Παραιτήθηκε ο Χρήστος Τριαντόπουλος: “Δεν έχω τίποτε να φοβηθώ”

Όπως είχε προαναγγείλει ο Χρήστος Τριαντόπουλος, παραιτήθηκε από υφυπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Ο κ. Τριαντόπουλος υπέβαλλε την παραίτησή του από το Βήμα της Βουλής κατά την ομιλία του στη συζήτηση που αφορά τον ίδιο και τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία των Τεμπών.

«Όλοι έχουμε στο μυαλό μας πότε ενημερωθήκαμε πρώτη φορά για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Προσωπικά ήμουν στην Αλόννησο με δεκάδες κατοίκους της περιοχής. Στο νησί ήμουν και την επόμενη μέρα. Ψέματα ότι ήμουν από την πρώτη στιγμή εκεί. Δυστυχώς ψέματα», πρόσθεσε.

«Όταν το 2019 εισήλθα στην πολιτική δεν διανοήθηκα ποτέ ότι θα είμαι σε αυτή τη θέση. Ότι θα είμαι στο επίκεντρο της συζήτησης μιας από τις μεγαλύτερες σύγχρονες τραγωδίες», υπογράμμισε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Χρήστος Τριαντόπουλος που βρίσκεται στο βήμα της Βουλής.

«Επέλεξα να σταθώ με σεβασμό και ήθος. Δεν τροφοδοτώ την παραφιλολογία και τη σεναριολογία. Επισκέφθηκα τη Λάρισα με κυβερνητικό κλιμάκιο λίγες μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα, όπως ανακοινώθηκε», υπογράμμισε ο κ. Τριαντόπουλος.

Σχετικά με τις κατηγορίες περί συγκάλυψης, ο κ. Τριαντόπουλος τόνισε πως «συγκάλυψη μπροστά στα μάτια εκατοντάδων υπηρεσιακών παραγόντων και αρμοδίων. Συγκάλυψη μπροστά στις κάμερες όλων των ΜΜΕ, συγκάλυψη που το ίδιο το πόρισμα του ΕΔΟΣΑΑΜ πλήρως αποδήμησε».

«Η κρατική αρωγή είναι το χαρτοφυλάκιό μου, που δημιουργήθηκε από το μηδέν με έργο μετρήσιμο, απτό για δεκάδες χιλιάδες ωφελούμενους, με πάνω από 1 δισ. ευρώ σε ενισχύσεις και χρηματοδοτήσεις. Αυτή είναι η αρμοδιότητά μου, η αρωγή του κράτους μετά από καταστροφές. Όχι η πολιτική προστασία και τότε ως υφυπουργός στον πρωθυπουργό ήταν το χαρτοφυλάκιό μου. Με αυτό βρέθηκα μέρες μετά το συμβάν στη Λάρισα. Αυτή ήταν και η πρώτη ενημέρωση από τα Μέσα πως πηγαίνω για κρατική βοήθεια και στήριξη των οικογενειών των θυμάτων. Όλοι έχουμε στο μυαλό μας όταν ενημερωθήκαμε για πρώτη φορά για το δυστύχημα.

Προσωπικά ήμουν στην Αλόννησο, είχα εκδήλωση με κατοίκους του νησιού. Τα λέω γιατί ακούστηκαν ψέματα ότι ήμουν από την πρώτη στιγμή εκεί, ότι έλαβα μέρος στα συντονιστικά, δίνοντας εντολές συγκάλυψης. Δυστυχώς ψέματα. Όλοι συγκλονιστήκαμε από την τραγωδία, μηδενός εξαιρουμένου. Ειδικά για όσους είχαμε φίλους και γνωστούς που ταξίδευαν. Δεν το χωρούσε ο νους και ποτέ δεν θα καταλάβουμε ούτε στο ελάχιστο τον πόνο συνανθρώπων μας που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους», συνέχισε.

