Η Αμερική στο χείλος της αβύσσου- Τέσσερις αναλύσεις για την επόμενη μέρα της απόπειρας δολοφονίας κατά Τραμπ

Τέσσερις αναλύσεις (Economist, Atlantic, FT, Axios) επιχειρούν να ιχνηλατήσουν την επόμενη μέρα της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ. Ο πρώην πρόεδρος μεταβάλλεται σε “πολιτικό μάρτυρα” για τους Ρεπουμπλικανούς και η δημοτικότητά του εκτοξεύεται, την ώρα που οι Δημοκρατικοί βυθίζονται στην εσωστρέφεια της συζήτησης για το εάν πρέπει να παραμείνει μέχρι τέλους υποψήφιος ο Τζο Μπάϊντεν, κι ενώ ακυρώνουν το μέρος της προεκλογικής τους καμπάνιας που αφορούσε σε επιθέσεις κατά του πολιτικού τους αντιπάλου.

Το χειρότερο είναι, ωστόσο, ότι η Αμερική βυθίζεται στην πολιτική βία και ο διχασμός της κοινωνίας βαθαίνει, σε τέτοιο βαθμό που οι αναλυτές μιλούν για μία “άλλη Αμερική”.

Economist/Ευτυχώς, ο επίδοξος δολοφόνος του Τραμπ απέτυχε. Τι έπεται;

Η απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ σε προεκλογική συγκέντρωση είναι η πιο σοβαρή επίθεση σε Αμερικανό πρόεδρο ή πρώην πρόεδρο από τότε που ο Τζον Χίνκλεϊ πυροβόλησε και τραυμάτισε τον Ρόναλντ Ρίγκαν τον Μάρτιο του 1981. Ευτυχώς, ο κ. Τραμπ δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, ο  Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, καταδίκασαν το περιστατικό και κατήγγειλαν την πολιτική βία. Τα κίνητρα του δράστη, ενός 20χρονου λευκού άνδρα από την Πενσυλβάνια που ονομάζεται Τόμας Μάθιου Κρουκς, είναι άγνωστα. Ο Κρουκς πυροβολήθηκε από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας.

Ενώ θρηνείται ο θεατής που χάθηκε και άλλοι που τραυματίστηκαν, οι Αμερικανοί μπορούν να αναπνεύσουν με ανακούφιση που ο δολοφόνος απέτυχε στον στόχο του. Θα ήταν φρικτό να κριθούν οι ήδη κρίσιμες εκλογές από μια σφαίρα. Θα ήταν εξοργιστικό ένας ανισόρροπος άνθρωπος να ασκήσει βέτο στις δημοκρατικές προτιμήσεις δεκάδων εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Παρ’ όλα αυτά, αυτή η παραλίγο απώλεια δεν επιτρέπει αισιοδοξία για το υπόλοιπο της προεκλογικής εκστρατείας. Καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι συγκεντρώνονται στο Μιλγουόκι αυτή την εβδομάδα για το συνέδριο του κόμματός τους, είναι σημαντικό οι φανατικοί και στις δύο πλευρές να επιδιώξουν να ηρεμήσουν την εθνική διάθεση, αντί να την φουντώσουν περαιτέρω. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κάποιοι να κάνουν το αντίθετο.

Η υποψηφιότητα για υψηλά αξιώματα στην Αμερική ήταν πάντα επικίνδυνη. Τέσσερις εν ενεργεία πρόεδροι έχουν δολοφονηθεί και η Μυστική Υπηρεσία έχει αποτρέψει αμέτρητες άλλες απόπειρες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων εναντίον του κ. Τραμπ ενώ ήταν στην εξουσία. Ωστόσο, κανένας δολοφόνος δεν έχει σκοτώσει Αμερικανό πρόεδρο εδώ και έξι δεκαετίες. Ίσως αυτή η παρατεταμένη τύχη να έκανε τους Αμερικανούς να μη βλέπουν την απειλή και έκανε τη ρητορική της πολιτικής βίας, που έχει πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, να φαίνεται περισσότερο θεατρική παρά πραγματική.

