ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ/ Το come back του εθνικισμού

Ο αναβρασμός στη Βόρεια Μακεδονία, που αποτυπώσαμε το διάστημα που βρέθηκαμε στα Σκόπια, θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη. Δεν είναι τόσο η πολιτική εκκρεμότητα σχηματισμού κυβέρνησης η οποία θα λήξει με την ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου από τον κ. Μίτσκοσκι την ερχόμενη εβδομάδα.

Η αποκάλυψη του libre (δείτε εδώ τις δηλώσεις Ταραβάρι) ότι προαπαιτούμενο για να σχηματιστεί ο κυβερνητικός συνασπισμός του VMRO με το αλβανικό VLEN (και το νεοσύσταο ZNAM) είναι η ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας, και άρα η τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, της Οχρίδας και της Φιλίας με τη Βουλγαρία, αποτελεί ένδειξη ότι οι νεομακεδονικές κορώνες Μίτσκοσκι έχουν ημερομηνία λήξης.

• Και ίσως η ημερομηνία αυτή να έρχεται πιο κοντά αν αναλογιστεί κάποιος ότι οι διεθνείς πιέσεις θα γίνουν πιο ισχυρές προς την κατεύθυνση της τήρησης όσων έχουν υπογραφεί.

Τον “βρώμικο” ρόλο, ή καλύτερα τον ρόλο του κυματοθραύστη με τους ψηφοφόρους του VMRO που το ανέδειξαν στην εξουσία με εθνικιστικά κριτήρια, θα αναλάβει όπως δείχνουν τα φαινόμενα η πρόεδρος Σιλιάνοφσκα με τους αυτόκλητους προσδιορισμούς σε στυλ σχοινοβάτη μεταξύ θεσμικού πολιτειακού βραχίονα και… ανένταχτου εθνικού ήρωα.

Η μεταβλητή σε όλα αυτά θα είναι ο ρόλος δύο εξωγενών παραγόντων: Της Άγκυρας και της Μόσχας, που όσο τα περιθώρια σε παλιές υποθέσεις ανοίγουν τόσο η εμπλοκή τους σε εσωτερικές υποθέσεις της Βόρειας Μακεδονίας θα διευρύνεται δημιουργώντας ευρύτερες επιπλοκές σε όλα τα Βαλκάνια.

Σοβαρή εξέλιξη σε αυτό το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που επιχειρείται να διαμορφωθεί, καταγράφεται από πλευράς Σόφιας η οποία αξιώνει πλέον κάτι πολύ περισσότερο από τη Συμφωνία Φιλίας και Συνεργασίας. Και αυτό είναι να αναγνωριστεί η βουλγαρική μειονότητα στη Βόρεια Μακεδονία.

Σοβινιστική υπεραξίωση; Ίσως.

Το γεγονός όμως αυτής της πολιτικής είναι το βουλγαρικό βέτο ως προς την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ, το οποίο αν συνδυαστεί και με τις ελληνικές -ως ένα βαθμό δικαιολογημένες- προειδοποιήσεις προς την ίδια κατεύθυνση, δημιουργεί μια αβεβαιότητα που διαχέεται στην κοινωνία της Βόρειας Μακεδονίας.

• Οι πολίτες της αισθάνονται το φάντασμα του εθνικισμού να επιστρέφει και απεύχονται μαζί με αυτό να επιστρέψουν παθογένειες του παρελθόντος την ώρα που δείκτες του Κράτους Δικαίου έχουν αρχίσει όχι μόνο να βελτιώνονται αλλά σε πολλές περιπτώσεις όπως στην Ελευθερία του Τύπου, η χώρα, να φιγουράρει σε περίοπτη θέση πολύ πάνω από άλλες χώρες της Ευρώπης.

Την ώρα που δείκτες ανάπτυξης εμφανίζονται, όχι ως αριθμοί, αλλά και στην απτή καθημερινότητα.

“Δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω και να κάνουμε τους πολίτες να ζουν σε αβεβαιότητα και φόβο για το αν η συμφωνία θα παραβιαστεί ή ακυρωθεί ή αν η μία ή η άλλη πλευρά θα τη σεβαστεί. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι πολίτες ζουν σε συνθήκες ευημερίας και ειρήνης”.

Αβεβαιότητα, φόβος, ευημερία και ειρήνη. Οι τέσσερις λέξεις στη φράση του Μαριάν Ζαμπρτσανετς είναι ότι ακριβώς γυροφέρνει αυτήν την ώρα στο μυαλό των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών στη Βόρεια Μακεδονία. Οι οποίοι διαπιστώνουν ότι ο μόνος δρόμος για να εξαλειφθούν τα δυο πρώτα και να εδραιωθούν η Ευημερία και η Ειρήνη περνά μέσα από τη συνεννόηση και καλή γειτονία με τις όμορες χώρες.

Οι τρεις συμφωνίες που υπογράφηκαν (Οχρίδα, Ελλάδα, Βουλγαρία) είναι μια δυνατή παρακαταθήκη με προοπτικές, είναι η ώθηση για σχέσεις καλής γειτονίας, διατήρηση των δεσμών φιλίας και συνεργασίας και ευημερία των πολιτών.

Κάθε άλλη επιλογή θα οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια.