New York Times: Η τουρκική επιθετικότητα είναι ο “ελέφαντας στο δωμάτιο” του ΝΑΤΟ

Μπαράζ από αμερικανικά δημοσιεύματα που επικρίνουν την Τουρκία και τον Πρόεδρο Ερντογάν για την αποσταθεροποιητική στάση της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και την προβλήματα με άλλους Νατοϊκούς συμμάχους.

Η Wall Street Journal φιλοξένησε άρθρο για τον πονοκέφαλο των ΗΠΑ αναφορικά με τους ανταγωνισμούς για τους θαλάσσιους πόρους της Ανατολικής Μεσογείου είναι μεταξύ συμμάχων. Οι Washington Times αναφέρονταν στα προβλήματα που προκαλεί στο ΝΑΤΟ και στην παραγωγή των F-35 η αγορά των S-400 από τη Ρωσία.

Και σήμερα οι New York Times φιλοξενούν άρθρο με τίτλο: ‘’Η τουρκική επιθετικότητα είναι ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» του ΝΑΤΟ’’.

Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου, όπως την δημοσίευσε το sigmalive:

«Η Τουρκία – όλο και πιο δυναμική, φιλόδοξη και αυταρχική – έχει γίνει «ο ελέφαντας στο δωμάτιο» για το ΝΑΤΟ, λένε Ευρωπαίοι διπλωμάτες. Αλλά είναι ένα θέμα, λένε, το ότι λίγοι θέλουν να το συζητήσουν.

Μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952, η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη, ισχυρή και στρατηγικά σημαντική – είναι το σταυροδρόμι της Ευρώπης και της Ασίας – για να επιτρέψει μια ανοιχτή αντιπαράθεση, σύμφωνα με αξιωματούχους της συμμαχίας.

Η Τουρκία απέρριψε κάθε κριτική για τη συμπεριφορά της ως αδικαιολόγητη. Ωστόσο, ορισμένοι πρεσβευτές του ΝΑΤΟ πιστεύουν ότι η Τουρκία αποτελεί πλέον μια ανοιχτή πρόκληση για τις δημοκρατικές αξίες της Συμμαχίας και τη συλλογική της άμυνα.

Μια πιο επιθετική, εθνικιστική και θρησκευτική Τουρκία έρχεται σε αντίθεση με τους δυτικούς συμμάχους της έναντι της Λιβύης, της Συρίας, του Ιράκ, της Ρωσίας και των ενεργειακών πόρων της ανατολικής Μεσογείου. Η προσκόληση της Τουρκίας μετά από 17 χρόνια με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο τιμόνι έχει επίσης αναστατώσει άλλα μέλη του ΝΑΤΟ.

«Είναι δύσκολο να περιγράψεις την Τουρκία ως σύμμαχο των ΗΠΑ», δήλωσε ο Φίλιπ Χ. Γκόρντον, σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής και πρώην βοηθός υπουργός Εξωτερικών που αντιμετώπισε την Τουρκία κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ομπάμα.

Παρ ‘όλα αυτά, η Τουρκία αποκτά ένα είδος ελεύθερης πρόσβαση (free pass), λένε οι αναλυτές, ότι η πορεία της έχει καθοριστεί από την έλλειψη σταθερής ηγεσίας των ΗΠΑ, που επιδεινώθηκε από την περιφρόνηση του Προέδρου Τραμπ για το ΝΑΤΟ και τον σαφή θαυμασμό του για τον κ. Ερντογάν.

«Δεν μπορείτε να πείτε ποια είναι η πολιτική των ΗΠΑ για την Τουρκία και δεν μπορείτε καν να δείτε πού βρίσκεται ο Τραμπ», είπε ο κ. Γκόρντον. «Είναι ένα μεγάλο δίλημμα για την πολιτική των ΗΠΑ, όπου φαίνεται να διαφωνούμε στρατηγικά για σχεδόν κάθε θέμα.»

Αυτά τα στρατηγικά χάσματα πολλαπλασιάζονται. Περιλαμβάνουν την υποστήριξη της Τουρκίας για διάφορες ένοπλες ομάδες στη Συρία, την αγορά ενός εξελιγμένου ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος από το 2019 παρά τις έντονες αντιρρήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ · παραβίαση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη · την επιθετική στάση της στην ανατολική Μεσόγειο · η συνεχής δαιμονοποίηση του Ισραήλ · και την αυξανόμενη χρήση παραπληροφόρησης που χρηματοδοτείται από το κράτος.

