Αποστολάκη στο libre: Αυτά που θέλει να κρύψει η Κυβέρνηση είναι πια σε κοινή θέα

Η κυβερνητική πλειοψηφία το μόνο που πετυχαίνει είναι «να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά την αίσθηση που επικρατεί στη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας: ότι δεν την ενδιαφέρει η αλήθεια αλλά η συγκάλυψη της αλήθειας», δηλώνει στο libre η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Μιλένα Αποστολάκη. Το σχόλιο της αφορά όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα στην προανακριτική και τη στάση των βουλευτών της ΝΔ.

Στην συνέντευξη που έδωσε στο libre η κ. Αποστολάκη, μιλά επίσης για όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, την δημοσκοπική άνοδο του κόμματος της κ. Κωνσταντοπούλου και την πιθανή… επιστροφή Τσίπρα.

Συνέντευξη

–Πού ακούστηκε να επιλέγει ο Τριαντόπουλος την οδό της διερεύνησης των ευθυνών του;», αναρωτηθήκατε πριν από λίγες ημέρες. Τελικά τι σας λέει η απάντηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην προανακριτή;

Αυτές τις μέρες συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα, που προσβάλλουν βαθύτατα τη συνταγματική τάξη. Το ερώτημά μου δεν ήταν ρητορικό, ήταν θεσμικό. Η διενέργεια της προανακριτικής δεν είναι κάποιο ατομικό δικαίωμα του κυρίου Τριαντόπουλου, το οποίο μπορεί ο ίδιος να απαρνηθεί –δήθεν «γενναία», όπως το εμφανίζει επικοινωνιακά η κυβέρνηση.

Είναι στο DNA μας η διακυβέρνηση, γιατί είναι στο DNA μας η αλλαγή. Αλλά όχι η διακυβέρνηση άνευ ετέρου

Η προανακριτική είναι η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα διαδικασία, την οποία είναι υποχρεωμένη να διενεργήσει η Βουλή. Να εξετάσει και να αναζητήσει ενδεχομένως νέα στοιχεία αλλά και ευθύνες, να καλέσει μάρτυρες και να τους υποβάλει στη βάσανο των ερωτήσεων. Πόσο μάλλον καθώς έχουν προκύψει μεταγενέστερα στοιχεία τόσο της σχηματισθείσας δικογραφίας, όσο και της σύνταξης της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για τη σύσταση της επιτροπής, στοιχεία τα οποία ενδέχεται να οδηγήσουν σε επέκταση ως προς τον χαρακτηρισμό των πράξεων αλλά και ως προς τα πρόσωπα.

Αυτή η διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 86 παράγραφος 3 είναι η συνταγματικά προβλεπόμενη προϋπόθεση ώστε να οδηγηθεί τελικά ο κύριος Τριαντόπουλος στον νόμιμο δικαστή του – και καμία άλλη.

Αυτό φοβάται η κυβερνητική πλειοψηφία, γι’ αυτό και επιλέγει τον δρόμο της ηρωικής «εξόδου». Το μόνο που πετυχαίνει όμως είναι να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά την αίσθηση που επικρατεί στη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας: ότι δεν την ενδιαφέρει η αλήθεια αλλά η συγκάλυψη της αλήθειας.

-Κυρία Αποστολάκη, γιατί πιστεύετε ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται με αυτό τον τρόπο την τραγωδία των Τεμπών; Τι θέλει να κρύψει και από ποιον; Εκτός εάν πρόκειται για μια απλά κακή διαχείριση…

Δεν πιστεύω ότι είναι απλώς κακή διαχείριση. Είναι κάκιστη διαχείριση, που προκύπτει όμως από μια πολιτικά ιδιοτελή επιλογή: να κρυφτούν οι ευθύνες της Κυβέρνησης στη συγκεκριμένη συγκυρία του δυστυχήματος, το οποίο, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω, συνέβη λίγο πριν τις εκλογές του 2023, τις περίφημες εκλογές «του 41%». Η κυβέρνηση είχε να αποκομίσει συγκεκριμένα πολιτικά οφέλη εκείνη την τραγική στιγμή.

