Πένυ Ρέτσα: “Όλοι μαζί να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές πιο συμπεριληπτικές επαγγελματικές και κοινωνικές δομές”

«Προσωπικά, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η Ημέρα της Γυναίκας είναι γιορτή … Μία αυτόματη, απροσδιόριστη (όχι πάντα) εσωτερική αντίδραση μου υπενθυμίζει ότι οι Διεθνείς και Παγκόσμιες Ημέρες αφιερώνονται σε όσους κινδυνεύουν και όσους αδικούνται. Προτιμώ, λοιπόν, να τη θεωρώ ως μέρα ευαισθητοποίησης και προβληματισμού για να αναστοχαστούμε όσα κερδήθηκαν και με νέα δύναμη να συνεχίζουμε όλες οι γυναίκες τον καθημερινό, πολλαπλό και πολυδιάστατο αγώνα μας για τα αυτονόητα αλλά και για τα πολύ σημαντικά. Έναν αγώνα που φαίνεται ότι, όσες μάχες και αν κερδίζονται, έχει ακόμα πολύ μέλλον, κάτι που επίσημα παραδέχτηκε και ο Γεν. Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, που εκτιμά πως με τους σημερινούς ρυθμούς η νομική ισότητα απέχει περίπου τριακόσια χρόνια και υπογραμμίζει την ανάγκη «να κινηθούμε πολύ πιο γρήγορα».

Ένας χώρος που αντανακλά τις ανδροκρατούμενες σχέσεις εξουσίας είναι ο εργασιακός, τον οποίο η γυναικεία συνεισφορά, σε όλα τα επίπεδα, έχει αλλάξει ριζικά τις δεκαετίες που πέρασαν και συνεχίζει. Για το αν και κατά πόσο τα στερεότυπα στέκονται εμπόδιο στην επαγγελματική ευημερία των γυναικών, μιλά στο libre, η Πένυ Ρέτσα, Market Access & External Relations Director, AbbVie Ελλάδας και Κύπρου, καταθέτοντας τη δική της θετική εργασιακή εμπειρία, σε ένα περιβάλλον, όπου o σεβασμός προς κάθε γυναίκα είναι ορατός και έμπρακτος. Παραδέχεται ότι ακόμα υπάρχουν στερεοτυπικές συμπεριφορές που αποθαρρύνουν τις γυναίκες να διεκδικήσουν με αυτοπεποίθηση όσα επιθυμούν και όσα αξίζουν αλλά και ότι η ισότητα είναι θέμα αλλαγής κουλτούρας, κάτι που χρειάζεται υπομονή, καθώς τις αλλαγές τις διεκδικούμε με αφοσίωση και ενσυναίσθηση, χωρίς να τις ‘εκβιάζουμε’.

Η AbbVie είναι μία εταιρεία που στη δεκαετή πορεία της έχει αποδείξει ότι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων των γυναικών είναι η βάση της κουλτούρας της. Τιμά τις γυναίκες και τις εμπιστεύεται για θέσεις ευθύνης. Όπως, σχολιάζει σχετικά η Πένυ Ρέτσα:

«Είναι ευθύνη και υποχρέωση κάθε γυναίκας να διεκδικεί τις επιθυμίες της, τα όνειρά της και να θέτει τις προτεραιότητές της, ώστε να επιτυγχάνει την ισορροπία και την αυτοπραγμάτωση, τόσο στην επαγγελματική της όσο και στην προσωπική της ζωή. Το πάθος, ο δυναμισμός, η σκληρή δουλειά και η πίστη σε ό,τι κάνουμε είναι απαραίτητα συστατικά για να νιώθουμε πλήρεις, αυτάρκεις και ανεξάρτητες.

Στην AbbVie, νιώθω ιδιαίτερα υπερήφανη καθώς προσπαθούμε, καθημερινά, να ‘παλεύουμε’ με τις ασυνείδητες  προκαταλήψεις. Η παρουσία των γυναικών σε θέσεις ευθύνης στην AbbVie είναι μια πραγματικότητα γιατί είναι ακλόνητη πεποίθησή μας να απορρίπτουμε κάθε στερεότυπο που στέκεται εμπόδιο στην προσωπική και επαγγελματική ευημερία κάθε ανθρώπου, αδιακρίτως φύλου. Όπως κάθε άνθρωπος, έτσι και οι γυναίκες αξίζουν να απολαμβάνουν την αποδοχή και την αναγνώριση στην κοινωνία και στην εργασία τους. Γι’ αυτό, στην AbbVie, o σεβασμός προς κάθε γυναίκα είναι ορατός και έμπρακτος. Όλες οι γυναίκες ενθαρρύνονται να αξιοποιήσουν όλα τα  εργαλεία που θέτουμε στη διάθεσή τους, ώστε να εκφραστούν, να αναδείξουν τις δεξιότητές  τους και εξελιχθούν.

