“Παράπλευρες απώλειες”…

“Έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα όποιος πάει στα συλλαλητήρια στηρίζει την Ζωή Κωνσταντοπούλου γιατί εκείνη θα πανηγυρίζει την επόμενη μέρα, ας μην κοροϊδευόμαστε”, είπε ο Άδωνης Γεωργιάδης (Σκάϊ). Με βάση τον κυβερνητικό συλλογισμό, αυτό ακριβώς που περιέγραψε ο υπουργός Υγείας χαρακτηρίζεται “εργαλειοποίηση”. Ποιά είναι η ουσιώδης διαφορά; Όταν θεωρείς ότι ένας πολιτικός, ή ένα κόμμα, “εργαλειοποιεί” ένα συλλαλητήριο, καταγγέλλεις το κόμμα και τον πολιτικό και όχι, εμμέσως, το συλλαλητήριο, ακόμα, δε, περισσότερο τον σκοπό για τον οποίο πραγματοποείται.

Θα μπορούσε να είχε ειπωθεί κάτι τέτοιο και παλαιότερα, εναντίον του Άδωνη και άλλων, όταν, για παράδειγμα, χιλιάδες κατέβαιναν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και χαρακτήριζαν προδότες όσους θα ψήφιζαν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κι αυτά τα συλλαλητήρια “εργαλειοποιήθηκαν”- καμμία, αυτονοήτως, σύγκριση με τον εθνικό πόνο που προκαλεί η τραγωδία– , δεν σκέφτηκε, ωστόσο, κάποιος να πει στους πολέμιους της συμφωνίας να μην πάνε γιατί στηρίζουν τον Σαμαρά, ή τον οικείο μητροπολίτη. Πολλά παρόμοια “παραδείγματα” εύκολα ανασύρονται από την πρόσφατη και λιγότερο πρόσφατη πολιτική ιστορία μας.

Η αλήθεια είναι ότι, μετά από τη δήλωση αυτή, προσπάθησε (δις, σε Action24 και Realfm) να δώσει διευκρινίσεις, το ίδιο, άλλωστε, έκανε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. Προφανώς επειδή άπαντες κατανόησαν ότι αυτό που είπε ήταν βαρύ και εύκολα παρεξηγήσιμο, ακόμα κι αν ο βασικός στόχος ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Άλλωστε, έχει απαντήσει σχετικά ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος, όταν την επομένη των προηγουμένων συγκεντρώσεων για τα Τέμπη είχε πει πως εάν δεν ήταν πολιτικός θα πήγαινε και ο ίδιος στο Σύνταγμα. Και καλά θα έκανε, χωρίς, προφανώς, να σκεφτεί ότι στηρίζοντας την ανάγκη να αποδοθεί Δικαιοσύνη για τα θύματα της τραγωδίας θα στήριζε έμμεσα την Κωνσταντοπούλου, ή τον Βελόπουλο.

Διότι, απλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η ίδια η κυβέρνηση, άλλωστε, έχει πει πως ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες που ενώθηκαν κάτω από το σύνθημα “Δεν έχω οξυγόνο” βρέθηκαν και πολλοί ψηφοφόροι της Ν.Δ. Ακριβέστατο, και επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις καθώς είναι υψηλό το ποσοστό εκείνων που ψηφίζουν το κυβερνών κόμμα αλλά θυμώνουν γιατί, όπως εκτιμούν, καθυστερεί η απονομή δικαιοσύνης, ή επειδή θεωρούν πως υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης.

Αλλά και πολιτικά είναι προβληματική η συγκεκριμένη προσέγγιση. Ταυτίζει, έμμεσα, μία πηγαία και με πολύ έντονα συναισθήματα κοινωνική κινητοποίηση για το εθνικό μας τραύμα με μία πολιτικό και ένα κόμμα. Μέγα λάθος. Πρώτον γιατί δεν ισχύει- είναι προσβλητικό για τις οικογένειες των θυμάτων-, δεύτερον επειδή κανέναν δεν αποτρέπει από το να συμμετάσχει, τρίτον διότι δημιουργεί (κακώς) την εντύπωση σε κάποιους ευκολόπιστους ότι η συγκεκριμένη πολιτικός είναι η καλύτερη εκπρόσωπος του πάνδημου αιτήματος να αποδοθούν ευθύνες για το σιδηροδρομικό δυστήχημα που σημάδεψε ολόκληρη τη χώρα.

Η κυβέρνηση εκτιμά πως κακώς την κατηγορεί η αντιπολίτευση περί συγκάλυψης και έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να απαντά και να επιχειρηματολογεί. Ακόμα και έντονα απέναντι σε έντονες αιτιάσεις. Να αποκαλύπτει εκείνο που η ίδια θεωρεί αληθές. Όλα αυτά είναι θεμιτά στην πολιτική αντιπαράθεση.

Αρκεί να μην σημειώνονται “παράπλευρες απώλειες”, και μία τέτοια είναι να ρίχνει κανείς λάδι στη φωτιά του αντισυστημισμού. Τέτοιες δηλώσεις όχι μόνο τον ενισχύουν αλλά και αναδεικνύουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο ως τον γνησιότερο εκφραστή του- κι αυτό αποτυπώνεται σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Εάν ορισμένοι έχουν σκεφτεί ότι στοχεύοντας ειδικά την Ζωή Κωνσταντοπούλου πλήττουν άλλα κόμματα και πολιτικούς που βρίσκονται στο ενδιάμεσο, δεν αντιλαμβάνονται τον πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να δημιουργήσουν ρεύμα.

Εν κατακλείδι, η οργή των πολιτών θα πάει την Παρασκευή στο Σύνταγμα, όσα “beef” και να έχει η κυβέρνηση με την Κωνσταντοπούλου. Εάν, όμως, συνεχιστεί η “ταυτοποίηση” του εθνικού συναισθήματος και της πάνδημης απαίτησης για Δικαιοσύνη με ένα πρόσωπο, θα το βρούμε μπροστά μας. Οι οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών, άλλωστε, το έχουν κάνει σαφές: στις πλατείες της Παρασκευής δεν χωρούν τα κόμματα.

Γι αυτό και καλά θα κάνουν όλα τα κυβερνητικά στελέχη, και άλλοι “κήνσορες”, να αποστηθίσουν και να επαναλαμβάνουν αυτό που είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για “να μαζέψει” τις άστοχες δηλώσεις: « Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να εκφράσει τον πόνο του, το αίτημά του για δικαιοσύνη με όποιον τρόπο επιθυμεί. Είτε με διαδήλωση, είτε με μία ανάρτηση είτε με βουβό τρόπο. Δεν έχει χρώμα το αίτημα για δικαιοσύνη και έχουν δικαίωμα να το εκφράσουν με όποιο τρόπο επιθυμούν΄”.

Γεωργιάδης: “Μπορεί να πάνε στα συλλαλητήρια και κάποιοι με αγνές προθέσεις”