Άρθρο του Λάκη Λαζόπουλου για τον κοροναϊό: Ο ένας σώζει τον άλλον

Για την εξάπλωση του κοροναϊού στη χώρα μας και τον αντίκτυπο θα έχει στην κοινωνία του μέλλοντος γράφει σε άρθρο του στο altsantiri ο Λάκης Λαζόπουλος.

“Η ανθρωπότητα τίθεται σε μια μακρά… καραντίνα, καθώς ο “εχθρός” είναι άγνωστος και δε γνωρίζουμε με τι πρόσωπο θα επιστρέψει το φθινόπωρο”, αναφέρει στο άρθρο του, ενώ για μέτρα της κυβέρνησης, τονίζει ότι «πολύ σωστά και οριακά έγκαιρα πήρε άμεσες αποφάσεις πριν η έκταση των κρουσμάτων υπερβεί αριθμούς», ωστόσο η πληγή που θα αφήσει ο ιός παγκοσμίως θα αλλάξει ριζικά τη ζωή και την καθημερινότητά μας.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Λάκη Λαζόπουλου

«Ο κόσμος μόλις άλλαξε. Αν κάποιος θεωρήσει ότι αυτό που ζούμε είναι μία παρένθεση, έχει χάσει μόλις την ορατότητα του μέλλοντος του. Η ζωή μας μπαίνει σε καινούργιους κανόνες, οι οποίοι θα μεταμορφώσουν συμπεριφορές και θα οδηγήσουν την παγκόσμια οικονομία σε νέα κρίση, από την οποία θα προκύψει νέο μοντέλο λειτουργίας κι αυτής ακόμα της αγοράς με το ηλεκτρονικό εμπόριο να κρατάει σε λίγα χρόνια τη σημαία της ανάπτυξης.

Καταρχήν οι Έλληνες θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να γιορτάσουμε για πρώτη φορά την Ανάσταση με τις λαμπάδες αναμμένες μέσα στα σπίτια μας! Δεύτε λάβετε τηλεοπτικό φως; Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο στον μήνα Απρίλιο, μήνα έξαρσης όπως όλα δείχνουν της επιδημίας και στη χώρα μας, να ακολουθήσουμε τα έθιμα μας και τις συνήθειές μας όλων αυτών των ετών. Δεν μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί το Πάσχα στο ολοήμερο γλέντι που συνήθιζε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου και χορεύοντας. Μακριά κι αγαπημένοι.

Αν θέλουμε να συμπεριφερθούμε για μια φορά υπεύθυνα στην ιστορία έχουμε υποχρέωση ν’ ακολουθήσουμε τους κανόνες. Πολύ σωστά και οριακά έγκαιρα η κυβέρνηση πήρε άμεσες αποφάσεις πριν η έκταση των κρουσμάτων υπερβεί αριθμούς. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά μέσα μας, πέρα απ’ αυτά που λένε οι τηλεοράσεις, ότι στην πραγματικότητα είμαστε αθωράκιστοι απέναντι σε μεγάλες συμφορές. Θαρρείς και τα τελευταία πολλά χρόνια ο καημός του Έλληνα είναι πότε θα ξανανέβει πάνω στο τραπέζι να χορέψει, σαν από ‘κει και μόνο να αντλεί τη βεβαιότητα του ότι ζει καλά.

Το ξέρουμε όλοι ότι τα τελευταία χρόνια γίναμε Έθνος εγωιστικό και υπερφίαλο. Ο εγωισμός βρήκε και περπάτησε στα ακροδεξιά μονοπάτια, έγινε χρυσή Αυγή και στο τέλος έγινε συρτάρι στο κομοδίνο της σημερινής κατάστασης, όπου καταφεύγουν καθημερινά πολιτικοί δημοσιογράφοι αλλά και απλοί πολίτες. Όλοι εμείς.

Το δε υπερφίαλο του χαρακτήρα μας μάς οδηγεί στη γενναιότητα που γεννά η βλακεία. Γιατί ήρωες γεννούν οι πατρίδες, ήρωες γεννούν οι ανώμαλες πολιτικές καταστάσεις, αλλά «ήρωες» γεννάει κι η βλακεία. Όπως και η άγνοια. Αυτή που οδήγησε πολλούς από μας μετά την οδηγία «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», εμείς να κατευθυνθούμε σε μία παραλία, επειδή ακούσαμε ότι ο ήλιος σκοτώνει τον κορονοϊό. Ο κοσμος αλλαξε. Η φύση νευρίασε και χτύπησε δυνατά το χέρι στην πραγματικότητά μας. Από ‘δω και πέρα θα ζούμε και θα ζήσουμε αλλιώς.