Ωστόσο, η γενική ευγένεια των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ σε σχέση με την Τουρκία δεν βοήθησε, λένε οι αναλυτές, επισημαίνοντας στον γενικό γραμματέα της ομάδας, Jens Stoltenberg, του οποίου η δουλειά είναι να διατηρήσει τη συμμαχία των 30 εθνών, αλλά που θεωρείται υπερβολικά ανεκτικός τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για την κακή τουρκική συμπεριφορά.

Η τελευταία σοβαρή συζήτηση των πολιτικών της Τουρκίας μεταξύ των πρεσβευτών του ΝΑΤΟ ήταν στα τέλη του περασμένου έτους, παρά την αγορά του αντι-αεροπορικού συστήματος, του S-400.

Άλλες χώρες, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, υπολείπονται επίσης στην κλίμακα αξιών, υποστήριξε ο Νίκολας Μπερνς, πρώην πρεσβευτής του ΝΑΤΟ στο Χάρβαρντ. Αλλά μόνο η Τουρκία εμποδίζει τις βασικές επιχειρήσεις συμμαχιών.

Το ΝΑΤΟ λειτουργεί με συναίνεση, οπότε οι τουρκικές αντιρρήσεις μπορούν να σταματήσουν σχεδόν οποιαδήποτε πολιτική και οι διπλωμάτες της είναι επιμελείς και γνώστες, «πάνω από κάθε μπάλα», όπως είπε ένας αξιωματούχος του ΝΑΤΟ. Η Γαλλία έχει επίσης χρησιμοποιήσει το αποτελεσματικό βέτο της για την επιδίωξη εθνικών συμφερόντων, αλλά ποτέ δεν υπονομεύει τη συλλογική άμυνα, λένε οι πρεσβευτές του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Τουρκία έχει αποκλείσει τις εταιρικές σχέσεις του ΝΑΤΟ για χώρες που δεν της αρέσει, όπως το Ισραήλ, την Αρμενία, την Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ακόμη πιο σοβαρά, για πολλούς μήνες η Τουρκία μπλοκάρει ένα σχέδιο ΝΑΤΟ για την υπεράσπιση της Πολωνίας και των κρατών της Βαλτικής, που συνορεύουν με τη Ρωσία. Και η Τουρκία ήθελε το ΝΑΤΟ να απαριθμήσει διάφορες ένοπλες κουρδικές ομάδες, οι οποίες αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία τους, ως τρομοκρατικές ομάδες – κάτι που δεν κάνει το ΝΑΤΟ.

Μερικές από αυτές τις ίδιες κουρδικές ομάδες είναι επίσης οι καλύτεροι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στον αγώνα της ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα στη Συρία και το Ιράκ.

Μια συμφωνία υποτίθεται ότι επιτεύχθηκε στην τελευταία σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον Δεκέμβριο στο Λονδίνο, αλλά η Τουρκία δημιούργησε γραφειοκρατικές επιπλοκές και μόλις στα τέλη Ιουνίου η Τουρκία παραιτήθηκε – μετά από σημαντική πίεση από τον αξιωματούχο Ουάσινγκτον, ο οποίος είχε χάσει την υπομονή του με τον κ. Ερντογάν και εξοργίστηκε από την επιμονή του να αγοράσει τους S-400.

Εάν αναπτυχθεί, το S-400 θα έβαζε Ρώσους μηχανικούς σε ένα σύστημα αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ, δίνοντάς τους πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τις δυνάμεις της συμμαχίας, ενώ απειλούσε να μειώσει την ικανότητα του ακριβού μαχητικού πέμπτης γενιάς, του F-35.

Η υπόθεση είναι ότι ο κ. Ερντογάν, ο οποίος έχει γίνει πολύ πιο καχύποπτος από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 εναντίον του, θέλει να μπορεί να καταρρίψει αμερικανικά και ισραηλινά αεροπλάνα όπως αυτά που χρησιμοποίησε η δική του πολεμική αεροπορία στην απόπειρα πραξικοπήματος.

«Κάθε φορά που συζητάμε για τη Ρωσία» στο ΝΑΤΟ, «όλοι σκέφτονται το S-400 και κανείς δεν λέει τίποτα», είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης, ο οποίος μίλησε με την προϋπόθεση της ανωνυμίας. «Είναι μια σημαντική παραβίαση της αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ και δεν συζητείται καν.»

