Επανεκκίνηση με… Πάχτα

“Το ανοιχτό κόμμα είστε εσείς”, είναι το σύνθημα του Νίκου Ανδρουλάκη για το σχέδιο επανεκκίνησης του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις εκλογές, όπου, ειρήσθω εν παρόδω, έχει περίπου δεσμευτεί ότι θα νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τόσο …ανοιχτό θα είναι, ως φαίνεται, πλέον το ΠΑΣΟΚ που χωράει έναν 74χρονο που πρωτοδιορίστηκε νομάρχης το 1986, εξελέγη στη συνέχεια αρκετές φορές βουλευτής, για να παραιτηθεί από υφυπουργός (2003) λόγω της θύελλας που ξέσπασε με την “ιστορική” τροπολογία του που επέτρεπε σε ξενοδοχειακό συγκρότητα της εκλογικής του περιφέρειας να οικοδομήσει μέσα σε δασική έκταση.

Όχι, το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο (περί ου ο λόγος) Χρήστος Πάχτας, ένα πρόσωπο με αναμφίβολη επιρροή στα καφενεία του Πολύγυρου και της Αρναίας. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι στη Χαριλάου Τρικούπη επιμένουν να απαξιώνουν τη δύναμη των συμβολισμών. Προφανώς όπου πορευτεί εν τέλει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πορευτεί, είτε χωρίς την Κατερίνα Μπατζελή, είτε με τον Χρήστο Πάχτα.

Όταν, όμως, ανασύρεις από τα αζήτητα της πολιτικής ένα πρόσωπο με αρνητικό πρόσημο (ακόμα κι αν ο ίδιος διατείνεται πως έχει δικαιωθεί), κινδυνεύεις να ακυρώσεις την προσπάθειά σου να ξαναβγείς στην επιφάνεια μετά την πρόσφατη δημοσκοπική κατάδυση. Όσες φιλότιμες κινήσεις κι αν έγιναν εσχάτως, τι προσλαμβάνει η επικαιρότητα και μέσω αυτής ο ψηφοφόρος; Κάτι 11άρια στις μετρήσεις, μία Μπατζελή και, τώρα, ένας Πάχτας.

Εάν, δε, αληθεύουν όσα λέγονται πως η επιλογή έχει να κάνει με τοπικά “μαγειρέματα” στο ψηφοδέλτιο Χαλκιδικής, τότε το κακό είναι διπλό. Από τη μία, δημιουργείς την αίσθηση ενός “βαθέως” και αναχρονιστικού πασοκικού μηχανισμού, κι από την άλλη, στέλνεις αρνητικό μήνυμα στις εξαγγελίες περί ανοιχτού κόμματος. Ποιά επανεκκίνηση γίνεται, άλλωστε, με υλικά προ εικοσαετίας;