Η δυσπιστία της κεντροαριστεράς…

Ορατός ο κίνδυνος, μετά την σύμπραξη των κομμάτων της ευρύτερης κεντροαριστεράς στην πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης να επιστρέψουν στην περίοδο της…δυσπιστίας μεταξύ τους. Θα επιβεβαιωθεί, άραγε, η τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναδείξει ότι πρόκειται για μία “ετερόκλητη συμμαχία προθύμων”; Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ως προς αυτό.

Είναι, άλλωστε, γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της κεντροαριστεράς πως η σύγκλιση στο κείμενο της πρότασης δυσπιστίας (με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ) δεν ήταν εύκολη. Απαιτήθηκε και χρόνος και… φοβέρες αλλά και εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Στις τηλεφωνικές επικοινωνίες των πολιτικών αρχηγών το κλίμα ήταν καλό, στο παρασκήνιο, όμως, διατυπώθηκαν αρκετά …κοσμητικά επίθετα.

Το ερώτημα που αναδεικνύεται είναι εάν το μέτωπο δυσπιστίας μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από ευκαιριακές κοινοβουλευτικές συμπράξεις, ιδιαίτερα υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων που εμφανίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σημειώνει απώλειες περίπου ισοδύναμες με αυτές της κυβέρνησης.

Αλλά και με την παραδοχή ότι εφόσον η σημερινή βαθιά πολιτική κρίση εκταθεί στο μέλλον, οδηγούμαστε σε περιβάλλον πολιτικής αστάθειας με γνωστές συνέπειες: η Ν.Δ θα αποδυναμώνεται, τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν θα προβάλλουν πειστική εναλλακτική λύση καθένα από μόνο του, ο αντισυστημισμός θα ενισχύεται. Και η χώρα θα οδηγηθεί πιθανότατα σε ένα σερί εκλογικών αναμετρήσεων με ζητούμενο μία “αναγκαστική” διακυβέρνηση υπό σκληρά διλήμματα.

Πρώτον, ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει να επιμένει στην αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ακόμα κι αν ο ίδιος είναι προσεκτικός στις διατυπώσεις του, κορυφαία στελέχη με προεξάρχουσα την “κεντρώα” Άννα Διαμαντοπούλου δηλώνουν ότι οι “κοινοί τόποι” αφορούν μόνο την αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη εντός Βουλής. Περί γενικότερων πολιτικών συμπράξεων, ακόμα περισσότερο περί εκλογικής συμμαχίας, δεν τίθεται λόγος.

Η τακτική του πρωθυπουργού να αποκαλεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ “ουρά” της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας έχει ενοχλήσει αρκετούς στη Χαριλάου Τρικούπη και φαίνεται ότι χτυπάει στα υπερμεγέθη πολιτικά “εγώ” εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το κόμμα τους μπορεί να νικήσει τη Ν.Δ. Αλλά και στρατηγικά το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα στρίψει περισσότερο προς τα αριστερά εγκαταλείποντας τον χώρο του κέντρου στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ιδιαίτερα όταν το ποσοστό “καταλληλότητας για πρωθυπουργός” του προέδρου του παραμένει αμετακίνητο σε μονοψήφιο ποσοστό.

Οι παλιές εχθροπάθειες δεν πάνε εύκολα στον …παράδεισο (σαν τις “παλιές αγάπες”) και είναι βέβαιο ότι τα κυβερνητικά στελέχη (ο Γ. Φλωρίδης το έκανε ήδη στη Βουλή για να εισπράξει την απάντηση Ανδρουλάκη περί “γενιτσαρικών ταγμάτων”, όπως το έκανε και ο Α. Σκέρτσος) θα υπενθυμίζουν την εποχή που πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστούσαν στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Το δίλημμα για το Νίκο Ανδρουλάκη θα γίνει επιτακτικό εάν τους επόμενους μήνες τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παραμένουν κοντά στο 15% και η διαφορά από τη Ν.Δ διψήφια. Εκεί θα δεχτεί εσωτερικές πιέσεις: η Διαμαντοπούλου και άλλοι θα επιμένουν στην αυτόνομη πορεία, αφήνοντας ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης υπό ορους με τη Ν.Δ, ο Δούκας, ο Γερουλάνος και άλλοι θα επαναφέρουν την στρατηγική του “όλοι μαζί”. Εάν αυτό συνδυαστεί και με αμφισβήτηση της ηγεσίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να λάβει δύσκολες αποφάσεις.