Αντ ‘αυτού, το ΝΑΤΟ υποθέτει ότι οι συνομιλίες μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας θα επιλύσουν κατά κάποιο τρόπο το πρόβλημα. Αλλά η Ουάσιγκτον είναι διχασμένη και ο κ. Ερντογάν μιλά μόνο στον κ. Τραμπ.

Ωστόσο, η σύγχυση δεν είναι απλώς η Ουάσινγκτον, δήλωσε η Amanda Sloat, πρώην αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ που ασχολήθηκε με την Τουρκία στο υπουργείο Εξωτερικών του Ομπάμα και έγραψε ένα πρόσφατο δοκίμιο με τον κ. Γκόρντον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη δεν έχουν επίσης σαφή πολιτική για την Τουρκία ή τη Λιβύη, είπε.

Η Τουρκία έχει επιδιώξει τα δικά της εθνικά συμφέροντα στη βόρεια Συρία, όπου έχει πλέον περισσότερα από 10.000 στρατεύματα, και στη Λιβύη, όπου η στρατιωτική της υποστήριξη σε μια αποτυχημένη κυβέρνηση βοήθησε να αλλάξει το μερίδιο στους πλούσιους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης.

Ήταν κοντά στη Λιβύη τον Ιούνιο που τρία τουρκικά πολεμικά πλοία αντιμετώπισαν τη γαλλική φρεγάτα.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποστολή να βοηθήσει στην επιβολή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ δεν το κάνει. Η φρεγάτα, το Courbet, συμμετείχε σε μια διαφορετική αποστολή του ΝΑΤΟ που στοχεύει στις μεταναστευτικές ροές, αλλά δεδομένου ότι η Τουρκία και η Γαλλία υποστηρίζουν διαφορετικές πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, η αντιπαράθεση μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ ήταν προβληματική.

Η Τουρκία είπε ότι το πλοίο μετέφερε βοήθεια και όχι όπλα και αρνήθηκε να παρενοχλήσει το Courbet. Αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ λένε ότι η στρατιωτική επιτροπή του ερευνά και ότι τα στοιχεία δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο προτείνουν οι Γάλλοι.

Ωστόσο, ο Πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν της Γαλλίας έχει χρησιμοποιήσει τη σύγκρουση ως άλλη στιγμή για να ισχυριστεί ότι το ΝΑΤΟ πλησιάζει στον «εγκεφαλικό θάνατο», επειδή φαίνεται ανίκανο να επιβληθεί Τουρκία ή να ενεργήσει με συντονισμένο πολιτικό τρόπο.

Η πρώτη του κατηγορία αφορούσε επίσης την Τουρκία, όταν ο κ. Τραμπ, μετά από κλήση με τον κ. Ερντογάν τον περασμένο Οκτώβριο, αποφάσισε μονομερώς να αποσύρει τα στρατεύματα των ΗΠΑ από τη βόρεια Συρία, όπου το ΝΑΤΟ πολεμά το Ισλαμικό Κράτος, αφήνοντας τους Γάλλους και άλλους συμμάχους εκτεθειμένους. Τελικά, το Πεντάγωνο έπεισε τον κ. Τραμπ να αφήσει μερικά αμερικανικά στρατεύματα εκεί.

Οι γαλλοτουρκικές εντάσεις στο ΝΑΤΟ χρονολογούνται από την απόφαση του 2011 να παρέμβει εναντίον του συνταγματάρχη Muammar el-Qaddafi στη Λιβύη, σημείωσε ο Ίβο Ντάλντερ, ο οποίος ήταν τότε ο Αμερικανός πρέσβης στο ΝΑΤΟ.

Η Γαλλία, με την κοσμική της πολιτική, φοβάται ότι η επανένταξη του Ισλάμ στην πολιτική εκ μέρους του κ. Ερντογάν θα εξαπλωθεί στη Βόρεια Αφρική, θα ενθαρρύνει τις ισλαμιστικές πολιτοφυλακές και θα βλάψει τη «σφαίρα επιρροής» της Γαλλίας », δήλωσε ο Soner Cagaptay, διευθυντής του τουρκικού ερευνητικού προγράμματος Washington Institute for Near East Policy. «Είναι αρκετά ανήσυχοι.», είπε.

Το τελευταίο σημείο ανάφλεξης είναι το αίτημα της Τουρκίας να μοιραστεί τις ανακαλύψεις φυσικού αερίου που έγιναν το 2015 στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία οδήγησε σε συμφωνίες και συμμαχίες μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου.

