Βραχυκύκλωμα…

Εφόσον, όπως δηλώνει ο Γιώργος Γεραπετρίτης, η έρευνα και η πόντιση καλωδίου για το κομβικής σημασίας έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας- Κύπρου και προοπτικά και Ισραήλ, είναι “προστατευόμενη από το Διεθνές Δίκαιο και ως εκ τούτου δεν χωρεί οποιαδήποτε άδεια”, που οφείλονται οι συνεχείς αναβολές στις σχετικές εργασίες; Ο υπουργός Εξωτερικών απαντά με την επίκληση του “κατάλληλου χρονισμού”¨.

«Ο χρονισμός είναι πολυπαραγοντικός”, είπε στο Forum των Δελφών. “Δεν εξαρτάται μόνο από τον προγραμματισμό της εταιρίας, ο οποίος θα πρέπει να γίνει. Εξαρτάται και από τις τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες καθορίζουν το ζήτημα της εξόδου προς έρευνα και πόντιση, γιατί υπάρχει και η ανάγκη να εκδοθούν οι αναγκαίες NAVTEX. Είναι ένα ζήτημα χρονισμού, υπό την έννοια ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα, τα οποία είναι ανοικτά».

Επί ένα χρόνο, ωστόσο, η Αθήνα αναζητά τον κατάλληλο χρονισμό, ενώ όλοι γνωρίζουν πως το σχετικό “βραχυκύκλωμα” αφορά την επίμονη και επιθετική άρνηση της Τουρκίας. Την ώρα που προβάλλουμε ως μείζονα συμβολισμό το γεγονός ότι το γαλλικό αεροπλανοφόρο “Σαρλ ντε Γκωλ” πλέει στην περιοχή μεταξύ Κάσου και Κρήτης, κι ενώ ο Γάλλος υπουργός Άμυνας επισκέπτεται το Νίκο Δένδια και τον πρωθυπουργό. Να σημειωθεί πως το πλοίο που διεξάγει την έρευνα είναι γαλλικό, και πως η σχέση του Ερντογάν με τον Μακρόν πάει απ΄ το καλό στο καλύτερο- το διαπιστώσαμε πρόσφατα και με τους Meteor.

Η αλήθεια είναι πως αυτό το έργο εξελίσσεται σε θρυαλλίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι γνωρίζοντες επισημαίνουν πως θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για να ταραχθούν για τα καλά τα “ήρεμα νερά” που υποτίθεται ότι έφερε εκείνη η μάλλον ξεχασμένη Διακήρυξη των Αθηνών. Ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει, βεβαίως, να επιμένει με στόμφο στην πολιτική του για ειρήνη και ασφάλεια στο Αιγαίο και τη Ν.Α Μεσόγειο, μόλις τις προάλλες, όμως, πηγές του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ έστελναν αυστηρό μήνυμα ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς άδεια ή και συμμετοχή της Τουρκίας στην περιοχή. Δηλάδή, ένα έργο εντός του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου, που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε, πρέπει να έχει τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας.

Δεν είναι λοιπόν θέμα “χρονισμού”, είναι η αντίδραση της Τουρκίας για κάτι που θα έπρεπε να είναι τυπικό μας δικαίωμα.

Τα πράγματα είναι ακόμα πιό περίπλοκα. Διεθνώς δίνουν και παίρνουν τα σενάρια περί επίσκεψης του Ντόναλντ Τραμπ στην Άγκυρα. Ο Αμερικανός πρόεδρος (που κατέταξε την Τουρκία στην πιό χαμηλή κλίμακα δασμών στις πρώτες ανακοινώσεις του, τις οποίες τελικά απέσυρε για 90 ημέρες) εγκωμιάζει με κάθε ευκαιρία τον “φίλο” του και μεγάλο παίκτη στην περιοχή Τούρκο πρόεδρο.

Προφανώς, ένα ταξίδι Τραμπ στην Τουρκία, σε αυτή τη φάση, δεν είναι καλό νέο για τα ελληνικά συμφέροντα, γι αυτό και ορθώς η ελληνική διπλωματία καταβάλλει προσπάθειες για μία επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον.

Ως προς το θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης, εάν κρίνει κανείς από την επιμονή της Τουρκίας, μάλλον το αίτημα (μας) να ασκήσει την επιρροή του στον Αμερικανό πρόεδρο ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου (αυτός ήταν και ο βασικός σκοπός του ταξιδιού Μητσοτάκη στο Τελ Αβίβ) δεν έχει αποδώσει. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Όπως μοιάζει να μην αποδίδει και η πίεση που ποικιλοτρόπως ασκείται στις Βρυξέλλες (σχετικές ήταν οι δηλώσεις Δένδια) να μην συμπεριληφθεί η Τουρκία στο μπλοκ της ευρωπαϊκής κοινής άμυνας. Ο Ερντογάν προσφέρεται να δράσει ως ασπίδα της Ευρώπης, βάζει στο τραπέζι την ακμάζουσα πολεμική του βιομηχανία και τον στρατό του, αναθερμαίνει ακόμα και το αίτημα για σύνδεση, ακόμα και ένταξη, της χώρας του στην Ε.Ε.

Όλα αυτά εξηγούν σε μεγάλο βαθμό και την καθυστέρηση της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας και της επίσκεψης Μητσοτάκη στην Άγκυρα που επρόκειτο να συμβούν τον Ιανουάριο. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή η σύλληψη Ιμάμογλου, όμως τον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης τον ξέχασε εν ριπή οφθαλμού η Ευρώπη υποκλινόμενη στην σημερινή γεωπολιτική ισχύ του Ερντογάν.

Δεν υποτιμά κανείς την ηρεμία στο Αιγαίο, δεν υποτιμά το γεγονός ότι υπάρχουν ανοικτοί δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία. Προσθέτουν ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή μας. Όμως, εάν δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, είτε τον χωροταξικό σχεδιασμό για τα θαλάσσια πάρκα, είτε την ηλεκτρική διασύνδεση, τι ακριβώς κάνει η Ε.Ε και πως ακριβώς στηρίζουν οι ΗΠΑ που μας επαινούν και με τις οποίες σκοπεύουμε να ανανεώσουμε την αμυντική συνεργασία μας;