Squid Game… διαρκείας

Μια από τις πραγματικές ιστορικές αναφορές του «Squid Game», της δημοφιλούς σειράς του Netflix, τοποθετείται στην αυτοκινητοβιομηχανία SsangYong Motor το 2009 (οδήγησαν την εταιρεία σε κατάρρευση και ετοίμαζαν πάνω από 2500 απολύσεις) όταν μετά από άγρια καταστολή σε μια απεργία 77 ημερών, 20 εργάτες αυτοκτονούν.

Του Παναγιώτη Ι. Δρίβα

Μετατραυματικό στρες, ανέχεια, αλλά και το γεγονός ότι έχουν τοποθετηθεί σε μαύρες λίστες άλλων εταιρειών και αδυνατούν να βρουν εργασία, μερικές από τις σοβαρότατες αιτίες. Παράλληλα το κράτος τούς εκδικείται για χρόνια με δικαστικές διώξεις ενώ τους χρεώνει ακόμη και για τα έξοδα νοσηλείας των αστυνομικών που τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις.

Αυτή είναι μια ιστορική πραγματικότητα που συνδέεται με τη «μυθοπλασία». Ο σκηνοθέτης Hwang είπε ότι ήθελε να κάνει τον Ki-hoon (πρωταγωνιστή της σειράς και απολυμένο εργάτη της εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανίας) μια φιγούρα που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους σε κατάσταση κρίσης. Αναγκάστηκε να μπει σε ένα «παιχνίδι» σκληρών δολοφονιών, αρρωστημένης έμπνευσης μιας διεφθαρμένης ελίτ, για τα χρήματα.

Η αλληγορική πλην όμως αληθινή μεταφορά του δολοφονικού παιχνιδιού είναι ακόμη πιο τρομακτική και δεν αποτελεί επιλογή, τουλάχιστον για το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.

Το «Squid Game» είναι η ίδια η πραγματικότητα μέσα από τις διαδοχικές κρίσεις που βιώνουμε και μέσα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται, ισοπεδώνοντας το παραδοσιακό κράτος πρόνοιας. 1999, 2009, 2019…

Το 2014 στην καρδιά της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα έχοντας ήδη μπει στα μνημόνια οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα καταγράφονται ως χιλιάδες, μετατοπίζοντας τις τραπεζικές αμαρτίες, στους πολίτες. Η ανεργία τότε είχε φθάσει στο 30%.

Η ομοιότητα είναι ανατριχιαστική: Απολυμένοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, μένουν «εκτός παιχνιδιού», οδηγούνται σε συνθήκες αθλιότητας. Άνθρωποι καταστρέφονται. Οι αυτοκτονίες γίνονται ημερήσια δελτία.

Τώρα 10 χρόνια μετά στην υγειονομικο-οικονομική κρίση έρχεται να ολοκληρωθεί η ανατριχίλα: Κάθε μέρα «αποκλείονται από τη ζωή», δεκάδες συνάνθρωποι μας.

Το δολοφονικό παιχνίδι εδραιώνεται στη Δημόσια Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια, (όλα στο βωμό του ιδιωτικού κέρδους)… υπηρεσίες καταστρέφονται, εργαζόμενοι στο δρόμο, με ένα πρωτογενή τομέα ήδη διαλυμένο, μια βιομηχανία ανύπαρκτη και τον τουρισμό στο ζενίθ.

Δεν ακούγονται αυτά στα κεντρικά δελτία ειδήσεων γιατί στην «ενημέρωση» είναι ακόμη πιο σκληρά τα πράγματα και οι εργαζόμενοι σε μια καθημερινή γαλέρα αναξιοπρέπειας.  

Στον ιδιωτικό τομέα, τα δικαιώματα αιώνων δέχονται σκληρή επίθεση, καθημερινό το παιχνίδι της επιβίωσης, με επαχθείς όρους και μισθούς να κατρακυλούν σε επίπεδα εξαθλίωσης.

Αν θέλετε πάλι μπορούμε να το δούμε ρομαντικά:

Squid Game, ή αλλιώς η άγρια ομορφιά  του καπιταλισμού…