“Έμαθε να μην κάνει φασαρία και νομίζει ότι έλειπε έναν χρόνο” – Η νέα πραγματικότητα των παιδιών-ομήρων της Χαμάς

Η Έμιλι Χαντ έπρεπε να τρέχει συνεχώς, αναγκασμένη από τη Χαμάς να κινείται καθώς οι ισραηλινές δυνάμεις «χτυπούσαν» τη Γάζα.

«Αυτό είναι τρομακτικό. Να την τραβάνε, να την σέρνουν, να την σπρώχνουν … πιθανότατα υπό τα πυρά των πυροβόλων όπλων», δήλωσε ο πατέρας της, Τόμας Χαντ.

Πρόκειται για μία από τις λεπτομέρειες που μοιράζεται σιγά σιγά η κόρη του για το τι συνέβη αφότου την απήγαγαν στις 7 Οκτωβρίου και τη μετέφεραν στη Γάζα, ένα μέρος που τώρα αποκαλεί «το κουτί».

«Θα μάθουμε τι πραγματικά πέρασε καθώς θα ανοίγεται», δήλωσε στο CNN. «Θέλω να μάθω τόσα πολλά… αλλά πρέπει να τους αφήσεις, όταν είναι έτοιμοι, θα ανοιχτούν».

Η Έμιλι, που έγινε 9 ετών ενώ ήταν αιχμάλωτη, κρατούνταν μαζί με τη φίλη της Χίλα Ρότεμ Σοσάνι και τη μητέρα της Χίλα, Ράγια, πριν τα παιδιά απελευθερωθούν το περασμένο Σάββατο.

Η Ράγια φρόντιζε τα δύο κορίτσια σαν να ήταν και οι δύο κόρες της, περιέγραψε η 9χρονη Έμιλι. Ο χωρισμός της Χίλα από τη μητέρα της δύο νύχτες πριν την απελευθέρωση των κοριτσιών -κατά παράβαση των συμφωνιών που έγιναν μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ- ήταν «άλλο ένα σκληρό μέτρο», λέει ο Τόμας Χαντ.

Από τον θάνατο στην αιχμαλωσία και την ελπίδα

Η Έμιλι κοιμόταν στο σπίτι της Χίλα όταν οι τρομοκράτες της Χαμάς εισέβαλαν στο Κιμπούτς. Ο Χαντ είχε εγκλωβιστεί στο σπίτι του για ώρες, χωρίς να μπορεί να προσεγγίσει την κόρη του, καθώς η κοινότητά τους καταστράφηκε -περίπου 130 κάτοικοι σκοτώθηκαν και άλλοι αιχμαλωτίστηκαν.

Περίπου δύο ημέρες αργότερα, ενημερώθηκε από τους ηγέτες του κιμπούτς ότι το πτώμα της Έμιλι είχε βρεθεί. Είχε δηλώσει τότε στο CNN: «Είπαν απλά, “Βρήκαμε την Έμιλι. Είναι νεκρή. Και είπα “ναι!”. Είπα, ‘ναι!’ και χαμογέλασα γιατί αυτά ήταν τα καλύτερα νέα από τα ό,τι θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια… Έτσι ο θάνατος ήταν μια ευλογία, μια απόλυτη ευλογία».

Αλλά σχεδόν έναν μήνα αργότερα, ο ισραηλινός στρατός του είπε ότι ήταν «πολύ πιθανό» η Έμιλι να είναι ζωντανή και όμηρος της Χαμάς. Ο Χαντ είπε ότι ο στρατός συνέδεε στοιχεία και πληροφορίες. Κανένα από τα πτώματα στο Κιμπούτς δεν αναγνωρίστηκε ως αυτό της Έμιλι και δεν υπήρχε αίμα στο σπίτι όπου κοιμόταν.

Από το αίσθημα ότι ο θάνατος θα ήταν ευλογία, είχε τώρα τον φόβο για τις συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνταν η Έμιλι. «Το άγνωστο είναι τρομερό. Η αναμονή είναι απαίσια», δήλωσε στο CNN όσο η 9χρονη ήταν αιχμάλωτη. Υπήρχε όμως και η ελπίδα.

Η επανένωση

Οκτώ εβδομάδες αφότου είδε για τελευταία φορά την κόρη του, ο Χαντ πληροφορήθηκε ότι η Έμιλι βρισκόταν στον κατάλογο της δεύτερης ομάδας ομήρων που θα απελευθερωνόταν στο πλαίσιο της προσωρινής εκεχειρίας μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς.

Προσπάθησε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του καθώς έφτανε στη βάση όπου μεταφέρονταν οι απελευθερωμένοι όμηροι. Υπήρξε μια μεγάλη καθυστέρηση και μετά ειδοποιήθηκε ότι ήταν με τον Ερυθρό Σταυρό.

«Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εκείνη απλά έτρεξε. Ήταν υπέροχα, όπως ακριβώς το είχα φανταστεί, να τρέχουμε μαζί», είπε ο Τόμας. «Μάλλον την έσφιξα πολύ δυνατά», πρόσθεσε.

