Το πριν, το “σημείο μηδέν”, το μετά, και η ανασφάλεια…

Είναι βέβαιο πως 15 χρόνια μετά την χρεοκοπία και την υπαγωγή στα μνημόνια δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αποτίμηση σχετικά με το βάθος στο οποία έφτασε η διάλυση του κράτους. Το πόρισμα του ΕΔΟΑΣΑΑΜ μας δίνει μία εικόνα σχετικά με τον ελληνικό σιδηρόδρομο. Συμπέρασμα: δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, τα τρένα εξακολουθούν να κινούνται στις παμπάλαιες ράγες χωρίς ασφάλεια. Δεν είναι μόνο οι “διαχρονικές ευθύνες”, η συνειδητή υποβάθμιση του συστήματος μεταφορών, και τα μνημόνια που προκάλεσαν την αποψίλωση του σιδηροδρόμου -όπως καταιγιστικά επισημαίνει το πόρισμα. Είναι και η διαπίστωση ότι το τρένο, ακόμα και σήμερα, αποτελεί ένα μη ασφαλές μέσο.

Μία εβδομάδα πριν τη σύγκρουση των δύο τρένων στην ίδια γραμμή, στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, ο τότε υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Καραμανλής διαβεβαίωνε, κουνώντας το δάκτυλο και με τον στόμφο του “πορφυρογέννητου”, ότι ο σιδηρόδρομος ήταν ασφαλής. Συνειδητή παραπλάνηση, τεράστιο ψέμμα.

Η πολιτική ηγεσία που τον διαδέχθηκε μετά την σκηνοθετημένη (αναγκαστική) παραίτησή του εξακολουθεί μέχρι σήμερα να διαβεβαιώνει πως η ασφάλεια στον σιδηρόδρομο έχει αποκατασταθεί “στο μέτρο του εφικτού”. Χρήστος Σταϊκούρας: “Δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα, δεν είμαι εδώ για να πω «όλα καλά». Υποστηρίζω όμως μέσα από τα στοιχεία, ότι κινούμαστε με ευθύνη στη σωστή κατεύθυνση με όλο και καλύτερα αποτελέσματα”. Υπάρχει, όμως, ασφάλεια; Στην ερώτηση αυτή, ξεκάθαρη απάντηση δεν δίνεται.

Τα στοιχεία για το τι συνέβη πριν την τραγωδία είναι γνωστά:

“Το 2019, επί Υπουργίας Κ. Καραμανλή, υπογράφεται Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ Hellenic Train και Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών που προβλέπει επενδύσεις των Ιταλών ύψους 600-750 εκατομμύρια ευρώ στα τρένα, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναλαμβάνει την ευθύνη για την ολοκλήρωση της σύμβασης 717 για την σηματοδότηση της γραμμής Πειραιάς-Αθήνα- Θεσσαλονίκη-Ειδομένη και την λειτουργία του ETCS μέχρι το τέλος του 2021.

Τον Ιούλιο του 2022 έρχεται νέα σύμβαση μεταξύ των δύο μερών που τροποποιεί τους όρους. Οι επενδυτικές υποχρεώσεις των Ιταλών μειώνονται κατά 500 εκατομμύρια ευρώ (!) ενώ δεν περιλαμβάνονται οι υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων!”

Σήμερα, τι συμβαίνει πραγματικά; Έχει υλοποιήσει, για παράδειγμα, τις έστω συρρικνωμένες υποχρεώσεις της η Hellenic Train; Υπάρχει αξιόπιστο και αδιάτρητο σύστημα αξιολογήσεων σταθμαρχών και μηχανοδηγών; Έχει βελτιωθεί το δίκτυο; Αναπτύσσουν ακόμα τα τρένα υψηλές ταχύτητες, ακόμα και σε σημεία ελλιπούς ασφάλειας; Ο οργανισμός ήταν σαφής: στην Ευρώπη, όπου υπάρχουν προβλήματα φωτοσήμανσης, για παράδειγμα, τα τρένα μειώνουν στο μισό την ταχύτητά τους (από τα 160 χλμ/ ώρα μέγιστη, στα 80 χλμ/ώρα). Σε ποιό βαθμό, ακόμα κι αυτό το ελάχιστο μέτρο, εφαρμόζεται από την Hellenic Train;

Πολλά ερωτήματα.

Το γεγονός ότι ο αρμόδιος οργανισμός καταθέτει “17 συστάσεις ασφαλείας” αποδεικνύει ότι πολλά πράγματα δεν έχουν γίνει. Δυστυχώς, ο ελληνικός σιδηρόδρομος εξακολουθεί να είναι ροντέο και το “πάμε κι όπου βγει” παραμένει ως η κραυγή που θα μας στοιχειώνει. Και το φωνάζουν εκατοντάδες χιλιάδες στα συλλαλητήρια, παραμένει ο εφιάλτης καθενός και καθεμιάς μας.

Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι (σημερινοί και προηγούμενοι) να κρυφτούν πίσω από τα μνημόνια, πέρα από τις ευθύνες και τη Δικαιοσύνη που πρέπει να αποδοθούν, χωρίς ασπίδες προστασίας σε πολιτικά πρόσωπα, για τις 57 ανθρώπινες ζωές, το σαράκι της ανασφάλειας κατατρώει ακόμα τα ξύλινα πόδια μιας χώρας που προσποιείται ενίοτε την μεγάλη, την προηγμένη, την πρωτοπόρο, αλλά παραμένει μικρή και παρακμιακή.

Όσο για τα μνημόνια που ήταν …ευκαιρία, για ορισμένους, παρήλθαν και άφησαν πίσω τους μόνο συντρίμμια στο κράτος.