε πως ήμασταν συνεπείς στο  ραντεβού με την ιστορία σελίδα και αφήσαμε  πίσω μας ως μία μαύρη παρένθεση τα όσα ζήσαμε τον τελευταίο ένα χρόνο.

Στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής κάναμε το πρώτο βήμα ανάκτησης της πολιτικής  σοβαρότητας, της αξιοπρέπειας, επαναφέροντας ξανά την πολιτική στο προσκήνιο προχωρώντας σ’ ένα συνέδριο επανίδρυσης!

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από το 2019 ως και σήμερα δυστυχώς έχει υποστεί μόνο πολιτικές και στρατηγικές ήττες διότι αντί να λειτουργήσει με ορούς κοινωνίας λειτουργούσε και λειτουργεί ακόμα, με όρους εσωκομματικών διευθετήσεων με αποτέλεσμα να μην έχει καθαρό οραματικό σχέδιο για τα προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας. Άρα το επόμενο διάστημα οφείλουμε να αλλάξουμε ρότα και να προχωρήσουμε σ’ ένα συνέδριο πολιτικής αποτίμησης καθορίζοντας τα ιδεολογικά, πολιτικά προτάγματα για την επόμενη μέρα της χώρας.

Η Κοινωνία έχει ανάγκη για αριστερή και προοδευτική λύση στα προβλήματα της και αν δεν καταφέρουμε να τη δώσουμε τότε θα έχουμε απολέσει άλλη μία ευκαιρία να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και πάνω απ όλα δεν θα είμαστε χρήσιμοι

Αφουγραζόμενοι λοιπόν, την κρισιμότητα της στιγμής να διορθώσουμε τα σφάλματα του παρελθόντος και να θέσουμε τις προγραμματικές θέσεις  που θα προσφέρουν προοπτική και θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του σήμερα και του αύριο.

Εστιάζοντας σε  προγραμματικούς άξονες και σε πολιτική δράση που θα δίνουν λύσεις στην ακρίβεια, την παραγωγική ανασυγκρότηση, το φορολογικό σύστημα, το ιδιωτικό χρέος, το τραπεζικό σύστημα, τις νέες  τεχνολογίες, τις εργασιακές συνθήκες, την κοινωνική δικαιοσύνη την εξωτερική, την υγεία, την παιδεία διαμορφώνοντας λύσεις που θα φέρουν Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία

Εν κατακλείδι, θα δημιουργήσουμε τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για την έναρξη πολιτικού διαλόγου ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας με αποτέλεσμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να έχουμε προοδευτική λύση απέναντι στην δεξιά ανατρέποντας το σχέδιο της διαπλοκής που θέλει την Νέα Δημοκρατία να κυβερνά την χώρα ως το 2031.

“Το karanti, το karanti θα σας μπατάρει…“

Μια χούφτα πολιτικοί ενός οργάνου (ΚΕ) που πνέει τα λοίσθια αποφάσισαν την έξωση Προέδρου που εξέλεξαν προ έτους μυριάδες απλών. Λίγες εβδομάδες αργότερα του απαγόρευσαν να είναι καν εκ νέου υποψήφιος, γιατί είδαν να έρχονται πίσω κύμα οι συνέπειες των ενεργειών τους. Kάτι δηλαδή σαν το «karanti που θα μας μπατάρει», όπως λέει ο Καββαδίας στο «ΠΟΥΣΙ». Tρόμαξαν πολύ και φοβισμένοι άνθρωποι-μικροί έσπευσαν να κρυφτούν πίσω από διοικητικές πράξεις και διατάγματα, αγνοώντας την βοή που έρχεται από τον κόσμο.

Έτσι, από 11 εκατομμύρια Έλληνες και από κάμποσα ακόμη εκατομμύρια αποδήμων μόνο ένας δεν δύναται να διεκδικήσει το αξίωμα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς τον εντόπισαν και τον εξαίρεσαν οι 138! Εύγε για την φωτογραφική τους σαφήνεια. Αυτό εννοούμε «Δικαιοσύνη παντού!»

Είναι σοκαριστικό για κόμμα του 21^ου αιώνα το να μην έχει διδαχθεί τίποτε και να επιστρέφει στις χειρότερες στιγμές του σταλινισμού. Γιατί όλα αυτά δεν ωρίμασαν από την μια στιγμή στην άλλη αλλά δυστυχώς ήταν μαζί μας στην διαδρομή. Η Κεντρική Επιτροπή του εξώδικου email κατέχει πια μια περίοπτη θέση δίπλα στις φαλτσέτες και την Τασκένδη. Το δε «αμετάκλητο κι άμεσα εκτελεστό» θα σταδιοδρομήσει δίπλα στο «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» κάποιων άλλων.

Αποκλεισμοί και αποκεφαλισμοί ποτέ δεν άνοιξαν δρόμους στο αύριο, δεν ανέδειξαν όραμα ούτε προοπτικές, ικανές να συμπεριλάβουν τους πολλούς και αδύναμους της κοινωνίας. Γι’ αυτό τον ευτελισμό της Αριστεράς και της Δημοκρατικής παράταξης, τον σταματά μόνο η ενεργός δημοκρατική αντεπίθεση. Δεν μπορούν να αποφύγουν για πάντα την συμμετοχή των μελών ούτε να εξοβελίσουν εντελώς τον λαϊκό παράγοντα από την λήψη αποφάσεων. 

