Κεντροαριστερο-κουλουβάχατα…

Το αφήγημα που καλλιεργούν ορισμένοι αναφέρει ότι ο Κασσελάκης παρέδωσε τον ΣΥΡΙΖΑ (μετά το γνωστό, κατά τους οπαδούς του, “πραξικόπημα”) στο 15% και τώρα καταγράφει στις δημοσκοπήσεις 6%, άρα είναι ο παρεξηγημένος “μεσσίας” που εξοστρακίστηκε από την κομματική γραφειοκρατία.

Προφανώς, ανακριβές. Εάν έτσι είχαν τα πράγματα, το κόμμα που ίδρυσε και εντάχθηκε, μάλιστα, και στο Renew των “μακρονιστών”, θα έπρεπε να συγκεντρώνει στις μετρήσεις κοντά στο 10%. Αντ’ αυτού παραπαίει δημοσκοπικά ανταγωνιζόμενο τη Νέα Αριστερά, με ποσοστά γύρω στο 2%.

Όπως όλοι έτσι και ο Κασσελάκης γνωρίζει -αν και δεν το ομολογεί- ότι αυτό που έχει δραματικά αλλάξει (δημοσκοπικά) από τότε που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανάδυση στην επιφάνεια των μετρήσεων της Πλεύσης Ελευθερίας. Περίπου τρεις στους δέκα από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ των ευρωεκλογών έχουν μετακινηθεί στο “ιερό” του αντισυστημισμού της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία, όπως δηλώνει, προετοιμάζεται να παρουσιάσει κυβερνητικό πρόγραμμα και ονειρεύεται -γιατί όχι- ακόμα και την πρωθυπουργία.

Ας μη γελιόμαστε, η κεντροαριστερά παλινωδεί όχι επειδή φταίει γενικώς η κεντροαριστερά. Αναμφίβολα, σοβαρά και δομικά προβλήματα υπάρχουν στους ομόκεντρους κύκλους της σοσιαλδημοκρατίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Καθ’ ημάς, όμως, υπάρχει και ένα επιπλέον: πολιτικό προσωπικό που περιχαρακώνεται και δημιουργεί θύλακες ιδεολογικής έπαρσης, το οποίο ομνύει στην αξία των “λαϊκών μετώπων” ενώ τα ναρκοθετεί, και εγκαλεί τους δυνητικούς συνομιλητές του για το τοξικό παρελθόν τους.

Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, ο Ανδρουλάκης κρατά ψηλά την συνεδριακή απόφαση για αυτονομία και έτσι θα φτάσει στις εκλογές, ο Φάμελλος συνεχίσει να εκφωνεί προτάσεις προγραμματικής σύγκλισης εις ώτα μη ακουόντων, και ο Χαρίτσης θα τελεί υπό ομηρία από τους συσχετισμούς στην κεντρική επιτροπή του κόμματος. Κάπως έτσι, η Κωνσταντοπούλου θα έχει δικαίωμα να βλέπει τον… ουρανό ως όριο, και είναι πιθανό να επαληθευτούν οι δημοσκόποι που εκτιμούν ότι τα υψηλά ποσοστά της δεν είναι συγκυριακά.

Κι’ ο Τσίπρας; Το ερώτημα του “ενός εκατομμυρίου δολαρίων” δεν έχει απάντηση, διότι πρωτίστως ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να το απαντήσει. Φήμες λένε ότι υπάρχουν κάποιοι που του προτείνουν ακόμα και να παραιτηθεί από βουλευτής και να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε από το Ινστιτούτο μέχρι το Harvard. “Νέστορες” και εκ του μακρόθεν “μέντορες” διαθέτει, ωστόσο, η χώρα, και η διεθνή σκηνή ακόμα περισσότερο.

Εάν αποφασίσει να “λερώσει τα χέρια του” και να εμπλακεί εκ νέου στην κεντρική σκηνή, μάλλον πρέπει να το κάνει αρκετά σύντομα- μετά ίσως να τον έχει ξεπεράσει η συγκυρία. Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να ξεχάσει όσα έλεγε μετά την παραίτησή του, ό,τι, δηλαδή, θα επέστρεφε μόνο ως υποψήφιος πρωθυπουργός, και να βάλει ως πρώτο στόχο την ανασύνθεση του χώρου ακόμα κι αν αυτό σε πρώτη φάση οδηγεί σε μικρομεσαία ποσοστά στις μετρήσεις. Ακόμα κι αν πρέπει να αντιμετωπίσει άλλη μία πρωθυπουργική θητεία του Μητσοτάκη, πιθανώς, όμως, αυτή τη φορά οριακή και ταραγμένη.

Αλλιώς, η κεντροαριστερά μπορεί να περιμένει για πολύ ακόμα…