«Έχοντας εικόνες από αυτή την τραγωδία, που κανείς από τους χούλιγκαν του πληκτρολογίου που εύχεται τον θάνατό μου δεν έχει, επέλεξα τον σεβασμό και το ήθος στην αβάσιμη πολιτική κάποιων που εργαλειοποιούν τον πόνο. Επέλεξα να απαντώ θεσμικά. Επισκέφτηκα Λάρισα με κυβερνητικό κλιμάκιο λίγες μέρες μετά το δυστύχημα. Αναφέρομαι στο κυβερνητικό κλιμάκιο που αποτελούνταν από γ.γ. Μεταφορών, Υγείας και Πολιτικής Προστασίας.

Η παρουσία μου στο πεδίο, χρησιμοποείται με πολιτική σκοπιμότητα ως ένδειξη μιας ανύπαρκτης συγκάλυψης. Υπονοείται δε ότι κυβερνητικά στελέχη δρούσαν με δόλο για να συγκαλύψουν παράνομες δραστηριότητες και ακαθόριστους ενόχους. Ή δεν δρούσαν, αλλά δια της πολιτικής τους παρουσίας παρείχαν κατά το ΠΑΣΟΚ κάλυψη σε αυτούς που ήθελαν να συγκαλύψουν», τόνισε ακόμα.

Αναλυτικά η ομιλία Τριαντόπουλου:

“Όταν το 2019 εισήλθα στην πολιτική, δεν διανοήθηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν σε αυτή τη θέση. Ότι θα ήμουν στο επίκεντρο μιας σημαντικής κοινοβουλευτικής συζήτησης για μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες τραγωδίες. Τραγωδία, για την οποία είναι εύλογη η ανάγκη να αναζητηθούν απαντήσεις σε ερωτήσεις προς κάθε κατεύθυνση. Μία ανάγκη που εκφράστηκε συλλογικά και ηχηρά από την κοινωνία στις πρόσφατες κινητοποιήσεις και την οποία, φυσικά, ακούμε και ανταποκρινόμαστε. Με αλήθεια, δικαιοσύνη και υπευθυνότητα απέναντι στην πολιτική σκοπιμότητα και την τοξικότητα, που υπονομεύει τη δημοκρατία μας.

Η ανάγκη για πολιτική ωριμότητα και η προσήλωση στις θεμελιώδεις βάσεις της δημοκρατίας, προβάλλει σήμερα επιτακτική. Από το ίδιο βήμα, πριν από περίπου ένα χρόνο, είχα υπογραμμίσει πως «για μένα η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Για μένα η ‘καρέκλα’ δεν είναι αυτοσκοπός». Για αυτό, λοιπόν, και όπως κατέστησα σαφές προ ημερών, υποβάλλω σήμερα την παραίτησή μου από τη θέση του Υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και το χαρτοφυλάκιο της κρατικής αρωγής.

Αυτό ήταν και είναι το χαρτοφυλάκιό μου, η κρατική αρωγή. Η κρατική αρωγή που δημιουργήθηκε, όλη αυτή την περίοδο, από το μηδέν. Με έργο μετρήσιμο σε κάθε γωνία της πατρίδας μας και σε συνεργασία με όλους. Έργο απτό για πολλές δεκάδες χιλιάδες ωφελούμενους, με πάνω από 1 δισ. ευρώ σε ενισχύσεις και χρηματοδοτήσεις μόνο την τελευταία περίοδο. Αυτή είναι η αρμοδιότητά μου, η αρωγή του κράτους μετά από φυσικές καταστροφές. Η κρατική αρωγή, όχι η πολιτική προστασία. Και πριν, ως Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, αυτό ήταν το χαρτοφυλάκιό μου. Με αυτή την αρμοδιότητα βρέθηκα, μέρες μετά το συμβάν, στη Λάρισα, και – έπειτα – στον τόπο του τραγικού δυστυχήματος. Αυτή ήταν άλλωστε και η πρώτη ενημέρωση από τα μέσα, πως μεταβαίνω στη Λάρισα «προκειμένου να συντονίσω τις ενέργειες για την κρατική βοήθεια και τη στήριξη των οικογενειών των θυμάτων».

Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας, πότε ενημερωθήκαμε πρώτη φορά για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Προσωπικά, ήμουν στην Αλόννησο – όπου εκείνο το βράδυ είχα οργανώσει εκδήλωση με δεκάδες κατοίκους του νησιού. Στο νησί ήμουν και την επόμενη ημέρα. Τα σημειώνω αυτά, διότι έχουν ακουστεί πολλά ψέματα. Ψέματα, ότι εγώ ήμουν από την πρώτη στιγμή εκεί – στο σημείο του δυστυχήματος. Ψέματα, ότι έλαβα μέρος στα Συντονιστικά – στα ΣΟΠΠ – δίνοντας εντολές «συγκάλυψης». Ψέματα, δυστυχώς.

Όλοι μας συγκλονιστήκαμε από την τραγωδία των Τεμπών. Μηδενός εξαιρουμένου. Ειδικά, για όσους είχαμε φίλους και γνωστούς που ταξίδευαν με αυτό το τρένο. Μιλούσες με τις οικογένειές τους. Δεν το χωρούσε ο νους σου. Και ποτέ δεν θα καταλάβουμε – ούτε στο ελάχιστο – τον ατελείωτο πόνο που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας που έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Όπως και οι συνάνθρωποί μας που τραυματίστηκαν, σωματικά και ψυχικά, εκείνο το τραγικό βράδυ. Έχοντας εικόνες από αυτή την τραγωδία – που κανείς από τους «χούλιγκαν του πληκτρολογίου» που εύχονται τον θάνατό μου δεν έχει – επέλεξα να σταθώ με σεβασμό και ήθος. Επέλεξα να μην τροφοδοτώ την ατελείωτη παραφιλολογία και την αβάσιμη σεναριολογία κάποιων, πολιτικών, που εργαλειοποιούν τον πόνο. Επέλεξα να απαντώ, θεσμικά, στη Βουλή.

Επισκέφθηκα τη Λάρισα με Κυβερνητικό Κλιμάκιο λίγες ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα. Και δεν αναφέρομαι στα Κυβερνητικά στελέχη που βρέθηκαν εκεί τις πρώτες ημέρες. Αναφέρομαι στο Κυβερνητικό Κλιμάκιο, όπως ανακοινώθηκε, που αποτελούνταν από τους Γενικούς Γραμματείς Μεταφορών, Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας, Υγείας, και Πολιτικής Προστασίας. Αυτή η παρουσία μου στο πεδίο, ημέρες μετά από τη στιγμή που συνέβη, με αυθαίρετες εικασίες σχετικά με τους λόγους της, χρησιμοποιείται – με πολιτική σκοπιμότητα – ως ένδειξη. Ως ένδειξη μιας υποτιθεμένης, στην πραγματικότητα ανύπαρκτης, «συγκάλυψης». Υπονοείται, δε, ότι τα Κυβερνητικά στελέχη δρούσαν με δόλο, προκειμένου να «συγκαλύψουν» απροσδιόριστες παράνομες δραστηριότητες και ακαθόριστους ενόχους. Ή και δεν δρούσαν, αλλά δια της «ψυχικής συνδρομής» και της πολιτικής τους παρουσίας, παρείχαν – κατά το ΠΑΣΟΚ – «κάλυψη» σε αυτούς που ήθελαν να «συγκαλύψουν» ή να αλλοιώσουν εσκεμμένα, με δόλο, το πεδίο. Τι να «συγκαλύψουν», ποιους, και – κυρίως – γιατί; Άγνωστον.

