Ντράγκι: “Η Ευρώπη επιβάλλει δασμούς στον εαυτό της”–Ζητά ριζικές αλλαγές

Με ηχηρή παρέμβαση στους Financial Times, ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εφιστά την προσοχή στην εσωτερική δομή της ευρωπαϊκής οικονομίας, που όπως επισημαίνει, λειτουργεί ως «αυτοεπιβαλλόμενος δασμός». Στο άρθρο του με τίτλο “Ξεχάστε τις ΗΠΑ, η Ευρώπη έχει επιβάλει δασμούς στον εαυτό της”, ο Ντράγκι αναφέρεται σε εσωτερικά εμπόδια που ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες.

Υπογραμμίζει την ανάγκη ριζικών αλλαγών προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, η οποία αντιμετωπίζει ήδη μεγάλες προκλήσεις εν μέσω μιας εύθραυστης ανάκαμψης στην ευρωζώνη.

Ο Ντράγκι, επικαλούμενος τη βαρυσήμαντη έκθεση του 2024 για το μέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, προειδοποιεί για τις επιπτώσεις πιθανών δασμών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι θα μπορούσαν να εντείνουν την αβεβαιότητα.

Forget the US — Europe has successfully put tariffs on itself https://t.co/iZjgLSAGy5 | opinion

— Financial Times (@FT) February 14, 2025

Το μήνυμα του Ντράγκι είναι σαφές: Η Ευρώπη χρειάζεται άμεσες μεταρρυθμίσεις για να απελευθερώσει την οικονομία της από τα «αόρατα δεσμά» που την κρατούν πίσω και να αντεπεξέλθει στις εξωτερικές προκλήσεις.

Ο Ντράγκι επισημαίνει δύο σημαντικούς παράγοντες που οδήγησαν την Ευρώπη σ’ αυτή τη δύσκολη θέση. «Ο πρώτος είναι η μακροχρόνια αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς στην προσφορά, ιδίως τους υψηλούς εσωτερικούς φραγμούς και τα ρυθμιστικά εμπόδια. Αυτά είναι πολύ πιο επιζήμια για την ανάπτυξη από οποιουσδήποτε δασμούς θα μπορούσαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ».

«Το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες» υπογραμμίζει ο «Σούπερ Μάριο», ενώ στο πιο καινοτόμο σκέλος των υπηρεσιών, το ψηφιακό, οι ρυθμιστικοί κανόνες εμποδίζουν την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών εταιρειών τεχνολογίας. «Το κόστος συμμόρφωσης με τον GDPR, για παράδειγμα, εκτιμάται ότι έχει μειώσει τα κέρδη για τις μικρές ευρωπαϊκές εταιρείες τεχνολογίας έως και 12%».

Ο δεύτερος παράγοντας που εμποδίζει την Ευρώπη «είναι η ανοχή της στην επίμονα ασθενή ζήτηση». «Αυτό έχει επιδεινώσει όλα τα ζητήματα που προκαλούνται από τους περιορισμούς της προσφοράς. Μέχρι την κρίση, η εγχώρια ζήτηση ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ευρωζώνη βρισκόταν κοντά στο μέσο του εύρους των προηγμένων οικονομιών. Ύστερα, έπεσε στον πάτο και έμεινε εκεί».

«Και οι δύο αυτές ελλείψεις –προσφορά και ζήτηση– προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την Ευρώπη. Είναι επομένως μέσα στις δυνατότητές της να αλλάξουν, με μία «ανυποχώρητη προσπάθεια για την άρση των περιορισμών προσφοράς» και «ανακατευθύνοντας τη ζήτηση πίσω στην εγχώρια αγορά».

Ο Ντράγκι καλεί ταυτόχρονα σε «μια πιο διορατική χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής, με τη μορφή υψηλότερων παραγωγικών επενδύσεων» αλλά, όπως επισημαίνει, «αυτό το μονοπάτι απαιτεί μια θεμελιώδη αλλαγή νοοτροπίας. Μέχρι τώρα, η Ευρώπη είχε επικεντρωθεί είτε σε μεμονωμένους είτε σε εθνικούς στόχους χωρίς να υπολογίζεται το συλλογικό τους κόστος».

«Τα εσωτερικά εμπόδια είναι κληρονομιά εποχών που το εθνικό κράτος ήταν το φυσικό πλαίσιο δράσης. Αλλά είναι πλέον σαφές ότι η δράση με αυτό τον τρόπο δεν έχει προσφέρει ούτε ευημερία για τους Ευρωπαίους, ούτε υγιή δημόσια οικονομικά, ούτε καν εθνική αυτονομία, η οποία απειλείται από την πίεση από το εξωτερικό. Γι’ αυτό χρειάζεται ριζική αλλαγή» καταλήγει.