Από τη πρώτη στιγμή, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός επιχείρησαν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, καταγγέλλοντας ως «ψεκασμένους» όσους είχαν αντίθετη άποψη. Επιχείρησαν να υπονομεύσουν το έργο της Εξεταστικής Επιτροπής και εξασφάλισαν ότι δεν θα διωχθεί ο κ. Καραμανλής. Την ίδια διαχείριση του πολιτικού κόστους επιχειρούν τώρα με τον κύριο Τριαντόπουλο. Αναγκάστηκαν να υπερψηφίσουν την πρότασή μας για διενέργεια Προανακριτικής Επιτροπής συρόμενοι από την κοινωνική πίεση που εκφράστηκε στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια. Ακόμη και τώρα, λοιπόν, ακολουθούν την ίδια τακτική διαχείρισης, με την ίδια αλαζονεία και χωρίς καμία ενσυναίσθηση. Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν αποδίδει πια. Αυτό που θέλουν να κρύψουν είναι πλέον σε κοινή θέα.

-Το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου, η Πλεύση Ελευθερίας, εμφανίζεται ιδιαίτερα ενισχυμένο στις δημοσκοπήσεις. Κερδίζει έδαφος, ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε τις θέσεις της κυρίας Κωνσταντοπούλου σε πολλά θέματα ενώ στα μέσα ενημέρωσης εμφανίζονται ελάχιστα στελέχη του κόμματός της. Θεωρείτε ότι πρόκειται για κάτι παροδικό ή θα βρεθούμε αντιμέτωποι μ’ ένα νέο φαινόμενο στο κομματικό σύστημα;

Η πολιτική είναι ένας αγώνας δρόμου ημιαντοχής. Αυτή τη στιγμή, το κόμμα της κυρίας Κωσταντοπούλου κάνει ένα σπριντ, τουλάχιστον δημοσκοπικά. Μέσα σε μια περίοδο κρίσης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, που κυριαρχείται από το φλέγον ζήτημα των Τεμπών, η κ. Κωσταντοπούλου συντονίζεται συγκυριακά με την κοινωνική οργή. 

Ο κ. Τσίπρας έχοντας ο ίδιος μια κομμουνιστογενή πολιτική καταγωγή, σίγουρα γνωρίζει την παλιά μαοϊκή ρήση «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» και πιθανόν προσβλέπει σε μια δεύτερη ευκαιρία μέσα στη σημερινή ρευστότητα

Παραμένει ένα προσωποκεντρικό κόμμα διαμαρτυρίας και όχι θετικής πρότασης. Όπως σωστά επισημαίνετε, δεν γνωρίζουμε ούτε τις θέσεις του κόμματος ούτε τα στελέχη του. Γνωρίζουμε μόνο ότι ακολουθεί ένα στυλ αντιπολίτευσης που ταιριάζει στη συγκυρία.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε επιλέξει να κάνουμε αντιπολίτευση, με τρόπο που τον υπαγορεύει  η ιστορία και η παράδοσή μας, δηλαδή ως κόμμα που αντιλαμβάνεται τη σημασία και των κοινωνικών κινημάτων και της διακυβέρνησης. Υπηρετούμε ένα σχέδιο μακράς πνοής, αναδεικνύουμε στελέχη, επεξεργασμένες θέσεις και προτάσεις, γιατί το βλέμμα μας δεν είναι στραμμένο μόνο στο σήμερα αλλά και στο αύριο. Στην πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα. Εκεί θα κριθούμε τελικά όλοι, στο αν έχουμε άποψη και πρόταση για όλα τα μείζονα ζητήματα: για τα Τέμπη και τη δικαιοσύνη, για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, για τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας αλλά και για τις ανισότητες και την προστασία του κράτους πρόνοιας.

-Στο ΠΑΣΟΚ τι συμβαίνει; Η πολιτική του κόμματος δεν αποδίδει υπό την ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη και ξεκίνησε η αμφισβήτηση του προέδρου;

Η στρατηγική μας επιλογή δεν κρίνεται σε ορίζοντα εβδομάδας ή μήνα, είναι μακροπρόθεσμη και έχει ορίζοντα τις εκλογές και την ανάγκη αλλαγής σελίδας για τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε μεγάλο κόμμα, ηγεμονικό κόμμα, στο βαθμό που υπήρξε και κόμμα ανοιχτό, ευρύχωρο. Ο πλουραλισμός είναι ο πλούτος μας. Και αυτό ισχύει τόσο για τα στελέχη όσο και για τον κόσμο μας, τα μέλη και τους πολίτες που μας προσεγγίζουν.