Η Μυστική Υπηρεσία ιδρύθηκε από τον Αβραάμ Λίνκολν λίγο πριν πυροβοληθεί το 1865. Εκείνη την εποχή, η δουλειά της ήταν να καταδιώκει τους παρασκευαστές πλαστών χρημάτων (το οποίο ήταν διαδεδομένο στη δεκαετία του 1860). Μετά τη δολοφονία του Προέδρου William McKinley το 1901, η υπηρεσία ανέλαβε το μόνιμο καθήκον της φύλαξης ανώτερων πολιτικών. Έκτοτε έχει κρατήσει τους προέδρους πιο ασφαλείς, παρά το πλεονέκτημα που προσφέρει στους επίδοξους σκοπευτές η απρόσκοπτη πρόσβαση σε τυφέκια υψηλής ισχύος και τηλεσκοπικά σκοπευτικά που επιτρέπουν σε έναν έμπειρο ελεύθερο σκοπευτή να σκοτώσει στο πεδίο της μάχης, από απόσταση άνω του ενός μιλίου.

Η Μυστική Υπηρεσία είναι άκρως επαγγελματική και έχει γίνει ακόμη περισσότερο από την πιο καταστροφική της αποτυχία, να αποτρέψει τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι το 1963. Τώρα έχει περισσότερους από 8.000 πράκτορες. Αλλά χρειάζεταιι να κάνει λάθος μόνο μία φορά για να περάσει ένας δολοφόνος. Εύλογα μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί η περίμετρος ασφαλείας στην εκδήλωση του κ. Τραμπ δεν ήταν πιο εκτεταμένη. Ωστόσο, η φρενίτιδα των εικασιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για υποτιθέμενες συνωμοσίες είναι εντελώς αβάσιμη. Επιπλέον, είναι επικίνδυνο: θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε περισσότερη πολιτική βία. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να την υποκινούν.

Η απόπειρα κατά της ζωής του κ. Τραμπ προκαλεί για παραλληλισμούς μεταξύ του τώρα και του 1968, ενός ακόμη έτους πολιτικού χάους. Τότε ήταν που ο αδερφός του JFK, Robert F. Kennedy, δολοφονήθηκε καθώς διεκδικούσε το χρίσμα των Δημοκρατικών. Φέτος, ο γιος του Ρόμπερτ, ο οποίος μοιράζεται τα αρχικά του, είναι στο ψηφοδέλτιο ως υποψήφιος τρίτου κόμματος. Οι Δημοκρατικοί θα συγκεντρωθούν σύντομα στο Σικάγο για το Συνέδριό τους και ο εν ενεργεία Δημοκρατικός πρόεδρος δέχεται πιέσεις να παραιτηθεί. Η βία στους δρόμους και οι διαδηλώσεις αμαύρωσαν το συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968 και πιθανότατα βοήθησαν στην εκλογή ενός Ρεπουμπλικάνου του νόμου και της τάξης, του Ρίτσαρντ Νίξον. Αυτή τη φορά η αστυνομία πρέπει να είναι σταθερή αλλά δίκαιη και οι διαδηλωτές πρέπει να δείξουν αυτοσυγκράτηση.

Το πώς αντιδρούν τώρα οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί έχει μεγάλη σημασία. Ο Ρέιγκαν αστειευόταν για την παρολίγον συνάντησή του με τον θάνατο το 1981, λέγοντας ότι ήλπιζε ότι ο χειρουργός ήταν Ρεπουμπλικάνος, πριν μπει στο χειρουργείο. Θα ήταν σοφό για τον κ. Τραμπ να ενεργήσει παρόμοια. Η αρχική του δήλωση ήταν αξιοθαύμαστα ήρεμη, ακόμα κι αν ορισμένοι από τους συμμάχους του κατηγόρησαν τους πολιτικούς του αντιπάλους για τις άθλιες ενέργειες του σκοπευτή. Ο κ. Τραμπ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι κανείς δεν πρέπει να εκδικηθεί για λογαριασμό του. Στην καλύτερη περίπτωση, η απαίσια απόπειρα κατά της ζωής του υποψηφίου θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία για επαναβεβαίωση των όρων αυτών των εκλογών. Ανεξάρτητα από το πόσο διχασμένη είναι η χώρα, ακόμη και οι πιο σκληροί εχθροί του κ. Τραμπ θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι: η πολιτική βία δεν έχει θέση σε μια δημοκρατία.

