Το 2010 την… πατήσαμε, το 2033;  

Σταχυολογούμε ειδήσεις που εκ πρώτης όψεως δεν έχουν μεγάλη σύνδεση μεταξύ τους. 1. Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, που θα έχει 12ετή διάρκεια, θα στοιχίσει συνολικά 25 δισεκατομμύρια ευρώ. 2. Ραγδαία αύξηση 3,6 δισ. ευρώ κατέγραψαν τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία φθάνοντας στο ποσό των 110,6 δια. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής η αύξηση αυτή αποδίδεται στις νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 8,6 δισ. ευρώ. 3. Οι ανάγκες χρηματοδότησης για πληρωμές τοκοχρεολυσίων για το ελληνικό χρέος αυξάνονται από περίπου 10%-11% του ΑΕΠ ετησίως ως το 2030, σε περίπου 12% το 2031-2032 και -ξαφνικά- σε 16,4% το 2033 και 14,8% το 2033.

Δεν χρειάζεται κάποιο μάστερ στα οικονομικά για να τα κατανοήσει κανείς ότι η οικονομία της χώρας βρίσκεται υπό απειλή. Οι παραπάνω ειδήσεις εμφανώς δεν συνδέονται αλλά προφανώς αποτυπώνουν ένα κλίμα και μία προοπτική ιδιαίτερα ανησυχητική, έστω και αν υπάρχει η ρήτρα διαφυγής για τα εξοπλιστικά. Και όλα αυτά μόλις 15 χρόνια πριν από την προηγούμενη ελληνική χρεωκοπία (2010) η οποία ήταν κάτι παραπάνω από οδυνηρή για νοικοκυριά και επιχειρήσεις (αφού, μεταξύ άλλων, προκάλεσε ύφεση της τάξης του 25% μέχρι και το 2014).

Κινδυνεύουμε; Μας διαβεβαιώνουν πως όχι. Αλλά σάμπως την ίδια διαβεβαίωση δεν παίρναμε και το 2009 ή ακόμα και τους πρώτους δύο μήνες του 2010;

Ακούμε, διαβάζουμε ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να ξοδέψει 25 δις για το εξοπλιστικό της πρόγραμμα μέχρι το 2037 με τον Υπουργό Αμυνας Νίκο Δένδια να δίνει στη Βουλή και τις λεπτομέρειες. Την ίδια ώρα διαβάζουμε ότι η κατάσταση στην αγορά χαρακτηρίζεται μάλλον ασφυκτική. Και γνωρίζουμε ότι από το 2033 και μετά οι υποχρεώσεις μας ως προν την αποπληρωμή του χρέους μεγαλώνουν.

Το 2010 την πατήσαμε. Οχι βέβαια από τον “κακό” τυροπιτά που δεν έκοβε απόδειξη για την τυρόπιτά του (αυτά ήταν παραμύθια για μικρά παιδιά) αλλά από τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, από το όργιο σπατάλης στις προμήθειες των νοσοκομείων, από τις υπερτιμολογήσεις των δημόσιων εργών, μεγάλων και μικρών που μέχρι το 2004 αλλά και στη συνέχεια γίνονταν σωρηδόν στη χώρα.

Το 2033 πρέπει να την ξαναπατήσουμε; Οχι είναι η προφανής απάντηση αλλά από ότι φαίνεται η προηγούμενη κρίση δεν δίδαξε κανέναν. Για μία χώρα όπως η Ελλάδα, που χρειάζεται, απελπισμένα θα έλεγε κανείς, βελτίωση των υποδομών της και έμπρακτη στήριξη των κοινωνικά ευάλωτων, η δαπάνη 25 δις για εξοπλισμούς φαντάζει εξωφρενική, έξω από κάθε λογική.

Η χώρα προφανώς θα πρέπει να εξοπλίζεται έτσι ώστε να μπορεί να είναι σε θέση να αποκρούσει την κάθε απειλή.

Αν όμως στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας υποσκάψει το μέλλον της και στρώσει το δρόμο σε μία νέα χρεωκοπία, θα είναι δώρον-άδωρον. Και σε περιπέτειες θα μπει και πιο ευάλωτη στις πάσης φύσεως απειλές θα γίνει, και θα δει τους καλύτερους από τους πολίτες της να μεταναστεύουν για μία καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.

Λελογισμένες επενδύσεις στην άμυνα και στην ασφάλεια της χώρας χρειαζόμαστε το δίχως άλλο. Εξαλλοσύνες και σπατάλες όχι. Πληρώσαμε ακριβά αυτές τις τακτικές τα προηγούμενα χρόνια υποθηκεύοντας το μέλλον μίας τουλάχιστον γενιάς, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, χαρακτηρίστηκε δίκαια ως η πιο προσοντούχα γενιά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και έπειτα.

Ως εκ τούτου, πραγματικό δίλημμα “βούτυρο ή κανόνια” δεν υφίσταται. Ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του χθες Τετάρτη, το χαρακτήρισε σαθρό. Εχει δίκιο αλλά δεν προχώρησε σε πράξεις έτσι ώστε να μας πείσει ότι πραγματικά το εννοεί. Και θα μας δείξει ότι το εννοεί όταν η κυβέρνησή του εκπονήσει ένα τουλάχιστον δεκαετές πρόγραμμα για την κοινωνική συνοχή και την καταπολέμηση των ανισοτήτων και ένα ακόμα τέτοιο για την καταπολέμηση του προβλήματος στέγης (όχι με πυροτεχνήματα τύπου Σπίτι μου 2 αλλά με ουσιαστικές και αποτελεσματικές επιλογές).

Οσο δεν το πράττει, οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να πιστέυουν ότι στην πραγματικότητα ο Πρωθυπουργός στο δίλημμα “κανόνια ή βούτυρο” απαντά μονοσήμαντα και μονολεκτικά “κανόνια”. Τα υπόλοιπα πείθουν μόνο αυτούς που θέλουν να πειστούν, κυρίως αυτούς που κατοικοεδρεύουν στη ακροδεξιά όχθη του πολιτικού φάσματος και ανακαλύπτουν “εχθρούς της πατρίδας” με την ταχύτητα που κινούνται τα μονοθέσια της φόρμουλα 1.

Κοντολογίς: Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Αν και στην Ελλάδα αυτή ειδικά η ρήση μάλλον είναι καταδικασμένη να μην εισακούεται ποτέ.