Ταυτόχρονα, βέβαια, είναι ανάγκη να προχωράμε συντεταγμένα και ενωτικά. Είμαι η τελευταία που θα πει ότι δεν επιτρέπεται να εκφράζονται ακόμη και ριζικές διαφωνίες και είμαι η πρώτη που θα πει ότι οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις μας οφείλουν να υπηρετούν το μείζον: τη στρατηγική αυτονομία του χώρου μας και των ιδεών μας και το στόχο της νίκης στις επόμενες εκλογές.

-Κυρία Αποστολάκη, όπως είναι σήμερα διαμορφωμένο το σύστημα των κομμάτων, για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης θα χρειαστεί να συγκυβερνήσουν τουλάχιστον δύο ή τρία κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι ένα από αυτά;

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, είναι κόμμα διακυβέρνησης. Και δεν χρειάζεται καν να επικαλεστώ τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας. Όλοι και όλες γνωρίζουν ότι αναλάβαμε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας όχι μόνο στις καλές εποχές, αλλά και στις δύσκολες. Όταν άλλες πολιτικές δυνάμεις δημαγωγούσαν, έχοντας προηγουμένως οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία.

Είναι στο DNA μας η διακυβέρνηση, γιατί είναι στο DNA μας η αλλαγή. Αλλά όχι η διακυβέρνηση άνευ ετέρου. Δεν είμαστε ένα κόμμα-μηχανισμός εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και υπάρχει μισό αιώνα τώρα γιατί εκφράζει διαχρονικά το αίτημα για προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου. Ας μη βιαζόμαστε, λοιπόν, να κάνουμε σενάρια και υποθέσεις εκλογικής συνεργασίας με τα σημερινά δεδομένα.

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε μεγάλο κόμμα, ηγεμονικό κόμμα, στο βαθμό που υπήρξε και κόμμα ανοιχτό, ευρύχωρο. Ο πλουραλισμός είναι ο πλούτος μας

Η πολιτική κατάσταση είναι ρευστή και όλα αυτά μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά σε λίγους μήνες. Αυτό που πιστεύω ότι ενδιαφέρει τους πολίτες δεν είναι η εκλογική «μαγειρική» αλλά η πολιτική κατεύθυνση. Ποιες θέσεις έχει κάθε κόμμα για τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνίας και της χώρας; Με ποιους ανθρώπους θα τα υπηρετήσει; Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθούμε εμείς στο ΠΑΣΟΚ να δώσουμε απάντηση. Τα υπόλοιπα, θα τα απαντήσει ο λαός με την ψήφο του.

-Βλέπουμε ότι γίνεται μια προσπάθεια να τροφοδοτηθούν πληροφορίες που αναφέρονται σε  δημιουργία κόμματος από συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Από την άλλη βλέπουμε την προσπάθεια του κ. Τσίπρα να …επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή ως «ηγέτης» κάποιοι νέου πολιτικού σχήματος. Αυτά πως επηρεάζουν την πολιτική σκηνή;

Η ελληνική κοινωνία είναι αρκετά ώριμη ώστε να κρατά κλειστά τα αυτιά της σε φημολογίες που το μόνο που επιδιώκουν είναι να σπιλώσουν τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη. Ας μη δώσουμε κι εμείς συνέχεια.

Θα ήθελα όμως να σταθώ στα σενάρια που αφορούν μια ενδεχόμενη επιστροφή του κ. Τσίπρα με αναβαθμισμένο ρόλο. Έχοντας ο ίδιος μια κομμουνιστογενή πολιτική καταγωγή, σίγουρα γνωρίζει την παλιά μαοϊκή ρήση «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» και πιθανόν προσβλέπει σε μια δεύτερη ευκαιρία μέσα στη σημερινή ρευστότητα. Αν όμως συμφωνούμε ότι το πολιτικό σκηνικό σφραγίζεται από την κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, το ίδιο ερώτημα δεν τίθεται και για πολιτικά πρόσωπα όπως ο κ. Τσίπρας; Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο ίδιος κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους των πολιτών και πολύ σύντομα να την ξαναχάσει, με τις διχαστικές και ασυνεπείς πολιτικές επιλογές που έκανε, έχοντας σήμερα απωλέσει κάθε αξιοπιστία.

Για μας ο αγώνας για να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων με ευθύνη, σοβαρότητα και αξιοπιστία καθορίζει την στρατηγική μας και τις πολιτικές μας δράσεις.

Και μπορούμε, αρκεί να δείξουμε ευαισθησία και ευθύνη, και να ακούσουμε τι ζητούν οι πολίτες από εμάς: αλήθεια, δικαιοσύνη και μια νέα προοπτική για τη ζωή τους.