Μαρμαρινός-Κραουνάκης/ Μοναδική συνάντηση στην Επίδαυρο με τους “Ιχνευτές” του Σοφοκλή

Μια πολύτιμη συνάντηση θα συντελεστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 23, 24 και 25 Ιουλίου 2021. Το κοινό της θα συναντηθεί για πρώτη φορά με το έργο «Ιχνευταί» του Σοφοκλή, έργο που σώζεται αποσπασματικά και πρόκειται να φέρει για πρώτη φορά στην πάντα δυνατή και πάντα σημαίνουσα σκηνή της Επιδαύρου ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός. Είχε προηγηθεί μια άλλη συνάντηση πριν από αυτήν, αυτή με τον Σταμάτη Κραουνάκη που ερμηνεύει τον Σιληνό στην παράσταση. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και ο Σταμάτης Κραουνάκης συνδέονται με φιλία και με αγάπη για την τέχνη, για τη δημιουργική διαδικασία αλλά και τη μουσική η γέννηση της οποία συντελείται μπροστά στα μάτια μας, πρώτη φορά κατά των μύθο των Ιχνευτών στη σκηνή.

Όμως, έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από την πρώτη στιγμή που ο Μιχαήλ Μαρμαρινός πρωτοεπεξεργάστηκε την πρόκληση της παράστασης τους, ως ένα άγνωστο σπαραγματικό κείμενο του Σοφοκλή που ευτύχησε τόσο από μεταφραστή όσο και από τον δραματουργικό αναβιωτή τους. Για να φτάσει στ’ αυτιά των ανθρώπων του 21ου αιώνα μαζί με το θαύμα της μουσικής του Απόλλωνα.

Οι «Ιχνευτές» – μετά την Επιδαύρια πρεμιέρα τους – θα επιστρέψουν στον τόπο γέννησης του μύθου, στις βουνοκορφές του όρους Κυλλήνη και τη σπηλιά του Ερμή, ως μια έκτακτη αλλά σπάνιας αξίας εκδήλωση του Ζiria Festival (εικόνες από το monopoli.gr)

Οι πρόβες στο Αρσάκειο

Στην άκρη του προαυλίου του Αρσάκειου μια εξέδρα διακρίνεται από μακριά. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός όρθιος, ψιθυρίζει τα λόγια που οι ηθοποιοί του προφέρουν· αλλά στην πραγματικότητα συμπεριφέρεται σαν μαέστρος, φέρνοντας τα χέρια του πότε ψηλά και πότε χαμηλά. Ένας μαέστρος του λόγου που καθοδηγεί τις τονικότητες και ακούει μουσική μέσα στις λέξεις.

Δεν έχει πέσει πολύ ώρα ο ήλιος, αλλά ευτυχώς ένα δροσερό αεράκι ανακουφίζει από την ζέστη τα σώματα των ηθοποιών που βρίσκονται σε κινησιολογικό πυρετό. Με τα πόδια στις μύτες και με χρυσά κουδούνια προβάτων να κρέμονται από την μέση τους, ο Χορός των «Ιχνευτών» είναι σωστοί τράγοι.

Ένας δεκαμελής Χορός Σατύρων (Λάμπρος Γραμματικός, Adrian Frieling, Αλεξάνδρα Καζάζου, Τάσος Καραχάλιος, Χρήστος Κραγιόπουλος, Άγγελος Νεράντζης, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μάνος Πετράκης, Θεοδώρα Τζήμου, Ανδρομάχη Φουντουλίδου) σε υπερδιέγερση, που τάσσεται στην υπηρεσία του Σειληνού. «Θα βρω εγώ τα βόδια σου, θα δώκεις το στεφάνι» ζητεί νωρίτερα ο Σιληνός από το θεό Απόλλωνα, καθώς απελπισμένος ψάχνει τα ζώα που του έκλεψε ένας «άθλιος ληστής».

Ο Σταμάτης Κραουνάκης, που υποδύεται τον Σειληνό στις κόκκινες βελούδινες μπότες του – σαν από παραμύθι των αδερφών Γκριμ – σφυρίζει δυνατά με μια σφυρίχτρα που καλεί αγριόγατες στο βουνό και σπέρνει το πανδαιμόνιο γύρω του.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης ως Σειληνός, περιστοιχισμένος από το Χορό των Σατύρων.

Οι Σάτυροι σκορπίζονται στο προαύλιο σαν σε διονυσιακό χορό, με την υπόσχεση της αποστολής του θεού Απόλλωνα. «Θα σας χαρίσω λευτεριά. Υπάρχει πιο μεγάλο;» αναρωτιέται (ακαδημαϊκά) ο θεός δια στόματος Χάρη Φραγκούλη.

Στο βάθος, μια φιγούρα ντυμένη στα λευκά, αφήνει τον αέρα να παρασύρει το φόρεμα της. Κι όσο πλησιάζει προς τη σκηνή, το πρόσωπο της Αμαλίας Μουτούση, αχνοφαίνεται κάτω από το πέπλο. Είναι η «Δέσποινα, η βασίλισσα μεγάλη της Κυλλήνης». Το βουνό ξύπνησε. Η πρόβα κάνει διακοπή.

Η Αμαλία Μουτούση στο ρόλο της Κυλλήνης, ενός βουνού με σάρκα και οστά.

Το έργο

Κρατώντας στα χέρια του την μετάφραση του Εμμανουήλ Δαυίδ – ενός επιθεωρητή μέσης εκπαίδευσης στην δεκαετία του ’30 – ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ένιωσε τρομερή συγκίνηση για το «γοητευτικό αυτό απομεινάρι που αφηγείται το πως χρίζεται θεός της μουσικής ο Απόλλων. Μιλάμε, δηλαδή, για την θεογονία της μουσικής άρα και για την χαραυγή της συνείδησης του κόσμου και της ανθρωπότητας» διαπιστώνει ο σκηνοθέτης που φέρνει το άγνωστο αριστούργημα του Σοφοκλή στο φως.

Σωσμένο μόνο κατά αποσπάσματα και αποκατεστημένο από τον Γερμανό αρχαιολόγο και φιλόλογο Καρλ Ρόμπερτς βάσει της ομηρικής προσέγγισης του μύθου, ο Μαρμαρινός ομολογεί πως παραλαμβάνει μια εξαιρετική δραματουργία που «δίπλα στο νοήματα είναι ένα μάθημα γλώσσας και μετάφρασης. Τόσο που δεν μπορείς ν’ αλλάξεις λέξη από αυτή τη ρέουσα και ευφυέστατη γλώσσα του Δαυίδ. Για εμάς, υπό μια έννοια, το ανέβασμα είναι κι ένα μνημόσυνο ευγνωμοσύνης».

Στην πραγματικότητα, το σατυρικό δράμα του Σοφοκλή είναι μια γιορτή για τη γέννηση του ανθρώπου. Ο ποιητής εμφανίζει το θεό Απόλλωνα σε μεγάλη απελπισία καθώς έχει χάσει τα βόδια του. Ο θεός ζητεί από τον Σιληνό να τον βοηθήσει που, με τη σειρά του, αναθέτει την αποστολή στους ακόλουθους του, τους Σατύρους με αντάλλαγμα την ελευθερία τους. Εκείνοι, ακολουθώντας τα ίχνη των ζώων, φτάνουν στην κορυφή του όρους Κυλλήνη μα θ’ ανακαλύψουν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ψάχνουν…

Πηγή: monopoli.gr, news247.gr