Δεύτερον, ο Σωκράτης Φάμμελος είναι ίσως ο μόνος που επιμένει στην καθαρή θέση περί σύμπραξης των κομμάτων της κεντροαριστεράς σε ένα προοδευτικό μέτωπο που την κατάλληλη ώρα πρέπει να αποκτήσει και εκλογικά χαρακτηριστικά. Για να αποκτήσει κάτι τέτοιο υπόσταση πρέπει να εξαντλήσει τα περιθώρια αποκατάστασης της ουσιαστικής και προγραμματικής επικοινωνίας με τη Νέα Αριστερά. Καθόλου εύκολο. Ο Αλέξης Χαρίτσης, η Έφη Αχτσιόγλου, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, η Σία Αναγνωστοπούλου και άλλοι είναι πιό κοντά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σε αντίθεση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τους “σκληρούς” που καίνε τις γέφυρες κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει κάνει την αυτοκριτική του.

Επί της ουσίας, οι τελευταίοι δεν επιθυμούν καμμία σύμπραξη πέραν των ευκαιριακών κοινοβουλευτικών συμμαχιών. Όμως, οι δημοσκοπήσεις ίσως δράσουν καταλυτικά όταν χαθεί και η ύστατη ευκαιρία εκπροσώπησης στην επόμενη Βουλή και το πέπλο της οριστικής πολιτικής αποστρατείας πέσει βαρύ. Για στελέχη με προηγούμενη κυβερνητική θητεία και στην πολιτική τους ακμή κάτι τέτοιο θα ήταν οδυνηρό, ωστόσο στην περίπτωση αυτή το πρόβλημα θα το έχουν στη Νέα Αριστερά και λιγότερο στον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως, ο Αλέξης Χαρίτσης κάτι προσπάθησε να πει όταν, πρόσφατα, αναφέρθηκε στην ανάγκη να γεννηθεί κάτι καινούριο.

Τρίτον, υπάρχει και κάτι στο οποίο συμφωνούν, ως φαίνεται, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά. Δεν επιθυμούν καμμία περαιτέρω συνεργασία με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η υποβολή της πρότασης δυσπιστίας ήταν μία ευκαιριακή σύμπραξη που κανείς τους δεν μπορούσε να αποφύγει. Επ’ αυτού, οι ειρωνικές αναφορές του πρωθυπουργού έπιασαν τόπο, επιπλέον, δε, αδράχνοντας την στιγμή (Τέμπη) η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας βλέπει τις δημοσκοπήσεις να την φέρνουν σε διψήφια ποσοστά, μία ανάσα από το ΠΑΣΟΚ. Αναμενόμενο είναι να προβάλλει κι αυτή τις δικές της απαιτήσεις έναντι δυνητικών συμμάχων, ακόμα πιό πιθανό να περιχαρακωθεί επιδιώκοντας την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της επιρροής της.

Η δήλωση του Κώστα Ζαχαριάδη (Action24) είναι βέβαιο ότι περιγράφει με ακρίβεια τα συναισθήματα στην Κουμουνδούρου για την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας.

🔵Κ. Ζαχαριάδης: Πρέπει να πάμε σε πρόωρες εκλογές, είναι εντολή της κοινωνίας – Δεν μπορεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου να συμμετέχει σε ένα κεντροαριστερό μέτωπο

Δείτε καθημερινά στις 21:00 την εκπομπή #ΗΕπόμενηΜέρα με τον @serkot65 στο #Action24. pic.twitter.com/Wrh3dHNwxS

— Action24 (@action24tv) March 6, 2025