Οι ναυτικοί ισχυρισμοί αμφισβητούνται και ο κ. Ερντογάν παραπονέθηκε τον Ιούνιο ότι «στόχος τους ήταν να φυλακίσουν τη χώρα μας, η οποία έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο, σε μια παράκτια λωρίδα από την οποία μπορείτε να πιάσετε ψάρι με καλάμι».

Στη συνέχεια έστειλε ερευνητικά και γεωτρύπανα για να εξερευνήσουν την Κύπρο, προκαλώντας ευρωπαϊκές κυρώσεις και είπε ότι θα κάνει το ίδιο κοντά στη Ρόδο, οδηγώντας τους Έλληνες να απειλήσουν με πόλεμο. Την περασμένη εβδομάδα, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ της Γερμανίας έκανε τον κ. Ερντογάν να καθυστερήσει ενώ συνεχίζονται οι συνομιλίες.

Ενώ πολλοί θεωρούσαν την Τουρκία ως ένα μετριοπαθές δημοκρατικό μοντέλο κατά την αραβική άνοιξη πριν από μια δεκαετία, η Τουρκία είναι μια διαφορετική χώρα υπό τον κ. Ερντογάν, ο οποίος έχει κινητοποιήσει τους πιο θρησκευτικούς ψηφοφόρους στην επαρχία.

Ένας ευσεβής μουσουλμάνος, ο κ. Ερντογάν έχει γίνει πιο εθνικιστής και αυταρχικός, ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, όταν προέβη σε εκκαθαρίσεις και φυλάκισε πολλούς Τούρκους κοσμικούς, δικαστές, δημοσιογράφους και στρατιωτικούς διοικητές.

Έχει σπάσει οριστικά με την τουρκική κοσμικότητα, που συμβολίζεται από την πρόσφατη απόφασή του να μετατρέψει την Αγία Σοφία από ένα μουσείο σε τζαμί. Απεργάζεται πιεστικά για την περιοχή με μια νεο-οθωμανική φιλοδοξία, υποβαθμίζοντας τις παλαιότερες συμμαχίες για να προωθήσει τα τουρκικά συμφέροντα.

Για το ΝΑΤΟ, η κα Sloat είπε, «Το ερώτημα τώρα είναι αν η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μια δυτική χώρα και συμμερίζεται τις αξίες μας».

Ο Imbrahim Kalin, εκπρόσωπος του κ. Ερντογάν, παραβλέπει την κριτική και λέει ότι ο κ. Τραμπ και ο κ. Μακρόν είναι αυτοί που αμφισβητούν την αξία του ΝΑΤΟ.

«Υποθέτω ότι ο Macron προσπαθεί να διεκδικήσει κάποιο είδος ηγεσίας στη Βόρεια Αφρική, το είδος που δεν έχει στην Ευρώπη», είπε ο κ. Kalin. «Αποκάλεσε την Τουρκία εγκληματική και είναι απίστευτο για τη Γαλλία που κατηγόρησε ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ».

Όσον αφορά τις Βρυξέλλες, ο κ. Kalin είπε, «η ΕΕ θα πρέπει να κοιτάξει στον καθρέφτη. » Η Ελλάδα «χρησιμοποιεί την ένταξη στην Ε.Ε. ως τρόπο πίεσης προς την Τουρκία, αλλά αυτή η γλώσσα κυρώσεων δεν θα λειτουργήσει», είπε, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία θέλει μόνο« μια δίκαιη και δίκαιη κατανομή των ενεργειακών πόρων».

Η δημόσια αμερικανική θέση είναι ουσιαστικά να παροτρύνει την Τουρκία «να σταματήσει τις επιχειρήσεις που αυξάνουν τις εντάσεις», δήλωσε ο Philip T. Reeker, αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ευρώπη και την Ευρασία, για την Ανατολική Μεσόγειο.

«Θέλουμε τους φίλους και τους συμμάχους μας – και ας θυμηθούμε, είμαστε όλοι, Τουρκία, Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ – θέλουμε φίλοι και σύμμαχοι στην περιοχή να προσεγγίσουν αυτά τα ζητήματα με πνεύμα συνεργασίας», είπε .

«Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το τι πρέπει να κάνουμε για την Τουρκία», δήλωσε ένας ανώτερος Ευρωπαίος διπλωμάτης. «Αλλά δεν είναι του παρόντος»».

Πηγές: New York Times, sigmalive