Απασχόληση στην Ελλάδα: Οι αριθμοί λένε τελικά την αλήθεια, όπως και να τους διαβάσεις

Στις στατιστικές καταγραφές και γενικότερα στα θέματα στα οποία εμπεριέχονται νούμερα χωρούν, συνήθως, πολλές αναγνώσεις, σίγουρα περισσότερες από μία ανάλογα από την οπτική που έχει ο καθένας για τα πράγματα. Ωστόσο είτε με τη μία προσέγγιση είτε με την άλλη, η γενική αλήθεια δεν μπορεί να κρυφθεί.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τις ανακοινώσεις που έκανε η Eurostat την Τρίτη αναφορικά με τα ποσοστά απασχόλησης σε κάθε μία χώρα από τις 27 που συνθέτουν τη μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ελληνική επίδοση μπορεί να προσεγγιστεί με τουλάχιστον δύο βασικούς τρόπους. Τη μία μπορεί να την επιλέξει η κυβερνητική πλευρά για λόγους που θα γίνουν παρακάτω πλήρως κατανοητοί, την άλλη όλοι οι υπόλοιποι που πιστεύουν ότι η χώρα παραμένει ουραγός της Ευρώπης σε θέματα που σχετίζονται με την εργασία.

• Οπως κατέδειξε λοιπόν η Eurostat το ποσοστό των απασχολούμενων και των αυτοαπασχολούμενων στον εν γένει ελληνικό πληθυσμό έφτασε το 69,3%.

Χαρακτηριστικά μπορούμε να σημειώσουμε ότι πρόκειται για μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης ανάμεσα στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την τελευταία πενταετία (τα στοιχεία αφορούν το 2024) αφού το σχετικό ποσοστό το 2019 ανήλθε στο 60,8%. Η αύξηση των 8,5 ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε πέντε χρόνια θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Επίσης μία άλλη διάσταση δίνει το συμπέρασμα ότι πρόκειται, όπως υπογράμμισε και η ΕΡΤ στη σχετική παρουσίασή της, για σχεδόν τριπλάσια τόνωση της απασχόλησης σε σχέση με την αντίστοιχη άνοδο που καταγράφηκε κατά μέσο όρο στην ΕΕ.

Όμως κάπου εδώ οι θετικές αναγνώσεις μίας μάλλον προβληματικής πραγματικότητας τελειώνουν.

Η ωμή αλήθεια των αριθμών

Οπως μπορείτε και να εσείς να δείτε από το χάρτη που παραθέτουμε ακριβώς από κάτω, η επίδοση της Ελλάδας (69,3%) μπορεί να είναι μεν βελτιωμένη, αλλά παραμένει η δεύτερη χειρότερη στην Ευρώπη των 27.

Χειρότερη επίδοση καταγράφει μόνο η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι με 67,1% ενώ η Ρουμανία μάς περνά οριακά.

Στο χάρτη οι τρεις παραπάνω χώρες (Ιταλία, Ελλάδα, Ρουμανία) έχουν σχεδιαστεί με κίτρινο χρώμα που υποδηλώνει ακριβώς επίδοση κάτω από 70%.

Η προβληματική, στον τομέα της απασχόλησης, Ισπανία καταγράφει, όπως μπορείτε να δείτε, 71,4%, το πάλαι ποτέ μαύρο πρόβατο της Ενωσης, η Πορτογαλία, 78,5% ενώ η Τσεχία, με άλλο οικονομικό σύστημα μέχρι και το 1989, βρίσκεται στα ύψη με 82,3%.

• Η Ελλάδα, παρά την αναμφισβήτητη προόδό της, απέχει ακόμα σχεδόν 7 μονάδες από τον ευρωπαϊκό μέσο ο οποίος διαμορφώνεται στο 75,8%. 

Ετσι και αλλιώς η Ελλάδα, με τα τρία μνημόνια να καταφέρνουν απανωτά χτυπήματα στο σώμα της εργασίας και των εργαζόμενων, εκκίνησε την προσπάθειά της για βελτίωση από πολύ χαμηλά. 

• Το ποσοστό για το 2016 ήταν μόλις 57,8%, το 2017 59,5%, ενώ το 2018 και το 2019 ξεπέρασε για πρώτη φορά μετά την επιβολή των προγραμμάτων διάσωσης το 60% (61,2%).

Μ’ αυτούς τους ρυθμούς η σύγκλιση αν έρθει, θα έρθει σε περίπου 15 χρόνια και υπό την προϋπόθεση ότι οι άλλοι θα παραμείνουν στάσιμοι. Στην έρευνα δε δεν λήφθηκε υπόψη η αναλογικά ύψος μισθού προς αγοραστική δύναμη γιατί τότε μάλλον θα έπρεπε να κλάψουμε παρά να γελάσουμε.

Ούτε, βέβαια, υπολογίζεται πόσοι από τους απασχαλούμενους εργάζονται σε καθεστώτα μερικής ή προσωρινής απασχόλησης τα οποία στην Ελλάδα ευδοκιμούν λόγω και της ισχυρού αποτύπωματος του τουρισμού στην ελληνική οικονομία. Προφανώς δεν εκκινούν όλοι οι απασχολούμενοι από την ίδια αφετηρία ενώ δεν αποκλείεται οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα να εργαζόνται και περισσότερο από τους ευρωπαίους συναδέλφους τους για την ίδιες ακριβώς εργασίες.

Κοντολογίς: Η στατιστική, από όποια πλευρά και αν την δει κανείς, τελικά θα πει την αλήθεια που πρέπει να πει.