Ο Μεσαίωνας δεν είναι εποχή, είναι νοοτροπία (δάνειο από Αρκά)…

Με αφορμή τον βανδαλισμό των έργων του Χριστόφου Κατσαδιώτη στην Εθνική Πινακοθήκη, η (Διαρκής) Ιερά Σύνοδος έσπευσε -δια της ανοχής- να υιοθετήσει την πράξη και ανακοίνωσε πως “θα ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση”!

Δηλαδή, θα τηλεφωνήσει ο Αρχιεπίσκος στον πρωθυπουργός για να διαμαρτυρηθεί; Θα ζητήσει να κατέβουν τα έργα από την έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης; Θα αφορίσει τους βλάσφημους καλλιτέχνες; Άγνωστο.

Ωστόσο, από μόνο του το γεγονός ότι εξαγγέλλεται η παρέμβαση στην κυβέρνηση αποτελεί πρόκληση. Το επόμενο βήμα (καθ’ υπερβολή) θα ήταν να ενημερώνονται οι μητροπολίτες για το ετήσιο πρόγραμμα των εκθέσεων Τέχνης και να (συν)αποφασίζουν ποιοί δημιουργοί και ποιά έργα τους έχουν …δικαίωμα επικοινωνίας με το κοινό. Και κάπως έτσι, δικαίως θα θυμηθούμε εκείνη την χρονίζουσα συζήτηση περί διαχωρισμού Πολιτείας-Εκκλησίας.

Η περίπτωση του βουλευτή Παπαδόπουλου θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα συμβάν με κάποιον γραφικό μισαλλόδοξο και να μην συγκεντρώσει περισσότερα από τα 15 λεπτά δημοσιότητας που θα επιδίωκε ο βάνδαλος. Δυστυχώς, δεν είναι.

Το κυβερνών κόμμα δεν τοποθετήθηκε σχετικά, το υπουργείο Πολιτισμού προτίμησε μία μάλλον ήπια αντίδραση επισημαίνοντας (αυτονόητα) πως “δεν προβαίνει σε ενέργειες λογοκρισίας”, η δε Εθνική Πινακοθήκη μας υπενθύμισε και σωστά τον θεσμικό ρόλο της και την απαράβατη αρχή περί ελευθερίας της έκφρασης. Για τα δεκάδες απειλητικά τηλεφωνήματα και μέϊλ -όπως αποκάλυψε ο νομικός της εκπρόσωπος-, όμως, δεν φαίνεται να κόπτονται κυβέρνηση και Δικαιοσύνη.

Ο πρόεδρος της Βουλής ήταν ευτυχώς σαφής: “η Τέχνη δεν λογοκρίνεται”, είπε κι αυτός. Τα αυτονόητα. Όπως και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η Νέα Αριστερά. Άλλα κόμματα λούφαξαν- δεν είναι καιροί να ανοίγεις μέτωπο με τους ακραίους, ακόμα κι αν εκπροσωπούν τον σκοταδισμό και την υφέρπουσα ακροδεξιά αντίληψη.

Η συζήτηση, μάλιστα, εκτρέπεται. “Και σε εμάς δεν άρεσαν τα έργα του Κατσαδιώτη, όμως δεν έπρεπε να κάνει ότι έκανε ο βουλευτής της Νίκης”, λένε πολλοί σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Ποσώς μας ενδιαφέρει, όμως, τι αρέσει και τι δεν αρέσει στον καθένα. Διότι το πρωταρχικό και αδιαπραγμάτευτο είναι η ελεύθερη ματιά του δημιουργού, το να μπορεί να μεταφέρει με την τέχνη του αυτό που ο ίδιος βλέπει, ή νομίζει πως βλέπει, στον κόσμο μας.

Εάν ο πρωθυπουργός απαντήσει συγκαταβατικά στην παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου, εάν η υπουργός Πολιτισμού συνεχίσει να σιωπά, εάν οι μητροπολίτες συνεχίσουν (ήδη συμβαίνει) να καταδικάζουν αφοριστικά τον δημιουργό Κατσαδιώτη(και εν τέλει κάθε δημιουργό), εάν κάποια κόμματα (με πρώτη τη Νίκη, ο πρόεδρος της οποίας υιοθέτησε και προστάτευσε τον βάνδαλο βουλευτή του), τότε τα μικρά (;) “τερατάκια” που κυκλοφορούν ήδη στους δρόμους (στην Ελλάδα και την Ευρώπη) θα γίνουν τυρρανόσαυροι.

Έχει, τελικά, δίκιο ο Αρκάς στην παρέμβασή του: “ο Μεσαίωνας δεν είναι εποχή, είναι νοοτροπία”...