Υπερπλεόνασμα, θετικό. Και μετά;

Ως προς το θηριώδες δημοσιονομικό πλεόνασμα των 11,4 δισ.κάποιοι υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση θα μπορούσε να αναμένει τις ανακοινώσεις μέτρων φορολογικής ελάφρυνσης που έχει προαναγγείλλει για τις αρχές Σεπτεμβρίου (ΔΕΘ), ώστε ο πρωθυπουργός να παρουσιάσει τότε ένα μεγάλο πακέτο παροχών, επιδομάτων, και μειώσεων στη φορολογία.

Προτίμησε να το “σπάσει” και να ανακοινώσει τώρα, μήνα Απρίλιο, μέτρα στήριξης που, όμως, θα ισχύσουν από το τέλος Νοεμβρίου. Η επίσημη απάντηση είναι πως, με βάση το δημοσιονομικό πλαίσιο που έχει συμφωνηθεί στην Ε.Ε, κάθε χώρα πρέπει να διανέμει εντός του ιδίου έτους το δημιουργηθέν υπερπλεόνασμα, και πως το έπραξε μόλις επιβεβαιώθηκαν τα θετικά στοιχεία για την πορεία της οικονομίας από την Eurostat. Ακούγεται λογικό, είναι, ωστόσο, και βολικό.

Για να φτάσει αισίως πολιτικά στον Σεπτέμβριο, υπό το βάρος της μεγάλης δημοσκοπικής πίεσης που κρατά τη Ν.Δ αρκετά κάτω από το 30% που θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως ποσοστό- αφετηρία για την επίτευξη του στόχου της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, η κυβέρνηση χρειαζόταν κάτι για να “ροκανίσει”τον χρόνο και να δώσει ώθηση στην ανάταξη της πτώσης που φάνηκε να σημειώνεται στις τελευταίες μετρήσεις.

Παράλληλα, επιχειρεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα μετά τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη, και να δείξει στο δυνητικό εκλογικό της ακροατήριο (κυρίως τους αναποφάσιστους) την… αξία της πολιτικής σταθερότητας. Κάνει, επί της ουσίας, μία μικρή επίδειξη της διαχειριστικής της ικανότητας στην οικονομία (έργο Κ. Χατζηδάκη σε μεγάλο βαθμό) και δείχνει στους πολίτες ότι από εκείνη μπορούν να περιμένουν την διανομη κοινωνικού μερίσματος.

Ας μην ξεχνάμε πως έχει ακόμα απέναντί της ένα εκλογικό σώμα “εθισμένο” στις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων και το κλίμα χαμηλών προσδοκιών. Καμία συζήτηση, όμως, σχετικά με το πραγματικό δομικό πρόβλημα που είναι η υπερφορολόγηση, πολλοί αρκούνται σε επιδόματα και στοχευμένες θετικές παρεμβάσεις. Έχει προηγηθεί, άλλωστε, η περίοδος της πανδημίας με τα γνωστά Pass και τις επιστρεπτέες καταβολές.

Καμμία παροχή, βεβαίως, δεν είναι αμελητέα και όσοι στην αντιπολίτευση μιλούν για “ψίχουλα” πιθανώς προσβάλλουν εκείνο το τμήμα της κοινωνίας που έχει ανάγκη ακόμα και από τα βασικά. Το γεγονός ότι η οικονομία καταγράφει θετική πορεία ενώ μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες πιέζονται είναι κάτι που δεν πρέπει να υποτιμάται.

Στην μεγάλη εικόνα, όμως, πέρα, δηλαδή, από την προφανή πολιτική διαχείριση των μέτρων υπό την δαμόκλειο σπάθη των δημοσκοπήσεων, εκείνο που απουσιάζει είναι η ουσιαστική συζήτηση για το ίδιο το μοντέλο της ελληνικής οικονομίας. Τα επιδόματα δεν συνιστούν πολιτική και μάλλον δεν θα μετακινήσουν τα βράχια των ανισοτήτων, ούτε, από την άλλη, θα παραγάγουν περισσότερο πλούτο.