Όσα φέρνει η …Ζωή
Στη δημοσκόπηση της Opinion Poll για το Action24, η Πλεύση Ελευθερίας συγκεντρώνει στην Εκτίμηση Ψήφου 15,9% (!!!) και “πιάνει” τη δεύτερη θέση προσπερνώντας το ΠΑΣΟΚ.
Σε σύγκριση με προηγούμενες έρευνες της ίδιας εταιρείας, το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου εκτινάσσεται από τον Ιανουάριο έως σήμερα κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες, αξιοποιώντας, προφανώς, το βαρύ πολιτικό κλίμα της περιόδου με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τις ευθύνες σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών. Στην ανάλυση της μετακίνησης ψηφοφόρων που συνοδεύει την έρευνα, το επιπλέον (δυνητικό) εκλογικό ακροατήριο της Πλεύσης απαρτίζεται από ψηφοφόρους (ευρωεκλογών) της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι σηκώνει πολλούς ψηφοφόρους …από τον καναπέ- διεισδύει, δηλαδή, στην ζώνη της αποχής.
Η τάση έχει ήδη διαγνωσθεί και σε μετρήσεις άλλων εταιρειών και φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί ακόμα πιό έντονα σε νέες που ακολουθούν. Η αντίδραση κυβέρνησης και κομμάτων της κεντροαριστεράς εστιάζεται στο ότι πρόκειται για συγκυριακό φαινόμενο στον απόηχο των συλλαλητηρίων και πως θα σημειωθεί “διόρθωση” το επόμενο διάστημα.
Έμμεσα, δηλαδή, υπονοούν το σύνθημα που έχει ήδη ακουστεί από κυβερνητικά χείλη ότι πρόκειται για “κόμμα των Τεμπών”, και προεξοφλούν, αφενός ότι το αποτύπωμα της τραγωδίας θα γίνει σταδιακά πιό αχνό, αφετέρου ότι αυτή η μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων στο συγκεκριμένο κόμμα θα αναστραφεί όταν θα τεθεί το πολιτικό δίλημμα της διακυβέρνησης της χώρας.
Είναι πιθανό. Όμως, η παραπάνω ανάλυση μάλλον υποτιμά ότι η “επιλογή Κωνσταντοπούλου” στρέφεται συνολικά κατά του πολιτικού συστήματος, όπως το προσλαμβάνουν οι πολίτες, και αφορά, κυρίως, τα τρία κόμμα που κυβέρνησαν: τη Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα αφορά, μάλιστα, σχεδόν ισοπεδωτικά, χωρίς, δηλαδή, να λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος διακυβέρνησης ενός εκάστου, οι συνθήκες και άλλα.
Στην ίδια μέτρηση, μάλιστα, η Ελληνική Λύση, κόμμα με σημαντικές αναλογίες με την Πλεύση Ελευθερίας στη σημερινή συγκυρία των Τεμπών, φτάνει στο 11,4% και κατατάσσεται τέταρτη, πίσω από το ΠΑΣΟΚ. Ενώ, σε όλα αυτά πρέπει να προσμετρηθεί ότι επιβεβαιώνεται και μία άλλη τάση, ό,τι, δηλαδή, ο “Κανένας” είναι πρώτος στην “Καταλληλότητα για πρωθυπουργός”, περίπου δέκα μονάδες πάνω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει χάσει περίπου οκτώ μονάδες από τον Ιανουάριο στο συγκεκριμένο ποιοτικό στοιχείο.
Σε κυβερνητικούς κύκλους λέγεται (ψιθυριστά) ότι, ακόμα κι αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αποδειχτεί δημοσκοπικός “κομήτης”, η διατήρησή της σε υψηλά ποσοστά ευνοεί τον πρωθυπουργό, αφού ένα τέτοιο δίπολο ενισχύει το δίλημμα περί “χάους” και σε εκλογικό χρόνο θα αναγκάσει πολλούς ψηφοφόρους να επιλέξουν τη Ν.Δ παρά την δυσαρέσκειά τους.
Πρόκειται για επιπόλαια και, εν τέλει, κυνική άποψη. Πόση αξία έχει, άραγε, μία διακυβέρνηση σε ένα διαλυμένο πολιτικό σύστημα, μία “σταθερότητα”, δηλαδή, σε ένα γκρεμισμένο πολιτικό σύστημα;
Το ισχυρότερο μήνυμα, ωστόσο, κατευθύνεται στα κόμματα της κεντροαριστεράς. Για το ΠΑΣΟΚ, ειδικότερα, η απώλεια της δημοσκοπικής δεύτερης θέσης θα έπρεπε να χτυπήσει συναγερμό. Αντ’ αυτού ο πρόεδρος του κόμματος τσακώνεται με μία βουλευτή στα κομματικά όργανα, η κοινοβουλευτική του ομάδα τριγυρίζει στα κανάλια και εκφέρει προσωπικές απόψεις, είτε για την προανακριτική Τριαντόπουλου, είτε για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Βαβέλ.