Στο τέλος, στις απέλπιδες μάχες εναντίον της βούλησης των πολλών όλοι ξέρουν καλά, τι γίνεται. Ό,τι έγινε και πριν ένα χρόνο. Γι’ αυτό εισακούονται, έστω με καθυστέρηση ενός έτους, όσες φαιδρές φωνές ισχυριζόταν ήδη από πέρυσι ότι ο Κασσελάκης θα έπρεπε να έχει αποκλειστεί κάθε δικαιώματος συμμετοχής σε εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Πέρυσι, κάποιοι μετείχαν με την σιγουριά του νικητή και αρνήθηκαν αργότερα σαν κοινοί ζαβολιάρηδες το αποτέλεσμα. Αν οι περσινοί είναι πια ιστορία, οι φετινοί είναι προϊστορία οπότε φέτος ίσχυσε το «κάλλιον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν». Με τον φόβο της ήττας αποφεύγουν την κάλπη, όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν και  αυτή την Κάλπη όμνυαν με θρησκευτική ευλάβεια μέχρι προ μηνός.

Ένα επιπλέον πρόβλημα αυτής της κάλπης είναι ότι επί οκτώ μήνες μετά την εκδήλωση «Απέναντι στον Μητσοτάκη , ποιος;» δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν στο αληθινό τους ερώτημα: «Απέναντι στον Κασσελάκη ποιος;» Τα φληναφήματα ότι τάχα θα φτιάξουν μια μεγάλη κεντροαριστερά χωρίς το εμπόδιο Κασσελάκη, θυμίζουν το πάθημα της απλής αναλογικής των εκλογών του 2023 κι η σπερμολογία αυτή, προς το παρόν, απλώς χαντάκωσε την υποψηφιότητα του κ. Δούκα. Όσο για την υποτιθέμενη επανάκαμψη του κ. Τσίπρα είναι μια αυθαίρετη εικασία για το αύριο, στο όνομα της οποίας πάντως διαπράττονται ασχημίες στο σήμερα. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στο πουθενά.

Οι αξιωματούχοι της ετερόκλητης νομενκλατούρας νιώθουν ευλόγως πιο ίσοι από τους άλλους, γι’ αυτό εξάλλου λέγονται κι έτσι. Ωστόσο είναι προφανώς εγκλωβισμένοι σε προσωπικές στρατηγικές. Άλλος εξ αυτών στοχεύει στην ρευστοποίηση και στο παζάρι με το ΠΑΣΟΚ, άλλος αναπολεί το 3% του χθες και την ολιγαρχική διανομή πόρων και θέσεων, άλλος την διατήρηση της προσωρινής προεδρίας, άλλος παίζει στην πρέφα το «άμα μείνουνε» κι άλλος ζήλωσε τη δόξα της ευειδούς  Σάρας εκ Γερμανίας…

Σε κάθε περίπτωση με τις προσωπικές στρατηγικές χάνουμε το δάσος. Το κοινωνικό αίτημα για εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση είναι υπαρκτό, πιεστικό και πρέπει να απαντηθεί. Την κοινωνία δεν την αφορούν παρά μόνο εκείνα που είναι ικανά να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα και τις αγωνίες τους. Την αφορούν οι προτάσεις εκείνων των ηγετών που τους συμπεριλαμβάνουν. 

Γι’ αυτό ελπίζω στην δύναμη της σωφροσύνης και της πολιτικής επιβίωσης των πολλών ώστε να μην εγκλωβιστούν οι περισσότεροι από όσους μέχρι τώρα τους ακολουθούν αλλά να σώσουν την παρτίδα και την αξιοπρέπεια τους. Ελπίζω δηλαδή ότι τα μέλη δεν θα εγκλωβιστούν στην ψυχολογία Πράσινων- Βένετων και στο χορό του Ζαλόγγου, όπου συνειδητά τους οδηγούν οι έχοντες τις προσωπικές στρατηγικές. Αν κάποιος πειστεί ο ίδιος ότι δεν έχει καμία θέση στον «δικό μας ΣΥΡΙΖΑ» τότε μπορεί να αποδειχτεί μεγάλη η δύναμη της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Πιστεύω ότι ο Στέφανος Κασσελάκης απαντά στο αίτημα για ανανέωση του κεντροαριστερού χώρου. Δεν είναι μόνο τέκνο της ανάγκης, είναι πλέον μετά από ένα χρόνο δεινών και λαθών και ώριμο τέκνο της οργής. Με πλεονάζοντα εφόδια ακόμη και από τους όμορους χώρους, την ακηδεμόνευτη και αυτόνομη πολιτική του παρουσία και το όνειρο του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, όχι διαχειριστικά αλλά σχίζοντας την σημαδεμένη τράπουλα και τερματίζοντας την οικονομία των κολλητών.

Συνεχίζουμε λοιπόν με περηφάνια την πορεία μας προς τον λαό, γενόμενοι οι ίδιοι ένα κύμα δημοκρατίας, μια παλίρροια που θα σαρώσει όχι μόνο σαθρούς κομματικούς μηχανισμούς σήμερα αλλά σύντομα και την βαλκανικού τύπου κλεπτοκρατία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Το τσουνάμι στα βαθιά ξεκίνησε κι έρχεται, οι σώφρονες ας λάβουν τα μέτρα τους…