ΣΥΡΙΖΑ: Ανοιχτοί λογαριασμοί με το παρελθόν- Το “κείμενο θέσεων” και η νέα κόντρα Αποστόλου-Τζάκρη

Η νέα διελκυστίνδα μεταξύ του Βαγγέλη Αποστόλου, υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και της Θεοδώρας Τζάκρη με αφορμή τις αγροτικές κινητοποιήσεις και για το τι έκανε ή δεν έκανε κυρίως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στον αγροτικό τομέα, ανέδειξε ενόψει μάλιστα του Συνεδίου τους ανοιχτούς λογαριασμούς του κόμματος με το κυβερνητικό του παρελθόν αλλά και ως αξιωματική αντιπολίτευση από το 2019. Στην Κουμουνδούρου συμφωνούν σε γενικές γραμμές για τις περιορισμένες εν τέλει δυνατότητες να προωθήσουν το δικό τους “αντιμνημονιακό” πρόγραμμα μετά τα όσα συνέβησαν το πρώτο εξάμηνο του 2015, στο κάδρο της κριτικής-αυτοκριτικής μπαίνει εμμέσως με βάση το Κείμενο Θέσεων προς το 4ο Συνέδριο ακόμη και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας!

“Θεωρήσαμε το 32% του 2019 ως δεδομένο και όχι ως εντολή του λαού να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε σημαντικές αλλαγές Ο μετασχηματισμός δεν προχώρησε αν και ήταν το «κλειδί» στην νέα περίοδο, για να σταθεροποιηθούμε ως κόμμα εξουσίας, με στόχο τη νίκη και την πολιτική αλλαγή στις επόμενες εκλογές. Η υλοποίηση της στρατηγικής της διεύρυνσης υπήρξε αποσπασματική” αναφέρεται χαρακτηριστικά και τονίζεται: “Χάθηκε το κρίσιμο διάστημα μετά τις εκλογές του 2019, αλλά και η επόμενη δεύτερη ευκαιρία μετά το Συνέδριο του 2022. Κάτι οι ισχυρές εσωκομματικές αντιδράσεις, κάτι η απροθυμία του στενού πυρήνα του κομματικού μηχανισμού σε πολλές οργανώσεις, κάτι η συμβιβαστική αναποφασιστικότητα της ηγεσίας λόγω του εσωτερικού «πολιτικού κόστους», κάτι η Πανδημία, το «τρένο χάθηκε».”

Με βάση το Κείμενο Θέσεων, που σημειωτέον συζητείται αυτή την περίοδο στις προσυνεδριακές διαδικασίες “Δεν έφταιγε βέβαια η απλή αναλογική από μόνη της, αλλά η εμφανής αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από το 2019 και μετά, να δημιουργήσει – να χτίσει – τις πολιτικές προϋποθέσεις υλοποίησης της. Η προεκλογική στάση του ΠΑΣΟΚ διευκόλυνε την στρατηγική της αυτοδυναμίας της ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αυτοπαγιδεύτηκε, σε σημείο να διολισθήσει κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, σε αδιέξοδες αντιφάσεις (κυβέρνηση ανοχής, ειδικού σκοπού κλπ), που ενίσχυσαν τελικά την ΝΔ και αποδυνάμωσαν περαιτέρω τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ακόμα και όταν, υπήρχαν ισχυρά περιστατικά φθοράς της Κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν επωφελείτο, ή επωφελείτο ελάχιστα και προσωρινά. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε τελικά μια στρατηγική ήττα της απλής αναλογικής και ταυτόχρονα μια ήττα της στρατηγικής μας για την απλή αναλογικής.”.

• Είναι προφανές ότι οι συντάκτες του Κειμένου Θέσεων “φωτογραφίζουν” τον πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνο για την “αυτοπαγίδευση” και τη “διολίσθηση” σε “αδιέξοδες αντιφάσεις” και το ερώτημα πλέον είναι εάν η ηγεσία του Στεφανου Κασελάκη θα επιχειρήσει στο Συνέδριο να κόψει το “ομφάλιο λώρο” που συνδέει το κόμμα με το παρελθόν και την εποχή Τσίπρα.