Atlantic/Αποτυχία της ασφάλειας και της δημοκρατίας

Η απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στην Πενσυλβάνια, φέρνει στο προσκήνιο, ότι οι δημοκρατικές αποτυχίες και οι αποτυχίες στον τομέα της ασφάλειας είναι αλληλένδετες.

Με βάση τις αρχικές αναφορές, ένας ελεύθερος σκοπευτής σε μια ταράτσα έξω από τον χώρο – όπου ο κόσμος έπρεπε να περάσει μέσα από ένα μαγνητόμετρο για να εισέλθει – πυροβόλησε τον Τραμπ, πιθανώς γρατζουνώντας το αυτί του με μια σφαίρα, προτού σκοτωθεί από τη Μυστική Υπηρεσία. Τουλάχιστον ένα άτομο στη συγκέντρωση σκοτώθηκε και δύο ακόμη βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση.

Οι πολιτικοί και οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας, ιδίως εκείνοι που επικεντρώνονται στα επερχόμενα συνέδρια στο Μιλγουόκι και το Σικάγο, και στις μελλοντικές πολιτικές συγκεντρώσεις, πρέπει τώρα να υπολογίσουν την προφανή αναντιστοιχία μεταξύ των όσων γνωρίζουμε για την πολιτική βία -είναι διάχυτη και αδιάκριτη, σύμφωνα με το FBI- και του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζουμε γι’ αυτήν.

Σε γενικές γραμμές, οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας επικεντρώνονται σε έναν συγκεκριμένο στόχο -ένα άτομο, συνήθως- και δημιουργούν μια λεγόμενη περίμετρο γύρω από αυτόν. Ορισμένα επίπεδα ασφαλείας είναι προφανή, όπως ο έλεγχος της τσάντας ή του σακιδίου. Άλλα δεν πρέπει να είναι ορατά, όπως οι αστυνομικοί με πολιτικά. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, σε κάποιο σημείο, η περίμετρος ασφαλείας τελειώνει. Δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσο εξελιγμένο ήταν το σχέδιο του δράστη, αλλά προφανώς γνώριζε πού μπορούσε να πάει χωρίς να αντιμετωπίσει έλεγχο ή εντοπισμό πυροβόλου όπλου. Η πρόσβασή του υποδηλώνει ότι η περίμετρος ασφαλείας ήταν πολύ περιορισμένη και πολύ στενή.

Μπορούμε να διαφωνήσουμε για το αν η περίμετρος ασφαλείας θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις ταράτσες κοντά σε μια συγκέντρωση. Και μπορούμε να διαφωνήσουμε για την επέκταση της περιμέτρου πιο μακριά από το σημείο όπου μπορεί να βρίσκεται ο Τραμπ ή ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Αλλά, και πάλι, η περίμετρος πρέπει να τελειώνει, και εκεί θα αρχίσει η ευπάθεια. Τα αεροδρόμια αυστηροποίησαν τη διαδικασία ασφαλείας για την επιβίβαση σε ένα αεροπλάνο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, για παράδειγμαοι ισλαμιστές τρομοκράτες στόχευσαν την ίδια την περιοχή check-in στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, στο Zaventem, το 2016.

Η πρακτική λύση θα είναι η αύξηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας και προστασίας μέχρι τις εκλογές, και πιθανώς ακόμη και μετά από αυτές. Αλλά είναι παραπλανητικό να πιστεύουμε ότι αυτό θα εξαλείψει τον κίνδυνο. Στην καλύτερη περίπτωση, θα τον μειώσει. Αυτό συμβαίνει επειδή η απειλή τώρα σχετίζεται με μια βασική αμερικανική δραστηριότητα: την πολιτική έκφραση μέσω ζωντανών προεκλογικών εκδηλώσεων.

