Γιάννης Λοβέρδος στο libre: Χτίζουμε γέφυρες ανάμεσα στην Ελλάδα και στον απόδημο ελληνισμό

«Η Ελλάδα έχει χρέος να βρίσκεται και συναισθηματικά αλλά κι ουσιαστικά κοντά στους συμπατριώτες μας της αλλοδαπής. Κι εγώ αυτό στο μέτρο των δυνάμεων μου να πράξω», δηλώνει στο libre ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα απόδημου Ελληνισμού, Γιάννης Λοβέρδος.

Ο νέος υφυπουργός μιλά για τις ευθύνες που του ανατέθηκαν, τους στόχους τους αλλά και τον ρόλο και την επιρροή που ασκεί η Ορθόδοξη Εκκλησία στους απόδημους Έλληνες.

Συνέντευξη

–Κύριε υπουργέ, η πρώτη σας επίσκεψη αμέσως μετά την εκλογή σας ήταν στο Φανάρι, στην Κωνσταντινούπολη. Προφανώς για συμβολικούς λόγους επιλέξατε να πάτε στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τι αποκομίσατε από αυτή την επίσκεψη;

Δεν νομίζω ότι έχω ζήσει πιο συγκινητικές στιγμές από την τεράστια εμπειρία που είχα την Παρασκευή των Δ’ Χαιρετισμών όταν παρακολούθησα την Ακολουθία στον Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι κι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μου έκανε την μοναδική τιμή να μου ζητήσει να σταθώ εκ δεξιών του. Κι όταν μαζί με όλους τους εκατοντάδες πιστών, που είχαν κατακλύσει τον Πατριαρχικό Ναό άλλαξε μέσα σε άφατη κατάνυξη τον Ύμνο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ» στην ίδια Πόλη που πρώτο ακούστηκε πριν από 1400 ολόκληρα χρόνια, η συγκίνησή μας δεν μπορεί να περιγραφεί. Γιατί για μας τους Έλληνες, η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο η θρησκεία μας αλλά κι η εθνοτική μας ταυτότητα.

Η Ελλάδα έχει χρέος να βρίσκεται και συναισθηματικά αλλά κι ουσιαστικά κοντά στους συμπατριώτες μας της αλλοδαπής

Αν δεν είχαμε κρατήσει την Ορθοδοξία στα δύσκολα, μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας θα είχαμε εξισλαμισθεί, όπως συνέβη με άλλους λαούς, και θα είχαμε γίνει Τούρκοι. Γι’ αυτό ο σεβασμός μας στην Ορθοδοξία είναι και πρέπει να είναι τεράστιος. Και το κέντρο της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας μας, παρά τους διωγμούς και την συρρίκνωση που έχει υποστεί, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Γι’ αυτό κι επέλεξα το πρώτο μου ταξίδι εκτός ελληνικής επικράτειας με την ανάληψη των καθηκόντων μου ως υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τον Απόδημο Ελληνισμό ήταν να πάω στο Φανάρι για να ζητήσω τις ευλογίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και τις πατρικές συμβουλές του για τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πρεσβυγενή ορθόδοξα Πατριαρχεία, της Αντιόχειας, των Ιεροσολύμων και της Αλεξανδρείας, που είναι μεγάλα και πιεστικά. Κι ασφαλώς δυσεπίλυτα.

Οι συμβουλές του Οικουμενικού Πατριάρχη ήταν σοφές και ουσιαστικές. 

-Πως πιστεύετε ότι η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιήσει τη δύναμη του ελληνισμού στο εξωτερικό;

Η εντολή που έλαβα από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη όταν μου ανέθεσε τα πολύ σοβαρά καθήκοντα του αρμόδιου για τους Απόδημους υφυπουργού Εξωτερικών, ήταν να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην ενίσχυση των δεσμών της Ομογένειας με την Μητέρα Πατρίδα, χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα στην Ελλάδα κι όπου βρίσκεται ο ελληνισμός, παντού στον κόσμο.

Γέφυρες που θα ενώνουν τον Οικουμενικό Ελληνισμό προς όφελος πάντα της πατρίδας της οποίας είμαστε όλοι υπηρέτες. Κι αυτή την εντολή θα την εκτελέσω με αυταπάρνηση στο μέγεθος των δυνατοτήτων μου. Γιατί γνωρίζω τον πατριωτισμό, την αγάπη αλλά και τη δύναμη που κατέχουν οι ομογενείς παντού στον κόσμο, από τον Καναδά και τις ΗΠΑ μέχρι την Νότια Αφρική, κι από την Αυστραλία μέχρι τη Γερμανία, τη Σουηδία αλλά ακόμα και τη Νότια Αμερική.

Και επειδή στις χώρες που βρίσκονται έχουν κερδίσει σημαντικές κι υψηλές θέσεις στις τοπικές κοινωνίες, επιχειρηματικά, πολιτικά, ακαδημαϊκά, επιστημονικά, μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην ενίσχυση των ελληνικών απόψεων και συμφερόντων παγκοσμίως.