Στο Συνέδριο ωστόσο ο προέδρος το ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ δεν θα είναι μόνοι τους. Θα βρεθούν απέναντι σε δύο “πόλους” που θα δώσουν σκληρή μάχη για την επικράτηση κυρίως των “θέσεων” τους, προκειμένου να “ελέγξουν” εσωκομματικά την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, αναλόγως του αποτελέσματος.

Από τη μια ο Νίκος Παππάς, ο οποίος μιλώντας στην “Αυγή” βάζει ψηλά τον πήχη για τη ηγεσία Κασσελάκη λέγοντας “κάθε εβδομάδα ως τις ευρωεκλογές, αλλά και μετά, οφείλουμε να δημιουργούμε ένα πολιτικό γεγονός, είτε με την κατάθεση μίας πρότασης νόμου, είτε με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης, είτε με τις συντονισμένες και θεματικές μας εξορμήσεις”. Αφού αναφέρει  πως μετά τις εσωκομματικές εκλογές “αντί να πάρουμε την προσδοκία και την εντολή αυτού του κόσμου και να την κάνουμε πολιτική, αρχίσαμε να τον κερνάμε φαρμάκι” τονίζει: “Χρειάζεται δουλειά, όπως ήδη περιγράψαμε. Θέλει εξωστρέφεια και τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να δικαιώνει τον ρόλο και τον χαρακτήρα του ως η μοναδική προοπτική απομάκρυνσης της κυβέρνησης της Ν.Δ”.

Την ίδια ώρα, ο Διονύσης Τεμπονέρας μιλώντας στην “Εφημερίδα των Συντακτών” για την κατάσταση του κόμματος, δηλώνει  πως “ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. παρά τις δύσκολες εξελίξεις του τελευταίου εξαμήνου, δεν έχει κάνει ένα «άλμα στο κενό».

Δεσμεύεται από την ιστορική του παράδοση, τις προγραμματικές του θέσεις, τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας του την περίοδο 2015-2019 αλλά και από το κυβερνητικό σχέδιο που κατέθεσε στις διπλές εκλογές του καλοκαιριού (2023)”, σημειώνοντας πως “στο πλαίσιο του συνεδρίου μας θα επαναβεβαιώσουμε τις θέσεις, τις αρχές και τις αξίες μας κατά τον ίδιο τρόπο, χωρίς να χωράνε «ερμηνείες και εκτιμήσεις». Το στίγμα μας πρέπει να είναι ξεκάθαρο και να αποπνέει αξιοπιστία”.

Ερωτηθείς μάλιστα για τον πήχη των ευρωεκλογών, επισημαίνει “ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να παραμείνει σε κυβερνητική τροχιά, και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον δεύτερος στις προσεχείς ευρωεκλογές, ώστε να είναι σε θέση να διεκδικήσει την επάνοδο στην κυβέρνηση μέσα από μια πλατιά και συνεχώς διευρυνώμενη κοινωνική στήριξη-συμμαχία” και υπογραμμίζει “Χρειαζόμαστε περισσότερη συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων, πνεύμα συμπερίληψης, ιδεολογική και οργανωτική δουλειά, αξιοποίηση της θετικής εμπειρίας του παρελθόντος, πολιτική ανανέωση, φρέσκιες ιδέες, μεθοδικότητα και «επαγγελματισμό”.

Με άλλα λόγια μπορεί σε επίπεδο συσχετισμού δυνάμεων ο Στέφανος Κασσελάκης να επικρατήσει πανηγυρικά, για το νέο όμως “μανιφέστο” του κόμματος θα υπάρξει ιδεολογικοπολιτική σύγκρουση απόψεων και θέσεων μεταξύ των κορυφαίων στελεχών που είναι “κοντά” και “σε απόσταση” από τον πρόεδρο του κόμματος, γεγονός που ελλοχεύει τον κίνδυνο για ένα νέο γύρο εσωστρέφειας, που απεύχονται βέβαια όλοι παραμονές μάλιστα των ευρωεκλογών.