Έλενα Ακρίτα: Η εξομολόγηση για την άμβλωση στα 18 της – “Δύσβατος δρόμος”

Η Έλενα Ακρίτα, μίλησε στο Podcast της στο news247.gr για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να ανατρέψει την απόφαση της υπόθεσης Roe v. Wade του 1973 και να καταστήσει έγκλημα την άμβλωση.

Ειδικότερα, μέσα από μία σειρά ερωτήσεων για το αν μία γυναίκα έχει δικαίωμα στην άμβλωση, σε περίπτωση που έχει πέσει θύμα βιασμού, ή λόγω προβλημάτων υγείας της ίδιας ή του μωρού ή ακόμα και αν απλά δεν το επιθυμεί για δεκάδες λόγους, η δημοσιογράφος προχώρησε σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση αποκαλύπτοντας πως έχει προχωρήσει και η ίδια σε άμβλωση όταν βρισκόταν σε ηλικία 18 ετών.

«Σας έχω πει πολλές φορές ότι εδώ λέμε αλήθειες και λέμε αλήθειες γιατί υπάρχουν πράγματα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Είναι μια συνειδητή μου απόφαση για να καταλάβετε ότι άνθρωποι που ίσως είναι λίγο πιο γνωστοί για τον οποιονδήποτε λόγο δεν πρέπει να εξωραΐζουν τη ζωή τους, δεν πρέπει να πλασάρουν μία ψεύτικη εικόνα ότι όλα είναι τέλεια.

Αντίθετα πρέπει να μοιράζονται, αν έχουν τη δύναμη και το κουράγιο και τα τραύματά τους και τα πάθη και τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους και τα πάντα», ανέφερε.

Στη συνέχεια είπε, «Και εγώ έχω κάνει άμβλωση όταν ήμουν 18 χρονών σε μία εποχή που ομολογώ δεν ήμουν και ιδιαίτερα εξοικειωμένη τότε με μέσα αντισύλληψης κλπ, έμεινα έγκυος και έπεσα να πεθάνω. Πήγα στη μάνα μου, μέχρι να πάω όμως στη μάνα μου να βρω το κουράγιο, μην το συζητάμε. Πέφτω στην αγκαλιά της, το και το.

Η μάνα μου σε αυτή την αγκαλιά που έπεσα την άνοιξε διάπλατα, η μάνα μου σκούπισε τα δάκρυά μου, ήταν ψύχραιμη, μου είπε λόγια τρυφερά και επειδή πάντα ήταν ένας πολύ πρακτικός και οργανωτικός άνθρωπος φρόντισε ώστε αυτή η πολύ τραυματική εμπειρία για τη 18χρονη κόρη της να γίνει τουλάχιστον με τον καλύτερο ιατρικό τρόπο, με τον γυναικολόγο της που ήταν ένας κορυφαίος γιατρός και σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Μιλάμε για το 1973.

Πολλές φορές από τότε, αυτό το παιδί αν είχε ζήσει τώρα θα ήταν μεσήλικας και σκέφτομαι πάρα πολλές φορές ότι πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μου, πόσα πράγματα θα είχα στερηθεί για να έχω μεγαλώσει αυτό το παιδί.

Την ελευθερία του λόγου, θα έπρεπε να προσέχω πολύ περισσότερο γιατί πάντα θα είχα να θρέψω, να μεγαλώσω, να φροντίσω αυτό το παιδί. Τη ζωή… Και από την άλλη μεριά επειδή ξέρετε σε μία άμβλωση τα πράγματα είναι πάντα και ‘έτσι και γιουβέτσι’, πολλές φορές με μεγάλη νοσταλγία και συγκίνηση λέω ότι τώρα θα ήταν 15 χρονών ή τώρα θα ήταν 20, 25, αν ήταν κοριτσάκι θα πηγαίναμε μαζί για ψώνια… Παρ’ όλα αυτά πήρα τη σωστή απόφαση. Και είμαι ευγνώμων στη μητέρα μου που εκείνη τη στιγμή, μου κράτησε σφιχτά το χέρι και με βοήθησε να διανύσω έναν από τους πιο δύσβατους δρόμους της ζωής μου».