«Συγκάλυψη», μπροστά στα μάτια εκατοντάδων υπηρεσιακών παραγόντων και αρμοδίων. «Συγκάλυψη», μπροστά στις κάμερες όλων των μέσων ενημέρωσης που βρίσκονταν συνεχώς εκεί. «Συγκάλυψη», που το ίδιο το Πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ πλήρως υποδόμησε. Ακύρωσε το αφήγημα περί «συγκάλυψης» και δόλιων Κυβερνητικών εντολών. Αναφέρω ενδεικτικά.

1ον. Σύμφωνα με το Πόρισμα, στο σημείο 571, «η Κυβέρνηση ήταν παρούσα στον τόπο του δυστυχήματος από τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα, με Υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς διαφόρων Υπουργείων, αλλά όλοι λειτουργούσαν με ρόλο ‘παρατηρητή’, χωρίς κάποιον να ενεργεί με επίσημο τρόπο δίνοντας εντολές».

2ον. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Οργανισμού, σε συνέντευξή του, «(…) δεν βρήκε η Επιτροπή κάποιον περίφημο κεντρικό σχεδιαστή ο οποίος διέταξε ένα ‘μπάζωμα’ ή να κρυφτούν στοιχεία (…)», «(…) δεν υπάρχει κάποια κεντρική εντολή για το ‘μπάζωμα’ (…)», και «(…) δεν βρήκα καμία ένδειξη πολιτικής παρέμβασης (για το ‘μπάζωμα’)».

3ον. Σύμφωνα με το Πόρισμα, στο σημείο 568, η Ελληνική Αστυνομία επισημαίνει «ότι ο Ανακριτής επέβλεπε την έρευνα και ότι οι όποιες σημαντικές αποφάσεις, όπως ο τερματισμός της αναζήτησης ανθρώπινων λειψάνων και η μεταφορά των πάντων (everything) στο Κουλούρι, έγιναν υπό́ την προφορική έγκριση του Ανακριτή».

Η παρουσία μου στην περιοχή ήταν γνωστή από την πρώτη στιγμή, με ενημερώσεις και συνεντεύξεις. Είναι γνωστό, επίσης, πως η επίσκεψη του Κυβερνητικού Κλιμακίου έγινε μετά τις πρώτες ημέρες του δυστυχήματος. Συνεπώς αυτό δεν είχε, και δεν θα μπορούσε εξ ορισμού να έχει, συμμετοχή σε συντονισμένες επιχειρησιακές αποφάσεις στο πεδίο του δυστυχήματος. Αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά έργο των επιχειρησιακών και υπηρεσιακών παραγόντων από την πρώτη στιγμή, διότι απλά αυτές είχαν ήδη ληφθεί και ξεκίνησαν να υλοποιούνται προτού το Κλιμάκιο βρεθεί εκεί. Αποφάσεις και δράσεις που έγιναν σαφείς δημοσίως από την πρώτη ημέρα και είχαν μέλημα, εκτός από τη διάσωση και τον απεγκλωβισμό των παθόντων, και την σταδιακή αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής. Μάλιστα, όλοι ενημερώθηκαν από την ανακοίνωση της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής την 1η Μαρτίου 2023, ώρες μετά το δυστύχημα, πως δρομολογούνται και οι ενέργειες για την «απελευθέρωση της σιδηροδρομικής γραμμής».

Άρα, στο πλαίσιο των επιχειρησιακών και υπηρεσιακών αναγκών, οι παρεμβάσεις στον χώρο, οι εργασίες στο πεδίο, η δρομολόγηση της απελευθέρωσης της σιδηροδρομικής γραμμής, οι μεταφορές των στοιχείων ξεκίνησαν και δρομολογήθηκαν μέρες πριν φτάσει το Κυβερνητικό Κλιμάκιο. Δηλαδή, οι χωματουργικές παρεμβάσεις και μεταφορές – όπως προκύπτει και από τη δικογραφία και τις καταθέσεις των εμπλεκομένων εργολάβων, που η ίδια η πρόταση επικαλείται – έγιναν τις ημέρες πριν την παρουσία του Κλιμακίου. Πως, λοιπόν, αυτό ενεπλάκη ποινικώς στη λήψη αποφάσεων; Δια της απουσίας του;