Ο κορονοϊός ήρθε, θα φύγει κάποια στιγμή, αλλά κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι αυτή η στιγμή. Όλα μπορεί να πάνε καλά και οι επιστήμονες να βρουν γρήγορα τις λύσεις. Να έχουμε όμως στο νου μας ότι μπορεί η μετάλλαξη του ιού να δυσκολέψει πολύ την κατάσταση, να φτάσουμε τον μήνα Οκτώβριο και να περάσουμε την πιο δύσκολη εκδοχή αυτής της μετάλλαξης. Σε κλειστά συμβούλια με κλειστές τις πόρτες γίνονται τέτοιες εφιαλτικές ενημερώσεις για την πιθανά απροσδόκητη και βίαιη εξέλιξη αυτής της πανδημίας. Θα μάθουμε να ζούμε αλλιώς. Η απομόνωση και ο φόβος θα φωλιάζουν μέσα μας.

Αυτή είναι η μία πλευρά, η ανθρώπινη και σημαντικότερη. Υπάρχει όμως και η εξίσου σημαντική πλευρά του πώς το σύστημα θ’ αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση. Εάν μία πανδημία μπορεί να κρατήσει και ένα χρόνο τους ανθρώπους στα σπίτια τους, τότε οι κυβερνήσεις, η Ευρώπη για να μιλήσουμε για μας, θα πρέπει να εκπονήσει άμεσα ένα σχέδιο σωτηρίας. Ο τρόπος προσέγγισης, νομίζω, ότι μοιάζει με την εγχείριση ανοιχτής καρδιάς. Κάποια στιγμή ο γιατρός βγάζει την καρδιά από το σώμα, τη βάζει σε μηχανική υποστήριξη και όταν τελειώσει η επέμβαση τοποθετεί ξανά την καρδιά στη θέση της.

Αν οι άνθρωποι μείνουν έναν χρόνο μακριά από τις δουλειές τους, θα πρέπει να προσποιηθούν ότι πηγαίνουν, ότι εργάζονται και ότι αμείβονται. Για να μη σταματήσει ούτε ένα λεπτό η καρδιά να χτυπά. Γιατί τότε μπορεί να συμβεί ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ. Θα είναι ένας καινούριος οικονομικός όρος, ανάμεσα στους πολλούς καινούργιους που θα υπάρξουν. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί η παραγωγή με απόλυτη προστασία, πρέπει αυτοί οι οποίοι μπορούν να εργαστούν από το σπίτι να μείνουν σπίτι και πρέπει αυτοί που δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να εργαστούν, να τους συμπεριφέρεται η Οικονομία σαν ότι αυτοί εργάζονται.

Οι απολύσεις αυτή την περίοδο θα διαταράξουν οριστικά και αμετάκλητα την ενωμένη Ευρώπη, η οποία πολιτικά έχει ήδη προσβληθεί από τον ΚΟΡΩΝΑ-ΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ. Είναι μία πανδημία και πρέπει να υπάρξει κοινός τρόπος αντιμετώπισης της. Μην ξεχνάμε ότι η μετάλλαξη μπορεί να μετατρέπει άλλες ηλικίες κάθε φορά σε ευπαθείς ομάδες. Είμαστε μία ευπαθής μάζα συνολικά απέναντι σε μια εξάπλωση ιού που μπορεί να μετατρέπεται, να διαφοροποιείται, να αυξάνεται ή να μειώνεται αλλά σε κάθε περίπτωση να ελλοχεύει! Η ανθρωπότητα μπήκε σε νέο βηματισμό. Μπαίνουμε σε μακρά καραντίνα!

Για να το διασκεδάσουμε και λίγο το θέμα, εμείς οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια είχαμε σταματήσει να μιλάμε μεταξύ μας και μιλάγαμε μέσα από τις συσκευές. Άρα δεν θα δυσκολευτούμε να προσαρμοστούμε στον καινούργιο κόσμο. Μπήκαμε σε μια νέα κρίση. Και πρέπει πέρα από τις διαφορές που έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας να συντάξουμε ένα καινούργιο χάρτη κοινωνικής συμπεριφοράς». Ο ένας σώζει τον άλλον!

Το να κυκλοφορούν οι μισοί κι οι άλλοι μισοί να μένουν σπίτια τους δεν λέει τίποτα. Επίσης άνθρωποι στοιβαγμένοι και στριμωγμένοι σε συνθήκες μακριά από κανόνες υγιεινής αποτελούν μια διαρκή εστία κινδύνου. Κι αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσει η Ευρώπη συνολικά και όχι να δίνει χρήματα στην Ελλάδα και να «παρκάρει» το πρόβλημα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μεσαίες λύσεις. Η Ελλάδα βάλλεται από παντού. Δεν μπορεί να βάλλεται κι από μας τους ίδιους. Δεν μπορούμε να γίνουμε εχθροί της ύπαρξης μας της ίδιας. Ομοψυχία στις αντιδράσεις μας. Ακούμε τις συμβουλές των ειδικών και υπακούμε στους κανόνες που δεν θα εκτοξεύσουν το πρόβλημα στη χώρα μας. Στηριζόμαστε ο ένας τον άλλον, χωρίς να συναντάμε ο ένας τον άλλον από κοντά…»