Σοφία Βιδάλη/ Οπαδική βία; Σχόλια με αφορμή μία ακόμα δολοφονία

Η υπόθεση της δολοφονίας του Μιχάλη Κουτσούρη φαίνεται ότι έχει διαστάσεις πέρα από τα προφανή. Μέχρι στιγμής από τα όσα έρχονται στη δημοσιότητα μπορούν να σχολιαστούν τα εξής:

Της Σοφίας Βιδάλη*

1. Δεν πρόκειται για υπόθεση τυπικής οπαδικής βίας και μάλιστα, φαίνεται ότι ο οπαδισμός ακόμα και αυτός των οργανωμένων οπαδών, αποτελεί απλά ένα «κέλυφος» ή ένα πρόσχημα για να εκδηλωθούν άλλες δράσεις και να επιδιωχθούν άλλοι στόχοι.

2. Η ίδια η δολοφονία, τα γεγονότα στο πλαίσιο των οποίων εκτελέστηκε το έγκλημα αυτό και όσα ακολούθησαν (συγκέντρωση πλήθους οργανωμένων οπαδών, οργανωμένη πορεία- διαδρομή έως την τοποθεσία του εγκλήματος, καταδρομική επίθεση εναντίον πλήθους αγνώστων, σοβαρή προσβολή στη δημόσια τάξη, πρόκληση γενικότερου κινδύνου αλλά και βλάβης για το κοινό, εμπλοκή εκ του αποτελέσματος με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας), οδηγούν στη δυνατότητα  θεώρησης του εγκλήματος αυτού ως μίας υπόθεσης τρομοκρατικού εγκλήματος με την ποινικοδογματική, αλλά και την εγκληματολογική διάσταση. Ειδικά η τελευταία διάσταση, μας βοηθά να κατανοήσουμε κίνητρα, αιτίες, και σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί και προκάλεσαν ή διευκόλυναν το έγκλημα αυτό.  Υπό αυτήν την οπτική,  οι αρμόδιες αρχές θα μπορούσαν να προσανατολίσουν ενδεχομένως την έρευνα (εφόσον προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία) και προς την κατεύθυνση του τρομοκρατικού εγκλήματος, αξιοποιώντας χρήσιμες εγκληματολογικές όψεις στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους (πέρα από  τον ατομικό καταλογισμό των πράξεων σε πρόσωπα).

3. Είναι πλέον σαφές με βάση δημόσιες δηλώσεις και έγκυρα δημοσιεύματα ότι οι ομάδες δραστών δεν εντάσσονται απλά σε οργανώσεις βίαιων οπαδών, αλλά έχουν και πολιτικές ιδεολογικές αναφορές και πρακτικές στο νέο-ναζισμό. Έγινε επίσης ευρέως γνωστό, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εμπλέκονται αυτές οι ομαδώσεις – οργανώσεις σε βίαια επεισόδια τέτοιου τύπου, με αιχμή του δόρατος νεοναζιστικές  θέσεις. Έτσι, εκτός από τη δικαστική- ανακριτική έρευνα, η δολοφονία μας οδηγεί και σε μια άλλη εκτίμηση και ένα ερώτημα: μπορούμε μετά από τόσα περιστατικά τυφλής βίας, δολοφονίες, συστηματικούς εκφοβισμούς και επιθέσεις σε βάρος ανθρώπων που ανήκουν σε διακριτές ομάδες (φυλετικές, κοινωνικές,  θρησκευτικές κλπ) να χαρακτηρίζουμε τη νεοφασιστική / νεοναζιστική βία αυτού του είδους, απλά με τον πολιτικό της προσδιορισμό; Αυτές οι επιθέσεις δεν έχουν τρομοκρατικό χαρακτήρα; Είναι ένα ερώτημα λοιπόν για ποιο λόγο φαινόμενα τρομοκρατίας εξακολουθούν να μην χαρακτηρίζονται ως τέτοια, ενώ η τρομοκρατία γενικά εξακολουθεί να ταυτίζεται με άλλες μορφές βίας, αλλά όχι με τον νεοναζισμό και  το νεοφασισμό και τις ποικίλες πτυχές τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΒΙΔΑΛΗ ΣΤΟ ANATROPINEWS