Το κίνητρο του δράστη δεν είναι ακόμη γνωστό. Αλλά ανεξάρτητα από το κίνητρο, η άμυνα κατά της πολιτικής βίας δεν αφορά μόνο τη δημιουργία ενός κατάλληλου σχεδίου για μια συγκεκριμένη εκδήλωση. Η πολιτική βία αποκαλύπτει βαθιά πολιτισμική δυσλειτουργία, και αυτή τη δυσλειτουργία πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες μας. Καμία περίμετρος ασφαλείας δεν μπορεί να θωρακίσει την κατακερματισμένη δημοκρατία μας.

Financial Times/Η Αμερική ατενίζει την άβυσσο

Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ, οι ήδη καθοριστικές εκλογές είναι τώρα ακόμη πιο κρίσιμες

Δεν απέφυγε μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ μια σφαίρα. Μισή ίντσα προς τα αριστερά και το βλήμα που έξυσε το αυτί του Τραμπ θα τον έκανε μάρτυρα. Είναι ανείπωτο αυτό που θα είχε προκαλέσει ο θάνατός του.

Ακόμα και έτσι, η καταδικαστέα απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ θα έχει βαθιά επίδραση στη δημοκρατία των ΗΠΑ. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που τον κάλυψαν οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, ο Τραμπ φώναζε στο πλήθος «αγωνιστείτε, παλέψτε, πολεμήστε». Η αμέσως πασίγνωστη φωτογραφία του να σηκώνει τη γροθιά του με φόντο τα αστέρια και τις λωρίδες της σημαίας, θα γίνει το έμβλημα της καμπάνιας του.

Μια κοινωνία με υψηλό δείκτη εμπιστοσύνης θα περίμενε να μάθει τα γεγονότα του πυροβολισμού προτού καταλήξει σε συμπεράσματα. Ως προς αυτό το μέτρο, η Αμερική βρίσκεται κοντά στα όρια. Δύο από τους Ρεπουμπλικάνους που συμμετείχαν σε οντισιόν για να γίνουν αντιπρόεδροι του Τραμπ, κατηγόρησαν τους Δημοκρατικούς για υποκίνηση μίσους προς τον Τραμπ. Ο επικρατέστερος, ο γερουσιαστής του Οχάιο, Τζ Ντ. Βανς, είπε ότι η ρητορική της εκστρατείας Μπάιντεν «οδήγησε άμεσα στην απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Τραμπ». Ο Τιμ Σκοτ, ο γερουσιαστής της Νότιας Καρολίνας, είπε ότι «η εμπρηστική ρητορική των Δημοκρατικών θέτει ζωές σε κίνδυνο». Ο Έλον Μασκ, ιδιοκτήτης του ιστότοπου Χ, στον οποίο αναρτήθηκαν αυτές οι δηλώσεις, έσπευσε να προσφέρει μια θεωρία συνωμοσίας σχετικά με το πώς ο δράστης θα μπορούσε να είχε φτάσει τόσο κοντά: «Ήταν είτε ακραία ανικανότητα είτε σκόπιμο», έγραψε.

Πολλοί στην αριστερά βιάστηκαν εξίσου να ισχυριστούν ότι ο πυροβολισμός ήταν μια σκηνοθετημένη παράσταση για να ενισχυθούν οι εκλογικές προοπτικές του Τραμπ. Είναι αξιοσημείωτο, ωστόσο, ότι κανένας υψηλόβαθμος Δημοκρατικός αξιωματούχος δεν έχει ακόμη υποστηρίξει αυτές τις φήμες. Η ταυτότητα του ύποπτου πυροβολητή, ενός 20χρονου άνδρα που ονομάζεται Τόμας Μάθιου Κρουκς, δεν βοήθησε καθόλου. Αν και ήταν εγγεγραμμένος Ρεπουμπλικάνος και φανατικός των πυροβόλων όπλων, είχε κάνει μια μικρή δωρεά σε μια φιλοδημοκρατική ομάδα. Είναι εύλογο ότι όπως οι περισσότεροι δολοφόνοι των ΗΠΑ, ο Κρουκς ενεργούσε μόνος και παραληρούσε. Αυτό δεν θα εμποδίσει κάποιους πολιτικούς να κατηγορήσουν τους ιδεολογικούς τους εχθρούς για τους πυροβολισμούς.

Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι πώς θα το χρησιμοποιήσει ο Τραμπ. Κανένας ειλικρινής απολογισμός του δύσοσμου κλίματος της Αμερικής δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος είναι ο ισχυρότερος εκφραστής της πολιτικής βίας στη χώρα. Περιέγραψε όσους εισέβαλαν στο Καπιτώλιο με μαχαίρια και θηλιές στις 6 Ιανουαρίου 2021 ως «απίστευτους πατριώτες». Χλεύασε μια επίθεση στον Πολ Πελόζι, σύζυγο της πρώην προέδρου των Δημοκρατικών, Νάνσι Πελόζι, όταν ένας από τους υποστηρικτές του έσπασε το κεφάλι του με ένα σφυρί. Και ενθάρρυνε τις εξτρεμιστικές ομάδες να «καιροφυλακτούν» (stand back and stand by) λίγο πριν από τις εκλογές του 2020. Σε πιο ήρεμες δημοκρατίες, ένα περιστατικό τόσο θανατηφόρο όσο η παρ’ ολίγον δολοφονία ενός αρχηγού κόμματος με ημιαυτόματο τουφέκι τύπου AR-15 θα οδηγούσε σε διακομματικές εκκλήσεις για έλεγχο των όπλων. Δεν υπάρχει περίπτωση το κόμμα του Τραμπ να αλλάξει γνώμη για αυτό το θέμα. Ο αριθμός των AR-15 στην Αμερική έχει εκτιμηθεί ότι φτάνει τα 44 εκατομμύρια, αριθμός που δεν επιτρέπει συγκρίσεις με προηγούμενες περιόδους πολιτικής βίας στις ΗΠΑ.

Μένει να φανεί αν θα είναι μόνιμη η ενίσχυση της συμπάθειας προς τον Τραμπ. Όμως μπορούν ήδη να εξαχθούν τρία συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι ότι στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων στο Μιλγουόκι αυτή την εβδομάδα θα κυριαρχεί η παρ’ ολίγον δολοφονία του Τραμπ. Η εκστρατεία του Τραμπ έχει τεράστια ικανότητα να χορογραφεί οπτικά για να ενισχύσει το μήνυμά του. Οι εμβληματικές εικόνες του υποψηφίου που σηκώνεται θαρραλέα από τα πρόθυρα του θανάτου θα κατακλύσουν το στάδιο. Ο Τραμπ αναμένεται να ορίσει τον υποψήφιο αντιπρόεδρό του, πιθανότατα σήμερα. Το έθνος θα καθηλωθεί από θαυμασμό ή από τρόμο για το πως χειρίζονται οι Ρεπουμπλικάνοι το μαρτύριο του Τραμπ. Στο πρώτο προεδρικό συνέδριο του Τραμπ στο Κλίβελαντ το 2016, οι δρόμοι γύρω από την κεντρική αίθουσα γέμισαν με ιδιωτικές πολιτοφυλακές να κραδαίνουν όπλα. Η αστυνόμευση στους δρόμους του Μιλγουόκι αυτή την εβδομάδα θα είναι μια ασυνήθιστα μεγάλη πρόκληση, ακόμη και για τα πρότυπα της Αμερικής.

