Τέμπη-28η Φεβρουαρίου: Γιατί όλα συγκλίνουν ότι τα συλλαλητήρια θα είναι μαζικότερα από αυτά του μνημονίου

Σχεδόν οι πάντες προεξοφλούν ότι οι κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου θα είναι οι μεγαλύτερες των πολλών τελευταίων ετών στη χώρα, ίσως μεγαλύτερες και από αυτές εναντίον του 1ου μνημονίου το 2010. Αυτό, βέβαια, είναι μία πρόβλεψη που μένει να επιβεβαιωθεί. Μπροστά μας όμως έχουμε συγκεκριμένες βεβαιότητες για τις οποίες αξίζει να μιλήσουμε και να σταθούμε.

Η σημαντικότερη όλων: Ο κοινωνικός αυτοματισμός θάφτηκε βαθιά μέσα στους κάδους των σκουπιδιών, δεν εμφανίστηκε στιγμή σε όλη αυτήν την περίοδο της προετοιμασίας της κινητοποίησης.

• Ακόμα και οι φανατικοί πολέμιοί της δεν έκαναν λόγο για κοινωνικές ομάδες των οποίων η επαγγελματική δραστηριότητα παρεμποδίζεται από την άσκηση του δικαιώματος στην απεργία και στη συγκέντρωση.

Μίλησαν, βέβαια, για αποσταθεροποίηση και προσπάθεια να πληγεί το προφίλ της κυβέρνησης, για κίνδυνο επεισοδίων, για πιθανή οπισθοδρόμηση της χώρας αλλά το γνωστό επιχείρημα “εγώ θέλω να πάω στη δουλειά μου και η απεργία δεν μου το επιτρέπει” δεν εμφανίστηκε στο δημόσιο διάλογο (τουλάχιστον όχι ακόμη).

• Γιατί αυτή τη φορά το εργαλείο του κοινωνικού αυτοματισμού δεν δούλεψε αλλά ούτε καν χρησιμοποιήθηκε στη δημόσια αντιπαράθεση;

Μία πρώτη απάντηση μπορούμε να πάρουμε από την τοποθέτηση του Δημήτρη Μαύρου: Είπε ο διευθύνων σύμβουλος της MRB, πολύπειρος παρατηρητής των κοινωνικών τάσεων:

“Τα Τέμπη δεν είναι η γενεσιουργός αιτία. Είναι πολλαπλασιαστής. Διότι, τα Τέμπη, αυτό το οποίο κουβαλάνε από κάτω σαν ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο είναι η κινητήριος δύναμη, είναι η λέξη αδικία. Και μπαίνει επίσης, η έλλειψη δικαιοσύνης.Τώρα οι Έλληνες έχουν πάρει όλα τα προβλήματα τα οποία είχαμε ούτως ή άλλως με την καθημερινότητά μας και με τα οικονομικά και τα έχουν φορτώσει στα Τέμπη με συνδετικό κρίκο τη λέξη αδικία”.

Η τελευταία είναι και η λέξη – κλειδί που εξηγεί και την επικείμενη μαζικότητα των διαδηλώσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι πολίτες νιώθουν ότι αδικήθηκαν.

Από τι;

Ιδού μερικές απαντήσεις:  

• Από το θάνατο 57 ανθρώπων, οι περισσότεροι εκ των οποίων πολύ νέοι στην ηλικία. Σκέφτονται ότι “θα μπορούσα εύκολα να ήμουν στη θέση τους”. 
• Από τη διαχείριση της κυβέρνησης στο πεδίο αλλά και εν συνεχεία, στη Βουλή και όχι μόνο
• Από την εντύπωση ότι η Δικαιοσύνη, ως θεσμός, δεν έχει κάνει ότι περνούσε από το χέρι της έτσι ώστε να λάμψει αλήθεια. 

Συναίσθημα ιδαίτερα δυνατό η αδικία, απολύτως συμπαγές που προκαλεί κινητοποίηση. Του εαυτού, μικρότερων ομάδων και μεγαλύτερων ομάδων όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας που το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αισθάνεται πράγματι αδικημένο. Η αδικία διαχρονικά πυροδοτεί τους κοινωνικούς αγώνες. 

Εν προκειμένω, κάπως έτσι προκύπτουν σπάνιες κοινωνικές συμπεριφορές υψηλού πλουραλισμού όπως αυτή του Σωματείου Οδηγών Ταξί στο νομό Αττικής το οποίο ανακοίνωσε τα εξής:

• “Το ΣΟΤΑ Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής θα απεργήσει την 28η Φεβρουαρίου όπως κάθε εργαζόμενος οφείλει την ημέρα εκείνη. Στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων και μαζί με όλη την κοινωνία συμμετέχουμε στο παλλαϊκό συλλαλητήριο με το “βροντερό” αίτημα την απονομή δικαιοσύνης.Επειδή μάλιστα, νιώθουμε την ανάγκη να ήμαστε έμπρακτα αλληλέγγυοι, σε συνεργασία με τους διοργανωτές, θα ανακοινώσουμε σημεία που εθελοντές οδηγοί ταξί, θα παραλαμβάνουν και θα οδηγούν “δωρεάν” διαδηλωτές προς την διαδήλωση”.

Οι οδηγοί, κοντολογίς, όχι μόνο θα πάρουν μέρος στην απεργία, όχι μόνο θα διαδηλώσουν αλλά θα διαθέσουν το εργαλείο της δουλειάς τους για τη μεταφορά άλλων απεργών-διαδηλωτών. Δεν περιορίζονται μόνο στην ενσώματη παρουσία στο γεγονός, επιχειρούν να αποτελέσουν παράγοντα επιτυχίας προσφέροντας αλληλεγγύη.

Αυτή η κίνηση έρχεται να προστεθεί σε χιλιάδες εξεφρασμένες προθέσεις ελεύθερων επαγγελματικών και μικρών επιχειρηματιών να μην ανοίξουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις τους στις 28 Φεβρουαρίου σε μία κίνηση επίσης πρωτοφανέρωτη για τα ελληνικά δεδομένα που εκτός των άλλων σπάει ταξικά στεγανά και διαφοροποιήσεις.

Η απεργία αυτή δεν ανήκει μόνο στην εργατική τάξη. Δεν ανήκει μόνο στους εν γένει από κάτω.Τα θέλω της συγκινούν και κινητοποιούν τη μεσαία τάξη, ακόμα και μέρη των ελίτ που δεν έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και το κοινωνικό γίγνεσθαι στη χώρα. Διατρέχει κάθετα όλο σχεδόν το κοινωνικό σώμα, αφορά τους πάντες. 

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι από άποψη καθαρά κοινωνιολογική, η μεγάλη μέρα της 28ης Φεβρουαρίου θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και δεν αποκλείεται να αποτελέσει γεγονός-τομή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Μα πάνω από όλα δείχνει ότι το γένος των ανθρώπων είναι ικανό για σπουδαία πράγματα όταν μπορεί και υπερνικά το απύθμενο εγώ που κατά τα άλλα κυριαρχεί στην ατομοκεντρική εποχή μας.

---