Το Κλιμάκιο όφειλε να είναι παρόν, και ήταν. Από την πλευρά μου, όντας ο αρμόδιος για την κρατική αρωγή Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, επικεντρώθηκα σε δύο σκέλη. Το πρώτο αφορούσε, στην κρατική βοήθεια και στήριξη των οικογενειών των θυμάτων. Ασχοληθήκαμε με διαχειριστικά ζητήματα της τραγωδίας, όπως τη φιλοξενία των οικογενειών, τη συνεργασία αυτών με δομές και υπηρεσίες, την υποστήριξη από ειδικούς, τη συνεργασία στις δύσκολες διαδικασίες που ακολούθησαν τις αναγνωρίσεις των θυμάτων. Συνεργαστήκαμε με τα αρμόδια Υπουργεία για τον συντονισμό τέτοιων ζητημάτων, μέχρι και τη σχηματοποίηση των μέτρων στήριξης των συγγενών και των τραυματιών.

Μέτρα που ανακοινώθηκαν, περιλαμβάνοντας και ειδική γραμμή αρωγής. Μέτρα που θεσμοθετήθηκαν με τον νόμο 5039/2023. Ήταν το τραγικό αυτό σιδηροδρομικό δυστύχημα μια φυσική καταστροφή για να εμπλακεί η κρατική αρωγή; Φυσικά, όχι. Αλλά τα εργαλεία και η εμπειρία της κρατικής αρωγής, ήταν, και είναι, ό,τι πιο άμεσο δύναται να εισφέρει ο κρατικός μηχανισμός για τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν μετά την τραγωδία. Έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις.

Αυτό ήταν, ως σήμερα, το χαρτοφυλάκιό μου, η κρατική βοήθεια. Η βοήθεια και η στήριξη όταν προκύψει ανάγκη. Άλλωστε, στις 3 Μαρτίου, τη μέρα της υποτιθέμενης «κρυφής σύσκεψης» είχα επισκεφθεί τον χώρο του δυστυχήματος για να κάνω την πρώτη μου δήλωση σε τηλεοπτικό συνεργείο που ήταν εκεί. Μια δήλωση που εστίασε στις έρευνες των αρμοδίων επί της ταυτοποίησης των θυμάτων, στην ενημέρωση των οικογενειών, στις συστάσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και στη διαχείριση του πένθους για κάθε οικογένεια.

Η ενημέρωση της κοινής γνώμης, ήταν το δεύτερο σκέλος της παρουσίας μου εκεί. Όσο προχωρούσε το έργο των επιχειρησιακών παραγόντων, συμμετείχα στην ενημέρωση – με δηλώσεις και δελτία τύπου – για την πρόοδο των ενεργειών. Πάντα με ενημέρωση από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες που ήταν υπεύθυνοι για αυτές.

Σε αυτό το πλαίσιο δημοσιοποιήθηκαν από πλευράς μου μέσω δελτίων τύπου ή συνεντεύξεων πληροφορίες, μεταξύ άλλων, για την ταυτοποίηση των θανόντων, την εξέλιξη της υγείας των νοσηλευόμενων, και την πορεία αποκατάστασης της σιδηροδρομικής γραμμής. Σε αυτές τις δημοσιεύσεις, εάν δεν πέσουν θύμα κακόπιστης κοπτοραπτικής και διαστρέβλωσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αναφέρομαι για όλες ή πολλές πτυχές του έργου του κρατικού μηχανισμού εκείνες τις ημέρες. Δεν γίνεται να απομονώνονται επιλεκτικά τρεις λέξεις για να θρέψουν ένα φαντασιακό σενάριο, και να αποκλείονται τρεις παράγραφοι. Όλες οι δηλώσεις μου είναι αναρτημένες στην προσωπική μου ιστοσελίδα από την πρώτη στιγμή.