Είναι πράγματι “κατόρθωμα” να έχει φτάσει το ΠΑΣΟΚ το 20% (έρευνα της ίδιας εταιρείας) στις αρχές Δεκεμβρίου, μετά την επανεκλογή Ανδρουλάκη, και τρεις μήνες μετά να έχει κατρακυλήσει σε ποσοστά ευρωεκλογών, ακόμα και εθνικών εκλογών του 2023. Από τον Ιανουάριο, δε, μέχρι σήμερα, ενώ η Ν.Δ χάνει 2,7 μονάδες, το ΠΑΣΟΚ χάνει τρεις!
“Καμπάνες” χτυπούν και στην Κουμουνδούρου, και στην Πειραιώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι πήρε ανάσες μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου και, είναι αλήθεια, οργάνωσε καλύτερα την κοινοβουλευτική του παρουσία και την αντιπολιτευτική τακτική του, εισπράττει ένα …6%. Η δε Νέα Αριστερά, των 11 βουλευτών, βρίσκεται ένα βήμα πριν τον αφανισμό, με ποσοστό 1,2% στην Εκτίμηση Ψήφου.
Υπάρχουν λύσεις; Κατηγορηματικά: ελάχιστες και όσο περνάει ο χρόνος χάνουν την όποια δυναμική θα μπορούσαν να παραγάγουν. Αντ’ αυτού εντείνεται η τοξικότητα και η τυφλότητα.
Η Ν.Δ απαντά νωθρά ότι η απάντηση στις “θηριώδεις” αντιδράσεις των συλλαλητηρίων είναι “πιό γρήγορα, πιό αποτελεσματικά”, ωσάν να μην είχε έξι χρόνια να το κάνει και να μην είναι συνολική (και όχι μόνο για τα Τέμπη) η οργή που καταγράφεται στις μετρήσεις. Γίνεται σαφές ότι η μοναδική στρατηγική είναι να αναδειχθεί ως η αναγκαστική λύση σε ένα κατεστραμμένο πολιτικό τοπίο.
Το ΠΑΣΟΚ λειτουργεί αυτοκτονικά. Εγκλωβίζεται στην στρατηγική της αυτόνομης πορείας, παλινδρομεί μεταξύ μίας αντιπολιτευτικής γραμμής που θυμίζει …ΣΥΡΙΖΑ (την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον ασκεί καλύτερα) και ενός θολού κεντρώου στίγματος που βαφτίζεται “θεσμική στάση”, συγκεντρώνει υπερεξουσίες γύρω από το προεδρικό μπλοκ, με αποτέλεσμα κορυφαία στελέχη και βουλευτές να αισθάνονται αποκλεισμένοι, αδυνατεί, εν κατακλείδι, να πείσει πως διαθέτει εναλλακτική πρόταση. Το δε αφήγημα ότι θα νικήσει τη Ν.Δ με ένα άλμα 25 μονάδων από τα σημερινά δημοσκοπικά ποσοστά του εισπράττει ειρωνικά χαμόγελα.
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, τέλος, συρρικνώνονται βυθισμένοι στην αφασία.
Η λύση είναι μία: κοινοβουλευτική ένωση, άμεσα, προκειμένου να ανακτηθεί ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να επιχειρηθεί η ανάληψη πρωτοβουλιών προς το ΠΑΣΟΚ και άλλους χώρους. Θα αναρωτηθούν δικαίως πολλοί: μπορεί το 6% και το 1,2% να αλλάξουν τους συσχετισμούς; Κατηγορηματικά, όχι. Να ανακόψουν, όμως, λίγο την πτώση, μπορεί. Όπως και να εκκινήσει μία γενικότερη συζήτηση με το ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, ίσως μέσα σε αυτή την δημοσκοπική “δυστοπία” και το βαρύ κοινωνικό και πολιτικό κλίμα να προβάλλει η ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα υπερβαίνει τις σημερινές κομματικές γραμμές και θα ενσωματώσει δυνάμεις και νέα πρόσωπα στον ευρύτερο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Δεν είναι βέβαιο ότι θα πετύχει, μπορεί να είναι ήδη αργά. Είναι, όμως, βέβαιο πως εάν δεν δοκιμαστεί κάτι τέτοιο, η “δυστοπία” να συνεχιστεί.
SiteDesign