Ανάλυση: Τι δείχνει η έντονη κινητικότητα στην κεντροαριστερά και πού μπορεί να οδηγήσει

Είναι τόση η κινητικότητα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς που δεν θα ήταν εκτός λογικής αν προέβλεπε κανείς ότι σε ελάχιστους μήνες ο χώρος δεν θα έχει καμία σχέση με τη σημερινή του κατάσταση. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες υπάρχει και καταγράφεται μία οριζόντια συνειδητοποίηση: Οτι η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης δεν μπορούν να νικηθούν από τα υφιστάμενα πολιτικά σχημάτα παρά τη ραγδαία κυβερνητική φθορά που μοιάζει αναπότρεπτη.

Οι…συνειδητοποιούντες προχωρούν όμως και σε άλλη μία διαπίστωση. Οτι δεν πρόκειται να αλλάξει το πολιτικό στάτους στη χώρα μόνο με άθροισμα δυνάμεων και απλές προσθέσεις. Τόσο το ΠΑΣΟΚ, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσον τόσο.

• Τι απομένει λοιπόν; Το νέο, το άφθαρτο, το σχήμα εκείνο που θα εμπνεύσει, θα πείσει, θα εμφανιστεί με σύγχρονο, καινοτόμο, προοδευτικό λόγο και θα απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις του καιρού.

Και εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Πως θα διαμορφωθεί αυτό το σχήμα και ποιος θα ηγηθεί; Αναζητείται εναγωνίως, θα έλεγε κανείς, το πρόσωπο εκείνο που θα μπορούσε να συσπειρώσει το χώρο και να πείσει τους προοδευτικούς πολίτες ότι έχει όλα τα φόντα για να γίνει ο επόμενος Πρωθυπουργός.

Σ’ αυτήν την κούρσα, με αγνώστους προς το παρόν, δρομείς, δεν θα πρέπει να ξεγράψει κανείς πρόσωπα τα οποία γνωρίζουμε ήδη και έχουν διατελέσει Πρωθυπουργοί. Κοινώς κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, βρίσκεται καταμεσής της διαδικασίας του περιβόητου rebranding.

Προφανώς η (καίρια) δημόσια παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού πριν από λίγες ημέρες στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Περισσότερο έμοιαζε με ένα σύντομο μανιφέστο ή οδικό χάρτη για το πως πρέπει να πορευτεί η χώρα τα επόμενα κρίσιμα χρόνια στα οποία αναμένεται να λάβουν χώρα τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές. 

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να είναι αυτή την ώρα σίγουρος για τις προθέσεις του κ. Τσίπρα. Ούτε για το αν επιθυμεί να επιστρέψει ως πρωταγωνιστής και ηγέτης στην πολιτική κονίστρα. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει και το αντίθετο, ιδιαίτερα αν η αναζήτηση έτερου πρωθυπουργίσιμου δεν έχει την καταλήξη που θα επιθυμούσαν οι … αναζητούντες.

Το σενάριο Τσίπρα βέβαια δεν “ψήνει” σε καμία περίπτωση το ΠΑΣΟΚ. Ελάχιστοι είναι τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη που έχουν σε εκτίμηση τον άλλοτε κραταιό αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όμως παράλληα πολλοί αυτοί που διαβλέπουν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ίσως και να έχει πιάσει το πολιτικό του ταβάνι. Αναζητούντες πρόσωπο πρωθυπουργίσιμο υπάρχουν χωρίς αμφιβολία και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, άλλο αν αυτό δεν βγαίνει, προσώρας, προς τα έξω.

Η ροή της πληροφόρησης πάντως αναφέρει ότι μετά το Πάσχα οι εξελίξεις θα επιτυχανθούν και ότι τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Εκπονείται σχέδιο και αναζητείται το timing εκείνο κατά το οποίο η νέα πρωτοβουλία θα παρουσιαστεί ως η μοναδική ρεαλιστική και νικηφόρα προοπτική.

• Μιλώντας για timing. μοιραία τα βλέμματα στρέφονται και στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Για τον Πρωθυπουργό και την επιχείρηση διάσωσης την οποία έχει ήδη αρχίσει, σημείο καμπής ορίζεται ο προσεχής Σεπτέμβριος και η παρουσία του στην ΔΕΘ. Αν μπορέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αναστρέψει το εις βάρος του ρεύμα και αποκαταστήσει κάποιες από τις δημοσκοπικές του ζημιές, θα έχει ελπίδες να γυρίσει ολοκληρωτικά το παιχνίδι.

Αν όχι όμως, η οθόνη, πολύ απλά, θα γράψει game over. Και ίσως αυτό να είναι και το απόλυτο σημείο μηδέν κατά τα οποίο η Νέα Αντιπολίτευση, όποια μορφή και αν αποκτήσει, θα επιχειρήσει το δυναμικό της μπάσιμο δίνοντας το αποφασιστικό χτύπημα στην παραπαίουσα Νέα Δημοκρατία.

Ολα αυτά προς το παρόν δεν είναι τίποτα άλλο από σχέδια επί χάρτου. Σχέδια όμως που όσο περνούν οι ημέρες αποκτούν έναν ολοένα πιο “χειροπιαστό” χαρακτήρα που, όπως τονίσαμε, ξεπερνά τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, νέους, παλιούς και πολύ παλιούς.

Η κοινωνία θα παρακολουθήσει και θα κρίνει. Οι εξελίξεις, όπως περιγράφηκαν, θα έρθουν από τα πάνω χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αγνοηθεί ο λαϊκός παράγοντας. Ισα-ίσα η λαϊκή κινητοποίηση των τελευταίων δυο μηνών μετακίνησε βουνά και δημιούργησε νέα δεδομένα στο πολιτικό τοπίο. Αλλά το σχέδιο για την επόμενη μέρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν εκπονείται στο δρόμο αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, σε γραφεία και από ομάδες λίγο ανθρώπων.

Το αν θα υπάρξει χρυσή τομή μεταξύ της δράσης των από πάνω και της βούλησης τον από κάτω είναι κάτι που μένει να το διαπιστώσουμε στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.