N. Y. Times/ Γιατί η Γερμανία θα έχει μεγάλο πρόβλημα ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος…

Ήταν μια ζοφερή προεκλογική περίοδος στη Γερμανία. Οι καμπάνιες έγιναν με σκοτεινές διαθέσεις και το επίπεδο της πολιτικής συζήτηση ήταν φτωχό.

Οι φόροι, οι θέσεις εργασίας και οι κρατικές δαπάνες, βρέθηκαν για λίγο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος . Η επίθεση ενός Αφγανού, στα τέλη Ιανουαρίου, σε νηπιαγωγείο σε πόλη της Βαυαρίας, σκοτώνοντας ένα παιδί και έναν περαστικό, άλλαξαν την ατζέντα.

Μεταναστευτικό

Ο Φρίντριχ Μερτς, ηγέτης των συντηρητικών Χριστιανοδημοκρατών, παρουσίασε στο Κοινοβούλιο μια μη δεσμευτική πρόταση για αυστηρότερους συνοριακούς ελέγχους και καταστολή της παράνομης μετανάστευσης. Για να περάσει την πρόταση, βασίστηκε στην υποστήριξη της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία. Οι κεντροαριστεροί Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, αυτοπροβλήθηκαν ως προπύργια ενάντια στην άνοδο του εξτρεμισμού.

Η συζήτηση σιγόβραζε μέχρι την περασμένη Παρασκευή, όταν ο αντιπρόεδρος Βανς έκανε μια εμπρηστική ομιλία στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, επικρίνοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για χαλαρές μεταναστευτικές πολιτικές και τη δήθεν λογοκρισία τους στην ακροδεξιά. Η Γερμανία σοκαρίστηκε, βυθίστηκε σε βαθιά ανησυχία για τη σχέση της με μια ολοένα και πιο εχθρική Αμερική.

Οικονομία

Δύο χρόνια σε ύφεση, η Γερμανία βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο ανύπαρκτης ανάπτυξης και χαμηλής παραγωγικότητας. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα την Κυριακή, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.

Η απειλή της μόνιμης παρακμής είναι πραγματική:

• Οι επιχειρήσεις επιβαρύνονται από τις υψηλές τιμές ενέργειας, την υπερβολική γραφειοκρατία και τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από την Κίνα.
• Η γήρανση του πληθυσμού σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότεροι εργαζόμενοι υψηλής ειδίκευσης για να καλύψουν σημαντικές θέσεις εργασίας.

-Χρόνια με ανεπαρκείς επενδύσεις σε υποδομές είχαν το τίμημά τους.

-Στον επικείμενο παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο, η προσανατολισμένη στις εξαγωγές οικονομία της Γερμανίας πρόκειται να χάσει περισσότερα από άλλες.

Χριστιανοδημοκράτες: Ο Φ. Μερτς, παρουσιάζεται ως μεταρρυθμιστής και υπόσχεται σαρωτικές περικοπές φόρων. Ωστόσο, δεν έχει δώσει μια εύλογη εξήγηση για το πώς θα τις χρηματοδοτήσει. Μιλάει για καινοτομία και ανάπτυξη, αλλά είναι ασαφής σχετικά με τα σχέδια μείωσης των κρατικών επιδοτήσεων και των κοινωνικών υπηρεσιών. Όμως αναγνώρισε ότι υπάρχουν όρια στο πόσα είναι διατεθειμένος να κάνει. «Μια γηράσκουσα κοινωνία που ζει με ειρήνη και ευημερία για χρόνια», είπε, «είναι λιγότερο έτοιμη για αλλαγή από μια κοινωνία που ρέει».

Σοσιαλδημοκράτες: Θέλουν να χαλαρώσουν το συνταγματικό φρένο χρέους, για να αυξήσουν τις δαπάνες για εκπαίδευση, στέγαση και υποδομές. Αλλά το κόμμα, με ιστορικές ρίζες στο εργατικό κίνημα, παραμένει προσκολλημένο στην παράδοση της χώρας στη μαζική παραγωγή, που συνδέεται με την υψηλή απασχόληση και την κοινωνική σταθερότητα. Εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα που πιστεύουν ότι θα πυροδοτήσουν μια βιομηχανική αναγέννηση. Χάρη στην προστασία του κλίματος, είπε ο κ. Σολτς, η οικονομία «θα δει τους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης που είχαμε τις δεκαετίες του 1950 και του ’60».

Σολτς και Μερτς αναφέρονται συχνά στο οικονομικό θαύμα των μεταπολεμικών δεκαετιών, και αφήνουν να εννοηθεί ότι ένα ακόμα θα μπορούσε να έρχεται. Βαθιά μέσα τους, πρέπει να γνωρίζουν ότι η 25ετής άνθηση ήταν μια ιστορική ανωμαλία. Ωστόσο, θέλουν να καθησυχάσουν τους ψηφοφόρους ότι μπορεί να υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο.

Στην πραγματικότητα, αυτή η εποχή τελείωσε προ πολλού. Μερικές από τις σημερινές προκλήσεις ήταν εμφανείς από τα μέσα της δεκαετίας του 1960: Έλλειψη επενδύσεων σε μελλοντικές τεχνολογίες, φυγή εγκεφάλων στις Ηνωμένες Πολιτείες και υπερβολική εξάρτηση από βιομηχανίες που προσανατολίζονται στις εξαγωγές, όπως τα αυτοκίνητα, τα χημικά και τα μηχανήματα.

Από τη δεκαετία του 1970 και μετά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις, είτε με Σοσιαλδημοκράτες είτε με Χριστιανοδημοκράτες, είχαν άφθονους πόρους για να επενδύσουν στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Όμως επιδότησαν απαρχαιωμένες βιομηχανίες, διέσωσαν πτωχευμένες εταιρείες, κράτησαν τους εργαζόμενους σε θέσεις εργασίας στη μεταποίηση και παρείχαν γενναιόδωρα επιδόματα σε όλους εκείνους των οποίων οι υπηρεσίες δεν χρειάζονταν πλέον.

Σήμερα οι βιομηχανικοί γίγαντες της Γερμανίας θα μπορούσαν να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους στη ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη και, ναι, τις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Αλλά θα έπρεπε επίσης να μειώσουν τις θέσεις εργασίας και να κλείσουν ή να μεταφέρουν μονάδες που δεν είναι πλέον ανταγωνιστικές. Κάτι παρόμοιο μπορεί να ειπωθεί για τη γερμανική οικονομία. Η επιστροφή στις επιτυχίες δεν είναι αδύνατη, αλλά δεν θα είναι εύκολη. Απαιτεί μεγάλη δόση διαταραχής.

Τι αναμένεται

Οι ανατροπές δεν είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα μετά τις εκλογές. Το πιθανότερο είναι ένας κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Ο κ. Μερτς έχει δηλώσει ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο να χαλαρώσει το φρένο του χρέους για να επιτρέψει την αύξηση των αμυντικών δαπανών. Οι Σοσιαλδημοκράτες, θα πρέπει επίσης να κάνουν παραχωρήσεις, για περιορισμένες φορολογικές περικοπές για τις επιχειρήσεις και περικοπές ορισμένων αυξημένων κρατικών δαπανών, με αποτέλεσμα μια οικονομική πολιτική ανεπαρκή.

Πηγή: New York Times- απόδοση από το KREPORT