Αριστερά: Η νύφη και ο γαμπρός θέλουν, πεθερός δεν υπάρχει αλλά τα εμπόδια είναι πολλά 

Σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός, τύφλα να ‘χει ο πεθερός λέει η παροιμία. Στα αρραβωνιάσματα όμως που ίσως λάβουν χώρα στην ευρύτερη αριστερά τους επόμενους μήνες, πεθερός δεν υπάρχει, οι μέλλοντες νεόνυμφοι έχουν το μαχαίρι και το καρπούζι και μπορούν να το κόψουν κατά το δοκούν. Ίσως όμως αυτή να είναι και η μεγάλη δυσκολία σ’ αυτή τη σχέση.

Νίκος Γιαννόπουλος

Στον ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν διακαώς μία κάποια σύμπραξη με τη Νέα Αριστερά. Διακαώς γιατί; Διότι συνειδητοποιούν ότι μόνοι τους, μετά από τις αλεπάλληλες τραυματικές διασπάσεις και την κασσελάκειο λαίλαπα, το κάρο δεν μπορεί να ξεφύγει από τη λάσπη του μονοψήφιου ποσοστου.

Η ανάγκη αυτή γίνεται μεγαλύτερη όταν άπαντες παρατηρούν ότι το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει επίσης συμπτώματα σοβαρής δημοσκοπικής καχεξίας. Με την κυβέρνηση να βάλλεται πανταχόθεν για τα Τέμπη (και όχι μόνο), η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν καρπούται αλλά δείχνει να χάνει δυνάμεις.

• Προσώρας η μείωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη από εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και στην Κουμουνδούρου βλέπουν ένα παράθυρο ευκαιρίας, σοβαρές πιθανότητες πως, σε περίπτωση άθροισης δυνάμεων, μπορεί αρχικά να μειώσουν τη διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία να το ξεπεράσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται την ίδια ώρα σε φάση ριζικής αναδιοργάνωσης. Ακόμα και το βασικό όργανό του, η Κεντρική Επιτροπή, έχει κενά, απόρροια της τελευταίας διάσπασης. Καλά πληροφορημένες πηγές της Κουμουνδούρου αναφέρουν ότι πολλά μεσαία στελέχη της Νέας Αριστεράς έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για επιστροφή στο κομματικό μαντρί (κατά την Αβερώφεια ρήση). Ωστόσο, η θέση τους είναι λεπτή. Πως είναι δυνατόν να επιζητάς τη σύμπραξη και την ίδια ώρα να παίρνεις από το κόμμα με το οποίο ενδιαφέρεσαι να συμπράξεις, στελέχη, να το αποψιλώνεις δηλαδή;

Ο χειρισμός αυτής της κατάστασης φαίνεται ότι απαιτεί χειρουργικές κινήσεις. Η πρόσφατη επιλογή της Νέας Αριστεράς να απέχει από την τελευταία ψηφοφορία για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας που είχε ως συνέπεια η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη να καταλάβει την τρίτη θέση επιδείνωσε τις σχέσεις των πρώην συντρόφων. Υπάρχουν εισηγήσεις στον πρόεδρο Σωκράτη Φάμελλο ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει μόνος του αφού “οι άλλοι θα εξαφανιστούν έτσι και αλλιώς σε λίγο καιρό”. Η τάση αυτή όμως δεν είναι πλειοψηφική μέσα στο κόμμα.

• Η Νέα Αριστερά από την πλευρά της το μόνο που δεν συζητά είναι η κομματική της αυτοτέλεια.

Γνωρίζουν καλά τα στελέχη του ότι αν επέστρεφαν στον ΣΥΡΙΖΑ, διαλύοντας το δικό τους κομματικό σχηματισμό που ίδρυσαν μόλις πριν από 15 μήνες, θα γίνονταν καταγέλαστοι στο αριστερό χωριό και όχι μόνο. Αλλωστε είναι σαφές, και αυτό φάνηκε σε πρόσφατες κομματικές συνεδριάσεις, το μεγαλύτερο μέρος της κομματικής βάσης της Νέας Αριστεράς παραμένει σε γραμμή πολύ σκληρή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληγές που άνοιξαν τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχουν ακόμα επουλωθεί και είναι αμφίβολο αν επουλωθούν για κάποιους.

Την ίδια ώρα στην Πατησίων όμως συνειδητοποιούν ότι το γκελ που κάνουν είναι μικρό, τα νούμερα, έτσι και αλλιώς, δεν ψεύδονται. Η πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis που τους παρουσίασε στο 3,3% είναι η καλύτερη εδώ και πολύ καιρό. Χάρισε κάποια συγκρατημένα χαμόγελα, έδωσε μία ανάσα, αλλά δεν παύει να είναι μία ένδειξη και τίποτα άλλο. Γι’ αυτό το λόγο τα κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς ακούν με κατανόηση τη συζήτηση που έχει ως γενική επιδίωξη “να προκύψει κάτι νέο, συμπεριληπτικό στην Αριστερά”.

Αυτό “το νέο και συμπεριληπτικό” δεν χρειάζεται, κατά την οπτική τους, να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος. Μπορεί και μία πιο “χαλαρή” σύνδεση, στο όριο, για παράδειγμα, της κοινής εκλογικής καθόλου και των κοινών ψηφοδελτίων ανά την Ελλάδα, να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται να δοθούν και να καλύψει το εκλογικό κενό στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Πως όμως πείθεται γι’ αυτό η κομματική βάση, το μεγάλο τμήμα της οποίας, όπως είπαμε, ακούει ΣΥΡΙΖΑ και βγάζει σπυριά;

Και εδώ η εξίσωση είναι δύσκολη για τον επικεφαλής. Ο Αλέξης Χαρίτσης είναι πολιτικός που αφουγκράζεται πριν μιλήσει, ζυγίζει καλά τις κινήσεις του. Ξέρει ότι έχει παρατηρηθεί μία διχογνωμία μεταξύ των κορυφαίων και των μεσαίων στελεχών του κόμματός του που αυτός θα πρέπει να την χειριστεί με το μικρότερο δυνατό κόστος. Μοιάζει σαν προσπάθεια ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί σε ύψος 100 μέτρων. Μια-και μόνο-λάθος κίνηση μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

• Το επιχείρημα πάντως “μα καλά τώρα που δεν υπάρχει Κασσελάκης γιατί δεν επιστρέφουν” δεν μπορεί να σταθεί.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του ενιαίου, παλιού ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά ότι προβλήματα συνοχής υπήρχαν πολύ πριν εμφανιστεί ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας και διαλύσει τα πάντα στο διάβα του. Η τάση της Ομπρέλας, η οποία υπάρχει σχεδόν σύσσωμη στη Νέα Αριστερά, έδινε πάντα τον τόνο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον Αλέξη Τσίπρα και έβαζε όλα τα επίδικα στο τραπέζι. Οι διαχωριστές γραμμές τραβήχθηκαν, οριστικά και αμετάκλητα, μετά την εκλογική ήττα του 2019 ενώ υπήρχαν και πιο πριν.

Αλλωστε, όπως εύστοχα έχουν παραρηρήσει πολλοί ειδικοί, ο Κασσελάκης ήταν η αφορμή για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίζαμε και όχι η αιτία. Στο σώμα του κόμματος που έφερε για πρώτη φορά την Αριστερά στην εξουσία υπήρχαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά σημάδια που μαρτυρούσαν ότι το διαζύγιο ήταν θέμα χρόνου. Οπως και αποδείχθηκε τελικά…