Ως γυναίκα, εργαζόμενη και μητέρα, νιώθω την ευθύνη να αποτελώ, καθημερινά, η ίδια μέσα από τις πράξεις μου και τη συμπεριφορά μου ένα παράδειγμα για τις/τους συναδέλφους μου, τα νέα κορίτσια και για τις νέες γενιές. Ώστε όλες και όλοι μαζί να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές πιο συμπεριληπτικές επαγγελματικές και κοινωνικές δομές, που θα μπορούν όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, σεξουαλικού και θρησκευτικού προσανατολισμού να απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες εξέλιξης και αναγνώρισης».

·         Συμφωνείτε ότι κάθε γυναίκα σε ένα εργασιακό περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς μπορεί να «ανθίσει»;

«Ένα εργασιακό περιβάλλον που προτάσσει την ηρεμία, την ισότητα και τον αλληλοσεβασμό δημιουργεί για όλους τους ανθρώπους το πρόσφορο έδαφος να ανθίσει και να δημιουργήσει. Για τις γυναίκες, ενώ πράγματι έχουν γίνει βήματα προς τη θετική κατεύθυνση για την ισότιμη ενσωμάτωση στον εργασιακό χώρο, δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε και να μην αναγνωρίζουμε ότι ακόμα υπάρχουν στερεοτυπικές συμπεριφορές και στεγανά που αποθαρρύνουν ή και στρεσάρουν τις γυναίκες να διεκδικήσουν με αυτοπεποίθηση όσα επιθυμούν και όσα αξίζουν.  Από τη δική μου πλευρά, θέλω να ενθαρρύνω τις γυναίκες, οι οποίες ενδιαφέρονται να ανελιχθούν επαγγελματικά, να απενοχοποιηθούν και να εκφράζουν ελεύθερα και ξεκάθαρα τη θέλησή τους για ανέλιξη, να αποδέχονται και να «κυνηγάνε»  τις προκλήσεις και να επιδιώκουν να συνεργάζονται και να αναζητούν τη συμβουλή ανθρώπων που εμπιστεύονται, θαυμάζουν και μπορούν να υποστηρίξουν το όραμά τους.

Η επιθυμία μου είναι να φτάσουμε, σύντομα, στο σημείο αυτό όπου όλες οι ομάδες εργασίας σε μία εταιρεία αλλά και στην κοινωνία δε θα χαρακτηρίζονται από τις έμφυλες ανισότητες αλλά θα διέπονται από ποικιλομορφία, αποδοχή και αξιοκρατία. Πιστεύω ότι έχουμε εργαστεί πολύ και με αφοσίωση γι’ αυτόν τον στόχο και είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε το άλμα προς το μέλλον».

·         Ποια η διαφορά των γυναικών της δικής σας γενιάς που βρίσκονται σε θέσεις υψηλής ευθύνης ή επιχειρούν οι ίδιες, συγκριτικά με την προηγούμενη γενιά, μία με δύο δεκαετίες πριν;

«Σε αυτές τις διαφορές που εντοπίζουμε μεταξύ των παλαιότερων γενιών γυναικών και των νεότερων γενιών πρέπει να εστιάσουμε και να εμβαθύνουμε για να αμβλύνουμε ανισότητες και άδικες συμπεριφορές. Είναι μία πραγματικότητα ότι στις παλαιότερες γενιές, και όχι στις πολύ παλαιότερες, ο ρόλος της γυναίκας κατείχε μία εντελώς διαφορετική θέση στην κοινωνία, στην εργασία, στις διαπροσωπικές σχέσεις, απ’ ότι σήμερα. Η ταυτότητα μίας γυναίκας περιοριζόταν σε αυτή της μητέρας, της υπεύθυνης να φροντίζει, σχεδόν, αποκλειστικά την οικογένεια, και εφόσον εργαζόταν, η εργασία της να μην κατείχε ισότιμα πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της. Πολλές φορές, τα δυναμικά χαρακτηριστικά των γυναικών, αντίστοιχα των ανδρών, εκλαμβάνονταν και ακόμα εκλαμβάνονται και σήμερα, ως αρνητικά, με χαρακτηρισμούς ως ‘αυταρχικές’, ‘αλαζονικές’, ‘επιθετικές’, αντί για δυνατές, ικανές και με αυτοπεποίθηση.

Είναι σαφές ότι είναι θέμα αλλαγής κουλτούρας και βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το μεταίχμιο της αλλαγής. Όμως, πρέπει με υπομονή, αφοσίωση και ενσυναίσθηση να διεκδικούμε τις αλλαγές, χωρίς να τις ‘εκβιάζουμε’, καθώς οι αλλαγές πάντα δημιουργούν αντιδράσεις, ανασφάλειες και αναστολές. Χρειάζεται μεθοδικότητα και εκπαίδευση τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Πρέπει να συμπορευτούμε και να κατανοήσουμε όλοι μαζί ότι η ισότητα των δύο φύλων δεν αποτελεί κενό αυτοσκοπό, αλλά αίτημα και προϋπόθεση προόδου και εξέλιξης.

Άνδρες και γυναίκες μπορεί να διαφέρουμε από βιολογικής ή σωματικής απόψεως, όμως έχουμε την ίδια δύναμη, τις ίδιες ικανότητες και τα ίδια όνειρα και δικαιώματα ώστε να είμαστε χρήσιμοι και δημιουργικοί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας!».