Ωρα μηδέν για το μεταναστευτικό: Κρίσιμες αποφάσεις υπό τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών

Θα ισχύσει τελικά η απόφαση του Μάκη Βορίδη για απόσυρση των διατάξεων για την παράταση προθεσμιων σχετικά με την αίτηση χορήγησης άδειας διαμονής για προσωρινή απασχόληση ή όχι; Προσώρας, κανείς δεν γνωρίζει. Ας μην βιαστούμε πάντως να απαντήσουμε “ναι” βασιζόμενοι στο “σκληρό” ιδεολογικό προφίλ του νέου Υπουργού Μετανάστευσης. Και αυτό γιατί όπως αποδείχθηκε πολλές φορές στο παρελθόν τέτοιου είδους βιαστικές αποφάσεις δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν, ακριβώς γιατί δεν τις γεννά κάποια χειροπιαστή πραγματικότητα αλλά επικοινωνιακοί λόγοι του εκάστοτε συστήματος εξουσίας.

“Εχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι τελικά οι εν λόγω διατάξεις που προώθησε η προηγούμενη πολιτική ηγεσία τουΥπουργείου θα ισχύσουν κανονικά. Με άλλα λόγια η σκληρότητα φαίνεται να μην είναι πραγματική αλλά να εξυπηρετεί επικοινωνιακές ανάγκες” τόνισε στο Libre πηγή με τεράστια γνώση σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου.

Την παράταση προθεσμιών, όπως πληροφορείται τo Libre, την είχαν ζητήσει υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία (Νίκος Παnαγιωτόπουλος). Ο Μακεδόνας Υπουργός θεώρησε το αίτημα λογικό και το έφερε στη Βουλή με τη μορφή τροπολογίας έτσι ώστε να μην διακοπεί απότομα η παραμονή στην Ελλάδα ανθρώπων που βοηθούν ιδιαίτερα την οικονομικά σε νευραλγικούς τομείς όπως ο πρωτογενής.

Αυτήν ακριβώς τη διάταξη έσπευσε να “ακυρώσει” ο νέος Υπουργός, μέχρι στιγμής μόνο στα λόγια. “Προφανώς ο κ. Βορίδης δεν έχει ρωτήσει τους επιτελείς του Υπουργείου του για το πως έχει ακριβώς η κατάσταση. Αν το έκανε, ίσως η απόφασή του να ήταν διαφορετική. Οι συμφωνίες που εγκανιάστηκαν επί Υπουργείας Καιρίδη βρίσκονταν προς τη σωστή κατεύθυνση κάτι που είχαν αναγνωρίσει όλοι οι εμπλεκόμενοι στο ζήτημα” τονίζει με σιγουριά η ίδια πηγή.

O συνομιλητής μας όμως σπεύδει να δηλώσει και κάτι άλλο που έχει ξεχωριστή σημασία: “Αν όμως τελικά οι προθέσεις του Υπουργού αποδειχθούν πραγματικές και οι διατάξεις ανασταλούν πράγματι, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα έχει κάνει ένα βήμα για να βρεθεί πιο κοντά στις λογικές Τραμπ, σε λογικές, δηλαδή, “μηδενικής ανοχής” που όμως παραμένουν αδιέξοδες”.

Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη την Τετάρτη πριν την έναρξη των εργασιών του έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κινήθηκε πάντως σ’ αυτή τη λογική: “Ο προτεινόμενος κανονισμός επιστροφών συντάσσεται με τις πάγιες ελληνικές θέσεις, οι οποίες δίνουν προτεραιότητα όχι μόνο στην εξωτερική φύλαξη των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στην γρήγορη διαδικασία επιστροφής όσων δεν έχουν λάβει άσυλο σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα κράτη από τα οποία προέρχονται” τόνισε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός.

• Η ελληνική κυβέρνηση καλείται να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Εχει διαπιστωθεί ότι για να λειτουργήσει απρόσκοπτα η αλυσίδα της οικονομίας της χώρας, οι μετανάστες είναι παραπάνω από απαραίτητοι. Ειδικά για τον πρωτογενή τομέα (δουλειά, συγκομιδή κτλ) φάινεται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, τα χέρια είναι πολύ λίγα. Μετανάστες η χώρα χρειάζεται και για δημογραφικούς λόγους.

Από την άλλη πλευρά οι κυβερνώντες γνωρίζουν καλά ότι αν πάρουν αποφάσεις “φιλικές” προς τη μετανάστευση, θα υποστούν μεγάλες εκλογικές διαρροές προς τα δεξιά τους αφού μία κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων έχει πειστεί ότι η μετανάστευση απειλει, υπό κάποια έννοια, τη χώρα και τη συνοχή της.

Η ισορροπία δεν αποτελεί εύκολη άσκηση, πλην όμως υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα δεδομένα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθούν. Στη χώρα υπάρχουν πολλές χιλιάδες παράνομοι μετανάστες. Οι σχετικές αιτήσεις για νομιμοποίηση είναι επίσης εκατοντάδες χιλιάδες. Η ελληνική πολιτεία και να ήθελε, δεν μπορεί να διώξει μαζικά αυτούς τους ανθρώπους, δεν διαθέτει ούτε τα κεφάλαια ούτε και το προσωπικό για να το κάνει. Ούτε και συμφωνίες υπάρχουν με χώρες υποδοχής.

Ανάλογη κατάσταση, με πολύ πιο μεγάλα νούμερα βέβαια, αντιμετωπίζει ο “σκληρός” Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Στη χώρα οι παράνομοι μετανάστες υπολογίζονται από 11 έως 13 εκατομμύρια. Εχει υπολογιστεί από ανεξάρτητες ΜΚΟ ότι για να συλληφθούν, να τοποθετηθούν σε κλειστά κέντρα, να σιτιστούν μέχρι την αναχώρησή τους και εν τέλει να απελαθούν απαιτείται ένα κονδύλι της τάξης των 800 δις δολαρίων! Το ποσό είναι αστρονομικό, ο Τραμπ δύσκολα θα μπορούσε να πείσει ακόμα και τους υπερσυντηρητικούς ψηφόφορους του ότι θα άξιζε τον κόπο να δοθούν τόσα χρήματα απλά για να εκδιωχθούν από τη χώρα οι παράνομοι μετανάστες (που πάντως, παντά το στάτους τους, προσφέρουν επίσης στην αμερικανική οικονομία).

Για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, η κυβέρνηση φαίνεται πως γνωρίζει ότι η επιλογή της υποχρεωτικής επιστροφής όσων δεν εξασφαλίζουν άσυλο στη χώρα χαρακτηρίζεται ουσιαστικά ανεφάρμοστη. Ετσι και αλλιώς, παρά τις αντιμεταναστευτικές κορώνες, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να την εφαρμόσει, τα σχετικά ποσοστά δεν ξεπερνούν το 18%. Οπότε μάλλον θα πρέπει να γίνει μία στροφή στο ρεαλισμό και να υιοθετηθούν πλάνα περισσότερο φιλικά προς τη μετανάστευση προς όφελος της ελληνικής οικονομίας και της κοινής λογικής.