Editorial: Δεν υποτιμούμε τη συγγνώμη, μετά;

Η συγγνώμη που ζήτησε ο πρωθυπουργός για την απόλυτη κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού στην διαχείριση της κακοκαιρίας δεν πρέπει να υποτιμάται. Όταν οι πολίτες ζητούν την πολιτική απολογία δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη όταν έρχεται.

Υπάρχει, όμως, και η θυμόσοφη ρήση πως “από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο”, η οποία στην πολιτική παραφράζεται συνήθως ως “από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάνεται η ανάληψη πολιτικής ευθύνης”. Διότι, αυτά τα δύο πρέπει να συνδυάζονται.

Συγγνώμη χωρίς ανάληψη πολιτικής ευθύνης είναι μισή και συνήθως επικοινωνιακή συγγνώμη. Δεν νοείται να ζητά κανείς συγγνώμη για τις πράξεις ή τις παραλείψεις του που προκαλούν ζημία στο κοινωνικό σύνολο και να μην αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη. Τόσο την αντικειμενική, που προκύπτει εκ του ρόλου του, όσο και την υποκειμενική ως εκείνος που διευθύνει ή διοικεί ένα άθροισμα προσώπων, θεσμών και φορέων που ως σύνολο είναι εντεταλμένο να προστατεύει τους πολίτες.

Ο πρωθυπουργός έχει ζητήσει έως σήμερα τρεις φορές συγγνώμη από τους πολίτες. Μετά την “Μήδεια” που άφησε έως και δέκα ημέρες χωρίς ρεύμα και θέρμανση εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους των βορείων και υπερβορείων προαστίων της Αθήνας, μετά την λαίλαπα της φωτιάς που κατέκαψε την Βόρεια Εύβοια και άλλες περιοχές, και τώρα με την χιονοκαταιγίδα Ελπίδα.

Είναι θετικό το γεγονός πως ζητήθηκε συγγνώμη από τον κ. Μητσοτάκη. Όταν, ωστόσο, είχε προηγηθεί η διαβεβαίωση του ιδίου και όλων των επιτελών του πως το κράτος είναι απολύτως προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τον χιονιά, η συγγνώμη ξεθωριάζει. Όταν, είχε υποσχεθεί -μετά τις καλοκαιρινές πυρκαγιές- ενα σύστημα Πολιτικής Προστασίας που δεν θα λυγίσει ξανά κάτω από τις συνέπειες ενός καιρικού φαινομένου, ξεθωριάζει ακόμα περισσότερο. Κι΄όταν ο ίδιος ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση για εγκληματική ανικανότητα αλλά τώρα αποφεύγει να κατανείμει και να βάλει ονόματα στις ευθύνες που προκύπτουν, χάνει εντελώς το χρώμα της. Γίνεται γκρίζα…

Διαβάστε ακόμα: Συγγνώμη και πολιτική ευθύνη- Ένα παλιό αλλά επίκαιρο άρθρο του Ευ.Βενιζέλου

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε πει παλαιότερα -μεμφόμενος τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα- πως δεν νοείται συγγνώμη, χωρίς ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και δεν νοείται το δεύτερο χωρίς παραιτήσεις των υπευθύνων.

Χθες, απέφυγε να πει ακόμα και το όνομα του υπουργού Πολιτικής Προστασίας που αντικειμενικά και υποκειμενικά φέρει (εκ του ρόλου του) την ευθύνη όσων συνέβησαν. Όχι, μόνο στην Αττική Οδό αλλά παντού. Απέφυγε να μιλήσει για τις ευθύνες των υπουργών που άφησαν επί ώρες εγκλωβισμένους πολίτες στις αμαξοστοιχίες της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που δεν κήρυξαν αργία την Δευτέρα ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός εκατομμυρίων πολιτών στους δρόμους, που άφησαν χωρίς ρεύμα και θέρμανση χιλιάδες νοικοκυριά.

Ανάληψη πολιτικής ευθύνης χωρίς παραιτήσεις δεν έχει καμία αξία, είχε πει ο ίδιος. Το δε “διδασκόμαστε και προχωράμε” είναι σαν να δίνει ραντεβού με την επόμενη αποτυχία…

Libre