Ανάλυση/ Ερντογάν μετά τους σεισμούς: Εκτροπή ή στρατηγική ήττα στις εκλογές;

Μια μέρα της Άνοιξης του 1919 οι νικητές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου κατέλαβαν αιφνιδιαστικά την Κωνσταντινούπολη.

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ*

Όταν ειδοποιήθηκε ο Κεμάλ άνοιξε το παράθυρο του και είδε τους στόλους των Δυνάμεων στο Βόσπορο – με το θωρηκτό Αβέρωφ να έχει ρίξει άγκυρα σε περίοπτη θέση- και η πρώτη του αντίδραση ήταν να ψιθυρίσει «Όπως ήλθαν, έτσι θα φύγουν».

Τα παραπάνω μεταξύ μύθου και Ιστορίας μπορούν να εικονογραφήσουν την άνοδο πριν από είκοσι χρόνια και την μη αντιστρέψιμη από ότι φαίνεται εν εξελίξει πτώση του Ερντογάν.

Το 2002 ο Ερντογάν που τον έκανε ήρωα το Κεμαλικό κατεστημένο με μια ολιγόμηνη ποινή φυλάκισης είδε το κόμμα του το ΑΚΡ να εκτοξεύεται στην κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, με τους ψηφοφόρους του να ελπίζουν για διεύρυνση της Δημοκρατίας και βελτίωση μιας δύσκολης καθημερινότητας.

Οι στόλοι των Δυνάμεων είχαν ξαναγυρίσει στο Βόσπορο με την μορφή του ΔΝΤ που μαζί με τον τσάρο της οικονομίας Κεμάλ Ντερβίς, εξυγίαναν και σταθεροποίησαν την χώρα μέσω μιας συνθλιπτικής συρρίκνωσης των εισοδημάτων, όχι μόνον των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων αλλά της μεσαίας τάξης που ανεδείχθη μετά τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις του Οζάλ στην δεκαετία του 1980.

Αν ο Κεμάλ χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να δει την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβριο του 1923 μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης, ο Ερντογάν δεν χρειάσθηκε ούτε τέσσερεις ώρες.

Όταν το ΑΚΡ σχημάτισε κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2002 είχε αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας με το κόστος της προσαρμογής να εξαερώνει το κόμμα του Ετζεβίτ.

Τότε αρθρογράφος κεμαλικής εφημερίδας παρομοίωσε την νίκη του Ερντογάν με την άφιξη των στόλων των Δυνάμεων στο Βόσπορο.

Οι ψηφοφόροι τότε, αποδοκίμασαν όχι μόνον την σκληρή λιτότητα αλλά και την διάλυση της κρατικής μηχανής μπροστά στην πρόκληση της διαχείρισης του φονικού σεισμού κοντά στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη Αυγούστου του 1999.

Με το κόστος του σεισμού της Δευτέρας να υπολογίζεται στην καλύτερη περίπτωση γύρω στα 50 δισ. ευρώ και την χωρίς αντίκρισμα, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ καλούνται να ανασυνταχθούν μέσα σε τρεις μήνες για να αποφύγουν το δίλημμα: ανεξέλεγκτη εκτροπή που θα περιλαμβάνει αναβολή των εκλογών ή στρατηγική ήττα στις κάλπες που θα παραπέμπει στην συντριβή των κομμάτων του Ετζεβιτ, της Τσιλέρ και του Ντεμιρέλ στις εκλογές του 2002.

Ένα είναι βέβαιο, ότι είναι θέμα χρόνου η ακραία πόλωση και αντιπαράθεση του ΑΚΡ με την Συμμαχία των Έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς είναι προφανές ότι η αξιολόγηση της βιβλικής καταστροφής ως «Θέλημα Θεού» όχι μόνον δεν πείθει αλλά εισπράττεται από τους πολίτες ως προσβολή της νοημοσύνης τους.

Αναδημοσίευση από το KREPORT