Δεύτερον, ο Τζο Μπάιντεν είναι πιθανό να λάβει τουλάχιστον μια προσωρινή αναστολή από την εσωτερική συζήτηση των Δημοκρατικών σχετικά με το αν θα πρέπει να παραιτηθεί από υποψήφιος του κόμματός του. Αν και φαίνονται περισσότερες, οι 17 ημέρες από το φιάσκο του Μπάιντεν στη συζήτηση με τον Τραμπ, στο CNN έχουν αναλωθεί σε μια ολοένα πιο πικρή αναμέτρηση μεταξύ Δημοκρατικών. Τα πάθη πίσω από αυτή τη διαμάχη, ποιος θα ήταν ο καλύτερος για να νικήσει τον Τραμπ τον Νοέμβριο, παραμένουν ισχυρά. Αλλά το επίκεντρο της προσοχής θα επιστρέψει στον Τραμπ. Η εκστρατεία του Μπάιντεν είπε την Κυριακή ότι ανέστειλε τα προεκλογικά της σποτ με επιθέσεις κατά του Τραμπ. Θα είναι περίεργο αν αυτό διαρκέσει περισσότερο από μερικές ημέρες. Απομένουν ακόμη πέντε εβδομάδες πριν από τη συνέλευση των Δημοκρατικών στο Σικάγο. Θα προκαλέσει επίσης έκπληξη εάν οι εκκλήσεις για παραίτηση του Μπάιντεν δεν αναζωπυρωθούν.

Είναι πολύ νωρίς για να υποστηρίξει κανείς, όπως κάποιοι έσπευσαν να κάνουν, ότι οι ήδη καλές προοπτικές του Τραμπ για τις εκλογές δεν είναι αναπόφευκτες. Το 1981, ο Ρόναλντ Ρίγκαν σημείωσε τεράστια αύξηση δημοτικότητας αφού πυροβολήθηκε από έναν μοναχικό ένοπλο. Αυτή η ώθηση εξατμίστηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες. 

Αλλά πρέπει να πούμε ότι οι ήδη καθοριστικές εκλογές γίνονται τώρα πολύ πιο κρίσιμες από πριν. Η βία ήταν ήδη υπονοούμενη σε μεγάλο μέρος της ρητορικής. Τώρα είναι ρητή. Εδώ ας επισημάνουμε ότι τα όπλα και οι πολιτικές δολοφονίες αποτελούν βασικό στοιχείο της δημοκρατίας των ΗΠΑ. Αυτό ισχύει σε σύγκριση με άλλες δημοκρατίες. Όμως οι συνθήκες το 2024 είναι μοναδικές. Μια σφαίρα παραλίγο να σκοτώσει τον άνδρα που ορκίζεται διωγμούς αν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο. Ένα πνεύμα εκδίκησης στοιχειώνει την Αμερική.

Axios/ Η Αμερική παίζει με τη φωτιά

Η απόπειρα δολοφονίας του πρώην προέδρου Τραμπ ήταν σοκαριστική – αλλά δεν εξέπληξε. Γιατί στην Αμερική τα πάντα έχουν μετατραπεί σε πολιτικά, τα πολιτικά έχουν μετατραπεί σε ενστικτώδη και τα τελευταία προκαλούν συμπεριφορές ανείπωτης βίας -όπως τώρα. Όλοι το βλέπουν, το αισθάνονται, το προβλέπουν. Κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην τηλεόραση για να φέρουν περισσότερη βία. Και ιδού τα αποτελέσματα. Δεν τελειώσαμε με αυτά. Τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών προειδοποιούν ότι θα έρθουν περισσότερα.

Είχαμε παρακολουθήσει έναν τρελό που πυροβόλησε ένα μέλος του Κογκρέσου στο κεφάλι. Μετά είδαμε σφαίρες να ρίχνονται σε μέλη του Κογκρέσου που έπαιζαν μπάλα. Μετά είχαμε την κτηνωδία και τη βία στις 6 Ιανουαρίου. Μετά, ένας τρελός χτύπησε βάναυσα τον σύζυγο της Νάνσι Πελόζι. Και τώρα, μια σφαίρα παρολίγον θα σκότωνε τον Τραμπ.