Αυτή είναι η θέση μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό προκύπτει και από όλα τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη δικογραφία. Αλήθεια, αναφέρει κανείς ότι του έδωσα εντολή για κάποια δόλια πράξη «συγκάλυψης»; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι τον παρεμπόδισα στο έργο του; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι του ζήτησα να συμπράξουμε για να «καλύψουμε» κάτι – άγνωστο τι; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι του πρότεινα να παραβεί τις αρμοδιότητές του και να κάνει έκνομες ενέργειες, ή ότι δεν τον απέτρεψα προς τούτο; Όχι. Αναφέρει κανείς ότι με τον όποιο τρόπο ενίσχυσα, υποτίθεται, ψυχικά κάποιον, στο να παραβεί εκείνος το καθήκον του – που γιατί να το παραβεί; Όχι. Αναφέρεται οπουδήποτε η οποιαδήποτε σχέση μου με άγνωστους λαθρέμπορους ή άλλους που είχαν υποτιθέμενο όφελος από το να «συγκαλυφθεί» το οτιδήποτε άγνωστο; Όχι. Αναφέρεται πουθενά αλλού το όνομά μου, πέραν της αναφοράς ότι επισκέφθηκα το χώρο του δυστυχήματος; Όχι.

Και αφού δεν αναφέρεται κάτι, τότε κατά την αντιπολίτευση, με την παρουσία μου και με τη σιωπή μου μεθόδευσα την υποτιθέμενη «συγκάλυψη». Και όλα αυτά με δόλο, για να «συγκαλύψουμε» κάτι έως σήμερα απροσδιόριστο. Η μνεία περί ύπαρξης δόλου, ακόμη και ως μια αναπόδεικτη υπόθεση που δεν εδράζεται σε γεγονότα, που δεν τεκμηριώνεται από αποδείξεις, και που δεν συνάδει με τη λογική, αλλά που υποθετικά οδήγησε σε ενέργειες «συγκάλυψης», είναι ακραία προσβλητική. Είναι ακραία προσβολή για εμένα, ως πολιτικό, ως άνθρωπο, ως πατέρα.

Σε αυτή την αίθουσα όλοι γνωριζόμαστε. Δεν έχω τίποτα, ούτε να φοβηθώ, ούτε να κρύψω. Όσο δυσάρεστο και να είναι αυτό για εμένα και την οικογένεια μου, πρώτος θέλω να αναδειχθούν τα γεγονότα και η αλήθεια. Και να φανούν οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται από αυτή την πρόταση. Είναι ξεκάθαρο, για όποιον το βλέπει αντικειμενικά, ότι όλο αυτό σήμερα σχετίζεται με ένα και μόνο πράγμα: την ιδιότητα μου ως Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό.

Μια προσπάθεια να χτυπήσετε την Κυβέρνηση μέσω εμού. Ξέρω ότι γνωρίζετε και κατανοείτε την αλήθεια. Ωστόσο, προτιμάτε να παραμένετε εγκλωβισμένοι στη μάταιη, όπως θα αποδειχθεί, επιδίωξη των κομμάτων σας να εργαλειοποιήσουν μια μεγάλη τραγωδία.

Το ήθος μου, η πίστη μου στο δίκιο, στο καλό και την αλήθεια, η προσήλωσή μου στον ορθό λόγο, η αγάπη μου για την πατρίδα, μου επιβάλλει συνειδησιακά να σας ζητήσω – με πίστη στην ακεραιότητά σας – να υπερψηφίσετε την αβάσιμη και προσβλητική πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι με γαλούχησαν οι γονείς μου. Έτσι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Καμία σκιά. Καμία λάσπη. Καμία σκευωρία. Μόνο αλήθεια και φως.”