Editorial: “Πάμε, κι όπου βγεί” και στην απόδοση ευθυνών;

Δεν θα είναι μόνο προσβολή, θα είναι ύβρις στους 102 νεκρούς από την πυρκαγιά στο Μάτι και στους 43 (έως τώρα) νεκρούς του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, εάν τις επόμενες μέρες (μετά το Εθνικό Πένθος) η πολιτική αντιπαράθεση εξελιχθεί στο πεδίο της ακατανόητης σύγκρισης μεταξύ των ευθυνών της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης. Δυστυχώς, οι πρώτες διαρροές από κυβερνητικές πηγές και κάποια πρωτοσέλιδα αυτό δείχνουν.

Ένα βουνό αποκαλύψεων για την εγκληματική αβελτηρία του κρατικού μηχανισμού που ελάμβανε προειδοποιήσεις από τους ειδικούς και τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και τον ΕΡΓΟΣΕ δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε πίσω από το “ανθρώπινο λάθος” του σταθμάρχη Λάρισας, ούτε πίσω από την -όντως ασυνήθιστη ως προς την αμεσότητά της- αναγκαία και αναγκαστική παραίτηση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών. Διότι οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας δεν αποτελούν γενικώς και αορίστως αιχμή της διαχρονικής αδιαφορίας και αναποτελεσματικότητας, διαθέτουν σαφές στίγμα στο σήμερα.

Ναι, φταίει ένα κράτος που λειτουργεί με το “πάμε κι όπου βγει” -που ακούστηκε τις τελευταίες στιγμές πριν την σύγκρουση των τρένων-, ναι, “ο Θεός έπαψε να είναι …σιδηροδρομικός”, όπως είπε ο πρόεδρος του σωματείου των μηχανοδηγών για να επισημάνει πως “με βοήθεια Θεού” κάνουν την δουλειά τους σε ένα αθωράκιστο και ξέφραγο σιδηροδρομικό δίκτυο. Και, ναι, ο σταθμάρχης έχει την πρώτη και εκ των συνθηκών αδιαπραγμάτευτη ευθύνη.

Όμως, το κράτος δεν πρέπει να βασίζεται ούτε στον Θεό, ούτε στην τύχη για την αποφυγή του ανθρώπινου λάθους που είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή να συμβεί.

Η ανεξάρτητη επιτροπή που θα συγκληθεί για την διερεύνηση των αιτίων του μεγαλύτερου σιδηροδρομικού δυστυχήματος στη χώρα δεν πρέπει να επηρεαστεί από την βιαστική αναφορά του πρωθυπουργού περί “ανθρώπινου λάθους” αλλά να υπερβεί αυτή την πρώτη διάσταση.

–Να αξιολογήσει ποιοί και γιατί δεν αντέδρασαν στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των συνδικαλιστών για το δυστύχημα που έρχεται (τα σχετικά ντοκουμέντα είναι αδιάσειστα), γιατί απαντούσαν με εξώδικα σε αυτά των εργαζόμενων που εστάλησαν ως ύστατη κραυγή στην αδιαφορία των διοικήσεων του ΟΣΕ, της ΕΡΓΟΣΕ, της Ρυθμιστικής Αρχής, του υπουργείου και, τελικά, του υπουργού.

–Να αξιολογήσει την αβελτηρία πολιτικής ηγεσίας και διοικήσεων έναντι των οδηγιών της Κομισιόν και την επιβολή κυρώσεων (πρόστιμο)

–Να ερευνήσει ποιοί και γιατί, ένα χρόνο μετά την ηχηρή παραίτηση του επικεφαλής του συστήματος τηλεδιοίκησης (ETCS) με αυστηρή επισήμανση του κινδύνου ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο, δεν έπραξαν όσα έπρεπε.

–Αλλά ακόμα και επειδή επικαλούνται το “ανθρώπινο λάθος”, να εξηγήσουν γιατί ένας αχθοφόρος του ΟΣΕ και επί δέκα χρόνια μετακλητός στο υπουργείο Παιδείας επιστρέφει και γίνεται σταθμάρχης. Γιατί προσλήφθηκαν μόλις πρόσφατα σταθμάρχες με …μπλοκάκι.

Αναμφίβολα, κάποιες ευθύνες έρχονται από το μακρινό και πιό πρόσφατο παρελθόν, ουδείς, ωστόσο, μπορεί να επικαλείται όσα δεν συνέβησαν το 2004 (όταν αποκτήθηκαν τα πρώτα συστήματα τηλεδιοίκησης), το 2014, το 2018, στην γραφειοκρατία, στην ιδιωτικοποίηση και σε άλλες στιγμές. Το “Ποτέ Ξανά” του πρωθυπουργού θα παραμείνει γράμμα κενό εάν δεν συνοδευτεί με την αναγνώριση και την απόδοση των ευθυνών. Κι αυτό δεν σταματά στις παραιτήσεις και στις συγκρίσεις με το Μάτι, με το “Σάμαινα”, ή με οποιαδήποτε άλλη τραγωδία.

Ο Κ. Καραμανλής μπορεί να παραιτήθηκε για λόγους πολιτικής ευθυξίας, οι μεγάλες ευθύνες του, όμως, δεν πρέπει να αποσυρθούν στο καταφύγιο αυτής της”ευθυξίας”. Από την άλλη, κανείς δεν δικαιούται να κάνει προεκλογική σημαία τον πόνο των ανθρώπων και την μνήμη των θυμάτων, όπως δυστυχώς συνέβη με το Μάτι. Ας αρθούμε στο ύψος των στιγμών- αν και είναι ελάχιστες οι ελπίδες να συμβεί κάτι τέτοιο.

Libre