Κώνωπας και κάμηλος…

Είπε ή δεν είπε την λέξη “πλημμέλημα” η Γεροβασίλη, ως προς το αδίκημα που τίθεται προς διερεύνηση στην περίπτωση του υφυπουργού Τριαντόπουλου, το όνομα του οποίου αναφέρεται στην δικογραφία της εισαγγελέως εφετών Λάρισας που έφτασε στη Βουλή; Απάλλαξε τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα από την ευθύνη περί μη ανακοίνωσης της σχετικής δικογραφίας; Συνιστά τακτικισμό η επιμονή του Φάμελλου να πιέζει για υποβολή πρόταση δυσπιστίας, άμεσα και όχι αργότερα, κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως του καταλογίζει ο Ανδρουλάκης; Ποιός ζήτησε πρώτος την απόσυρση της υποψηφιότητας Τασούλα; Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Αριστερά, ή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Με αυτά ασχολούνται περισσότερο, τις τελευταίες μέρες, τα κόμματα της κεντροαριστεράς, ενώ η κυβέρνηση διέρχεται την σοβαρότερη πολιτική κρίση της εξαετίας της, με επτά στους δέκα να θεωρούν ότι υπήρξε συγκάλυψη στη διερεύνηση των ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών, και με εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να ετοιμάζονται να ξαναβγούν στις πλατείες, για δεύτερη φορά σε ένα μήνα.

Διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο, ή έχουν κάποια ουσία όλα αυτά; Το θέμα είναι ότι αυτός ο ανταγωνισμός των τακτικών και των “εγώ” εντείνει σε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος την αμφιβολία ότι, καθένας μόνος του ή όλοι μαζί, μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα μείζονα, όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα αυτονόητα. Καθένας έχει τις ευθύνες του, άλλος περισσότερες, άλλος λιγότερες, το πρόβλημα αξιοπιστίας, ωστόσο, παραμένει.

Το δε χάσμα είναι βαθύ ώστε πήγαν στράφι όλα εκείνα τα “οραματικά” περί προοδευτικής συνεργασίας, προγραμματικών συγκλίσεων, νέων λαϊκών μετώπων, ακόμα περισσότερο εκλογικών συμμαχιών. Το ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένο, για παράδειγμα, να πάει μέχρι τέλους με την υποψηφιότητα του Τάσου Γιαννίτση, διότι, όπως λένε, οι αριθμοί δεν έχουν σημασία. Όπου αριθμοί, ο εξής ένας: 75. Διότι τόσες ψήφους θα συγκέντρωνε η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη εφόσον συνέκλινε σε αυτήν και το ΠΑΣΟΚ, και αναμφίβολα θα παρήγαγε έναν ενδιαφέροντα πολιτικό συμβολισμό απέναντι σε αυτό που η αντιπολίτευση αποκαλεί “κομματική υποψηφιότητα Τασούλα”.

Το πραγματικό πολιτικό “κατόρθωμα” είναι, πάντως, ότι ενώ η Ν.Δ κατρακυλά περισσότερο στις δημοσκοπήσεις και δέχεται πιά πολιτικό πλήγμα ακόμα και το προφίλ του πρωθυπουργού, η αντιπολίτευση θυμίζει “βαβέλ” και δεν ωφελείται. Ο μεν Ανδρουλάκης δείχνει να θεωρεί πως το κοστούμι της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν δικό του, αν και ξεχασμένο στην γκαρνταρόμπα, ο δε Φάμελλος έχει αποφασίσει να κάνει τα πάντα –Χαρίτση επιτρέποντος– να το πάρει πίσω. Τι θα αλλάξει, όμως;

Εάν η κυβέρνηση δεν υποστεί μία ξαφνική καθίζηση υπό το βάρος νέων συντριπτικών αποκαλύψεων από την δικαστική έρευνα για τα Τέμπη, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μπει σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, ο δε ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό που μπορεί να ελπίζει είναι προοπτικά να βρεθεί ξανά στην τρίτη θέση των μετρήσεων. Τα παραπάνω, φυσικά, δεν συνιστούν στρατηγική, ανεμομαζώματα είναι…

Και μόνο εάν το φέρει η τύχη θα αλλάξουν τα πράγματα…