Θέλουμε να ενισχύσουμε τις ορθόδοξες εκκλησιές του εξωτερικού να τις στηρίξουμε σε δύσκολες εποχές, να διατηρήσουμε την ελληνικότητα τους και να διαδώσουμε τα μηνύματα του Οικουμενικού Ελληνισμού

Η Ελλάδα έχει χρέος να βρίσκεται και συναισθηματικά αλλά κι ουσιαστικά κοντά στους συμπατριώτες μας της αλλοδαπής. Κι εγώ αυτό στο μέτρο των δυνάμεων μου να πράξω.

Γι’ αυτό από τα πρώτα μου ταξίδια είναι οι ΗΠΑ, όπου μετέβη την περασμένη Πέμπτη. Και προγραμματίζω ένα μεγάλο και ουσιαστικό ταξίδι περιοδεία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, την ήπειρο με μεγάλες και αξιοθαύμαστες ελληνικές κοινότητες.

-Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκείνη που στις περισσότερες χώρες του κόσμου λειτουργεί παράλληλα ως πρεσβευτής του ελληνισμού. Πως σκέφτεστε να αξιοποιήσετε αυτή τη δυνατότητα της εκκλησίας;

Για μας η Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλες τις χώρες που βρίσκονται Έλληνες είναι ο ιστός που συνδέει τις ελληνικές κοινότητες της αλλοδαπής τόσο θρησκευτικά αλλά και πολιτιστικά, ηθικά, εθιμικά, ιστορικά, γλωσσικά. Είναι η βάση της ελληνικής κοινότητας του εξωτερικού.

Γι’ αυτό θέλουμε να ενισχύσουμε τις ορθόδοξες εκκλησιές του εξωτερικού να τις στηρίξουμε σε δύσκολες εποχές, να διατηρήσουμε την ελληνικότητα τους και να διαδώσουμε τα μηνύματα του Οικουμενικού Ελληνισμού.

Γι αυτό και στηρίζουμε τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες και προχωρούμε στην υλοποίηση ενός γενναίου προγράμματος για την αποστολή 600 κληρικών στις εκκλησίες που βρίσκονται στην αρμοδιότητα των πρεσβυγενών πατριαρχείων.

-Παράλληλα υπάρχει ένα οργανισμός, η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) που είναι μια ένωση θα λέγαμε ορθόδοξων βουλευτών απ’ όλο τον κόσμο που ασκούν ένα είδος διπλωματίας. Αυτό τον οργανισμό πώς σκέφτεστε να τον αξιοποιήσετε καθώς λειτουργεί στο πλαίσιο και της Βουλής των Ελλήνων;

H Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, η οποία συνεστήθη από τη Βουλή των Ελλήνων με πρωτοβουλία του αείμνηστου πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993, είναι μια γενναία κι ουσιαστική οργάνωση που φέρνει κοντά ορθόδοξους βουλευτές από 25 χώρες σε όλο τον κόσμο, ιδίως στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

Από την στιγμή που ένας δημοσιογράφος εισέρχεται στον πολιτικό στίβο παύει να είναι δημοσιογράφος

Είναι μια πολύ δημιουργική πρωτοβουλία που φέρνει κοντά την εκκλησία με την πολιτική κι εθνική πραγματικότητα κι ενισχύει τον διεθνή ρόλο της Ορθοδοξίας. Κι είναι χαρά που επικεφαλής αυτής της πρωτοβουλίας είναι ο καλός μου φίλος και συνάδελφος Μάξιμος Χαρακόπουλος.

-Και κάτι προσωπικό. Αν τελειώσει η πολιτική θα επιστρέψετε και πάλι στη δημοσιογραφία;

Σας ευχαριστώ για την προσωπική ερώτηση που μου κάνατε και δεν έχω κανένα πρόβλημα να το απαντήσω. Αντιθέτως θέλω να είμαι σαφής. Από την στιγμή που ένας δημοσιογράφος εισέρχεται στον πολιτικό στίβο παύει να είναι δημοσιογράφος.

Γιατί δημοσιογραφία σημαίνει να ελέγχεις την εξουσία. Όχι να την εκπροσωπείς. Κι εγώ προσωπικά τα 35 χρόνια που είχα την τιμή να υπηρετώ το δημοσιογραφικό λειτούργημα είχα αναστείλει την συμμετοχή μου στη ΝΔ, της οποίας ήμουν μέλος από τα μαθητικά μου χρόνια.

Ομοίως από την στιγμή που οι συμπολίτες μου αποφασίσουν να πάψουν να με στέλνουν ως εκπρόσωπο τους στη Βουλή των Ελλήνων, δεν πρόκειται να επανέλθω στη δημοσιογραφία. Γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να γίνω ξανά ελεγκτής της εξουσίας. Όπως λέει σοφά ο λαός μας η ζευγάς ζευγάς ή παπάς παπάς.