«Μόνο όταν απομακρύνθηκε, μπόρεσα να δω ότι το πρόσωπό της ήταν σμιλεμένο, όπως το δικό μου, ενώ πριν ήταν παχουλό, κοριτσίστικο, ένα νεαρό παιδικό πρόσωπο». Όπως και οι άλλοι όμηροι, η Έμιλι έχει χάσει σωματικό βάρος και ο πατέρας της είπε ότι δεν την είχε δει ποτέ τόσο χλωμή.

Νόμιζε πως ήταν αιχμάλωτη για έναν χρόνο…

«Το πιο συγκλονιστικό, ανησυχητικό κομμάτι της συνάντησής μας ήταν ότι απλά ψιθύριζε, δεν μπορούσες να την ακούσεις. Έπρεπε να βάλω το αυτί μου στα χείλη της», είπε. «Είχε μάθει να μην κάνει θόρυβο».

Η φωτογραφία του πατέρα και της κόρης που δόθηκε στη δημοσιότητα από τις Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας δίνει μια μικρή ιδέα της πραγματικότητας, σύμφωνα με τον Τόμας.

Αλλά είδε επίσης ένα σημάδι του παιδιού που γνώριζε όταν της έδωσε το τηλέφωνό του, φεύγοντας. «Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει ένα τραγούδι της Beyonce», είπε, προσθέτοντας ότι η μικρή χαμογελούσε και είχε αρχίσει να γελάει ξανά.

Ο Τόμας Χαντ είχε πάρει μαζί του τον σκύλο της οικογένειας, Johnsie, καθώς φοβόταν πως η κόρη του ίσως του θυμώσει που δεν πήγε να τη σώσει και ήθελε να υπάρχει εκεί ο σκύλος τους ώστε να μπορεί να της προσφέρει -αλλά και να λάβει- αγάπη.

Όμως, η Έμιλι είπε στον πατέρα της ότι πίστευε ότι είχε και εκείνος πιαστεί όμηρος. Και όταν εκείνος τη ρώτησε πόσο καιρό πίστευε ότι έλειπε, εκείνη απάντησε «έναν χρόνο».

«Εκτός από τον ψίθυρο, αυτό ήταν μια γροθιά στο στομάχι», περιγράφει ο ίδιος.

Οι όμηροι είχαν αρκετή τροφή για να επιβιώσουν και άφθονο νερό για να πιουν, δήλωσε ο Χαντ. «Είχαν πάντα πρωινό, μερικές φορές μεσημεριανό γεύμα, μερικές φορές κάτι το βράδυ». Η Έμιλι πεινούσε τόσο πολύ που έμαθε να τρώει απλό ψωμί με ελαιόλαδο. Η μικρή τού είπε ότι «κανείς δεν μας χτύπησε». Τα παιδιά που κρατούνταν αιχμάλωτα δεν μπορούσαν να κάνουν φασαρία και τους επιτρεπόταν να κάνουν ελάχιστα πράγματα όπως το να ζωγραφίζουν και να παίζουν με κάποιες κάρτες.

Ο Τόμας Χαντ δηλώνει ευγνώμων που η Έμιλι ήταν μαζί με τη Χίλα και τη Ράγια.

Η Έμιλι έχασε τη μητέρα της από καρκίνο όταν ήταν μόλις δύο ετών. Και ο Χαντ αναγκάστηκε να της πει ότι η «δεύτερη μαμά» της σκοτώθηκε στις 7 Οκτωβρίου. Η Νάρκις Χαντ ήταν η πρώην σύζυγος του Τόμας και μητέρα των δύο ετεροθαλών αδελφών της Έμιλι.

«Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Της το είπαμε και τα ματάκια της βούρκωσαν και πήρε μια απότομη ανάσα», είπε.

Η μικρή έχει εμφανή ακόμα τα σημάδια της αιχμαλωσίας αλλά σιγά σιγά συνέρχεται. Με αργά και δύσκολα βήματα.

«Χθες το βράδυ έκλαιγε μέχρι που το πρόσωπό της έγινε κόκκινο, δεν μπορούσε να σταματήσει. Δεν ήθελε παρηγοριά, υποθέτω ότι έχει ξεχάσει πώς να παρηγορηθεί» περιγράφει ο πατέρας της. «Μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού και έκλαιγε».

Η Έμιλι και η Χίλα προσέχουν τώρα η μία την άλλη. Γιόρτασαν τα 13α γενέθλια της Χίλα στο νοσοκομείο τη Δευτέρα και έφεραν μια τούρτα και για την Έμιλι, για τα 9α γενέθλια που έχασε στη Γάζα.

«Πρέπει να πάρουμε τη Ράγια πίσω για τη Χίλα, για την Έμιλι, για τη Δικαιοσύνη», δηλώνει ο Τόμας Χαντ και στέλνει το δικό του μήνυμα: «Μην σιωπήσετε τώρα. Φέρτε τους σπίτι».

Πηγή: ethnos.gr