Η αντίδραση τόσων πολλών, τόσο γρήγορα δείχνει γιατί η εκτόνωση της έντασης είναι απίθανη. Μέσα σε λίγα λεπτά, επιφανείς Ρεπουμπλικάνοι κατηγόρησαν τον πρόεδρο Μπάιντεν, τη Μυστική Υπηρεσία, τα μέσα ενημέρωσης ως υπεύθυνους. Και επιφανείς Δημοκρατικοί κατηγόρησαν τη βίαιη ρητορική του ίδιου του Τραμπ για την εναντίον απόπειρα δολοφονίας.

Η αντιστροφή της τάσης προς τη λεκτική και υλική βία απαιτεί καθαρές απόψεις για ορισμένες από τις βαθύτερες αιτίες της:

1. Μια από αυτές είναι ο ισχυρισμός ότι τα πάντα είναι πολιτική: Ότι η πολιτική έχει εισχωρήσει στα πάντα, σε όσα λατρεύουμε, σε ό,τι οδηγούμε, στον τόπο που ζούμε, πού ψωνίζουμε, στα βιβλία που διαβάζουμε, στις λέξεις που αποφεύγουμε. Αυτό είναι καλό για να προκαλούνται περιττές εντάσεις, είναι όμως λάθος.
2. Δεύτερη, ότι μας απορροφά όλους: Σε προηγούμενες εποχές η πολιτική εθεωρείτο σε μεγάλο βαθμό βαρετή και  ενδιέφερε τους επαγγελματίες και τους λάτρεις της πολιτικής. Τώρα, όλοι απορροφώνται από αυτήν: Διευθύνοντες σύμβουλοι (Elon Musk), επενδυτές (David Sacks και Reid Hoffman), ηθοποιοί (George Clooney), αστέρες του αθλητισμού (Aaron Rodgers).
3. Οι προκαταλήψεις με τις οποίες μας βομβαρδίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Οι πιο δυνατές, προκλητικές, πολεμοχαρείς φωνές αντηχούν πιο δυνατά στις περισσότερες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Είναι ο ταχύτερος τρόπος για να αποκτηθούν οπαδοί και φήμη. Διαβάστε το Χ σε στιγμές μετά τους πυροβολισμούς – είναι συχνά τρομακτικό και αηδιαστικό.
4. Σπλαχνικό vs. ακαδημαϊκό. Η πολιτική δεν διεξάγεται πλέον με τους ακαδημαϊκούς όρους της δεκαετίας του 1990 και του 2000: Υψηλότεροι φόροι έναντι χαμηλότερων φόρων, ελαφρύτερες έναντι βαρύτερων κανονιστικές ρυθμίσεις, περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες έναντι λιγότερων. Τώρα πρόκειται για την ταυτότητά μας: Τον πατριωτισμό μας, τις αξίες μας, τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις μας. Έτσι, οι επιθέσεις μοιάζουν προσωπικές, όχι πολιτικές.
5. Υπαρξιακές. Και οι δύο πλευρές πλαισιώνουν αυτές τις εκλογές όχι ως μια μάχη για μια τετραετία, αλλά ως μια «μάχη για την Αμερική και την ανθρωπότητα». Οι άνθρωποι δεν απειλούν με εμφύλιους πολέμους για τις προσαρμογές COLA ή για τους δικαιούχους κοινωνικής ασφάλισης. Το κάνουν για «να σώσουν» το έθνος και το είδος μας.

Τελικό αποτέλεσμα: Περισσότερη βία.

Εδώ και ένα χρόνο, κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μας λένε ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ένας σαφής και υπαρκτός κίνδυνος για την Αμερική. Το βλέπουν στις συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις τηλεφωνικές απειλές προς μέλη του Κογκρέσου και προς υποψηφίους καθώς και στα δεδομένα των αρχών ασφαλείας. Και τώρα το είδαμε όλοι στην παρ’ ολίγον δολοφονία ενός προεδρικού υποψηφίου.

Απόδοση στα ελληνικά από το KREPORT