Ρεπορτάζ libre: Παρίες της εκπαίδευσης και της εργασίας… “ήρωες” για μαθητές και γονείς

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της εκπαίδευσης γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι υπάρχει μία κατηγορία εκπαιδευτικών που αποτελούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Είναι αυτοί που εργάζονται στα πάσης φύσεως φροντιστήρια και κέντρα μελέτης που με αμείωτο ρυθμό ξεφυτρώνουν στην ελληνική επικράτεια τα τελευταία τουλάχιστον 50 χρόνια (έτσι που η παραπαιδεία να έχει εξελιχθεί σε “θεσμό” της ελληνικής εκπαιδευτικής διαδικασίας).

Μοιάζει σαν “παρηγορία στον άρρωστο” αν αναφέραμε βέβαια το κοινό μυστικό ότι μαθητές και γονείς στηρίζονται στην καθοριστική βοήθεια και την κατεύθυνση αυτών των αφανών ηρώων, ειδικά λίγο πριν από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς τα μαθήματα στα Λύκεια φαντάζουν απλώς… υποχρεωτικά.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία αυτά που καθιστούν τους εν λόγω εκπαιδευτικούς παρίες; Ας τα καταγράψουμε ένα-ένα.

1. Οι εκπαιδευτικοί στα φρονιστήρια εργάζονται κατά κανόνα ως ωρομίσθιοι και η αμοιβή τους εξαρτάται από τον αριθμό των ωρών που βρίσκονται στην αίθουσα για μάθημα. Αυτό σημαίνει ότι ο μισθός τους ποικίλει από μήνα σε μήνα και ότι φυσικά μειώνεται τους μήνες κατά τους οποίους υπάρχουν προγραμματισμένες διακοπές.

2. Κατά κανόνα οι εκπαιδευτικοί στα φροντιστήρια “απολύονται”  και τον Σεπτέμβριο “επαναπροσλαμβάνονται”. Πρόκειται για τακτική δεκαετιών μέσω της οποίας οι εργοδότες γλιτώνουν μισθούς τριών μηνών που είναι απολύτως γνωστή στο Υπουργείο Εργασίας αλλά και σ’ αυτό της Παιδείας. Οι καθηγητές κατά τους καλοκαιρινούς μήνες συντηρούνται από το επίδομα ανεργίας το οποίο, πλέον, μετά τις αλλαγές στα κριτήρια χορήγησης του επιδόματος ίσως να μην δικαιούνται καν.

Ιδού τι είχε καταγγείλει με ανακοίνωσή της η ΟΙΕΛΕ ήδη από τον Δεκέμβριο:

“Ολέθριες συνέπειες για τους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών θα προκαλέσουν οι ρυθμίσεις για το επίδομα ανεργίας που εφαρμόζονται αυτή τη στιγμή πιλοτικά. Η υποχρέωση για τη συμπλήρωση 175 ενσήμων ετησίως, προκειμένου να λαμβάνουν επιδότηση ανεργίας τους καλοκαιρινούς μήνες (που δεν εργάζονται), αποκλείει από το δικαίωμα αυτό τη μεγάλη πλειονότητα τω 80.000 συναδέλφων στους χώρους αυτούς (στους οποίους θα προστεθούν και χιλιάδες ακόμη που εργάζονται στα αρρύθμιστα – μέχρι στιγμής – Κέντρα Μελέτης).

Όπως είναι γνωστό, σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε Φροντιστήρια Μ.Ε. και σε Κ.Ξ.Γ. έχουν ορισμένου χρόνου συμβάσεις που ξεκινούν με την έναρξη του διδακτικού έτους (Σεπτέμβριο) κα λήγουν συνήθως με τη λήξη των μαθημάτων ή των εξετάσεων (Μάιο-Ιούνιο). Ήδη ήταν δυσχερής η κτήση των 125 ενσήμων για να πληρούνται οι όροι της καλοκαιρινής επιδότησης, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν στοιχειωδώς να θρέψουν τα παιδιά τους και να συνεισφέρουν στις οικογένειές τους. Με το νέο όριο, μεγάλες κατηγορίες αυτών αποκλείονται σχεδόν με βεβαιότητα από την επιδότηση”.

3. Οι εκπαιδευτικοί στα φροντιστήρια παράγουν συγγραφικό έργο που σχεδόν ποτέ δεν πληρώνεται. Οι σημειώσεις που πολλές φορές μοιράζονται στα παιδιά μας έχουν γραφτεί από καθηγητές που κατά κανόνα ΔΕΝ έχουν πληρωθεί για τη δουλειά αυτή. Αμέτρητες εργατοώρες μπροστά από τον υπολογιστή, στο σπίτι του καθένα και της καθεμιάς, πηγαίνουν κατευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων ως προς την αμοιβή. Το ίδιο συμβαίνει και με το χρόνο που οι εκπαιδευτικοί δίνουν για την ενημέρωση γονέων και κηδεμόνων. Αν και και κατά κανόνα αυτή γίνεται Σαββατοκύριακο και απασχολεί για αρκετές ώρες το εκπαιδευτικό προσωπικό, σχεδόν ποτέ δεν πληρώνεται ξεχωριστά (ούτε καν τα έξοδα μετάβασης).

4. Τα φροντιστήρια είναι κατ’ εξοχήν οι επαγγελματικοί χώροι στους οποίους καταστρατηγείται ο νόμος περί δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα. Οι εργοδότες, τις περισσότερες φορές, το καταβάλλουν κανονικά στο λογαριασμό του εργαζόμενου εκπαιδευτικού αλλά εν συνεχεία απαιτούν το ποσό να τους δοθεί πίσω χέρι με χέρι. Οι εκπαιδευτικοί, φοβούμενοι το πέρασμα στην ανεργία, υποκύπτουν σ’ αυτόν τον εκβιασμό και η εξόφθαλμη παραβίαση του νόμου συνεχίζεται στο διηνεκές.

5. Ο εκπαιδευτικός, τέλος, υποχρεώνεται σε σαφάρι έτσι ώστε να αποφεύγεται ο έλεγχος των επιθεωρητών εργασίας. Μάθημα σε αίθουσες με κλειστές κουρτίνες ή σε ημιυπόγεια είναι μία συνήθης πρακτική όπως και το τι πρέπει να ειπωθεί από τον εκπαιδευτικό αν τελικώς ο επιθεωρητής ξεπεράσει τους σκοπέλους και φτάσει στην αίθουσα διδασκαλίας. Είναι διδικασία τουλάχιστον εξευτελιστική για τους εργαζόμενουυς.

Ολα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί στους εν λόγω τόπους δουλειάς βιώνουν καθεστώς εργασιακού νταχάου. Υπάρχουν και αυτοί που χρυσοπληρώνονται, είναι οι σταρ του χώρου. Για κάθε έναν τέτοιο όμως, υπάρχουν τουλάχιστον 20 που νιώθουν στο πετσί τους τι θα πει εργασιακή επισφάλεια στους καιρούς μας.