Αναζητώντας τη νέα …”σωστή πλευρά της Ιστορίας”
Ως προς την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Δύση υποτίθεται ότι στάθηκε “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”. Επέβαλε κυρώσεις στη Μόσχα, διέκοψε όλες τις ροές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, παρείχε εξοπλισμούς δισεκατομμυρίων στο Κίεβο. Στην συνεχιζόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, η “σωστή πλευρά της Ιστορίας” επέβαλε την άνευ όρων στήριξη του Νετανιάχου, παραβλέποντας τους 60.000 νεκρούς (ως επί το πλείστον αμάχους) στη Γάζα και την εισβολή στον Λίβανο. Από την άλλη, χειροκρότησε την εκδίωξη του Άσαντ και την εγκαθίδρυση καθεστώτος από μία τρομοκρατική οργάνωση με επικηρυγμένο αρχηγό –η σχετική λίστα του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ παραμένει ενεργή. Πάλι στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”.
Και μετά ήρθε ο… Ντόναλντ Τραμπ. Υποσχόμενος ότι ως νέος Χουντίνι της γεωστρατηγικής θα επιβάλλει ειρήνη σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Μόνο που ο νέος αμερικανός πρόεδρος έχει διαφορετική αντίληψη για το τι είναι πιά “η σωστή πλευρά της ιστορίας”. Κάποιος μετακινεί τα… σύνορα, και γνωρίζουμε καλά ποιός είναι. Η πιό κραυγαλέα και πιό επικίνδυνη εκδοχή της είναι, αναμφίβολα, η διακήρυξή του για αμερικανικό εποικισμό της Γάζας, σχέδιο που υποδέχτηκε μετ΄ επαίνων ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.
Το “όραμα” του Τραμπ προβλέπει μία Γάζα …Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής (κατ΄ άλλους Μαρ-α-Λάγκο- το θέρετρο της Φλόριδας όπου διατηρεί την έπαυλή του). Το σχέδιο, παρότι ακόμα δεν περιγράφεται με λεπτομέρειες, πιθανότατα προβλέπει την παράδοσή της σε θηριώδη αμερικανικά κατασκευαστικά συμφέροντα που θα την μετατρέψουν σε… Ντουμπάϊ. Όσο για τους Παλαιστίνιους, ας εξοστρακιστούν στην Αίγυπτο και την Ιορδανία. Η δέσμευση της παγκόσμιας κοινότητας για ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους μετακινείται σταδιακά στην …λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Η παγκόσμια κοινότητα έμεινε άφωνη για το σχέδιο Τραμπ. Η αφωνία, εφόσον συνεχιστεί, κυρίως από την Ε.Ε, θα γίνει ακόμα πιό επικίνδυνη από τις μεγαλοστομίες του αμερικανού προέδρου. Μεγαλοστομίες; Εάν κρίνει κανείς από την επιμονή στις απειλές κατά του Παναμά, της Δανίας για την Γροιλανδία, και του Καναδά, αλλά και από το πρώτο τεστ επιβολής δασμών, ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί, τελικά, και να εννοεί όσα λέει.
Αναθεωρητισμός
Ακόμα, όμως, και να μην τα εννοεί ακριβώς έτσι, διαμορφώνεται κάτι ακόμα πιό επικίνδυνο και αποσταθεροποιητικό σε παγκόσμια κλίμακα: ένας νέος φαραωνικός και ασταμάτητος ανεθεωρητισμός, για τον οποίο προέχουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ (σε αυτά περιλαμβάνονται και αυτά των δισεκατομμυριούχων φίλων του) και οι διεθνείς συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο δεν έχουν καν την αξία του προγαμιαίου συμβολαίου του με την Μελάνια.
Αίφνης, η “σωστή πλευρά της Ιστορίας” δημιουργεί για την Ευρώπη το δίλημμα εάν αυτή ταυτίζεται με εκείνη την πλευρά στην οποία βρίσκεται ο Ντόναλντ Τραμπ. Διότι αυτός ο αναθεωρητισμός, με ισχυρές δόσεις υποστήριξης σε ακροδεξιές και αναθεωρητικές δυνάμεις στη Γηραιά Ήπειρο, προσφέρει πολιτική καύσιμη ύλη για μια φωτιά τεραστίων διαστάσεων.
Το ζήτημα μας αφορά άμεσα. Διότι το μείζον πρόβλημα, εδώ και δεκαετίες, για την εξωτερική μας πολιτική, έχει να κάνει με έναν προκλητικό γείτονα που παράγει αναθεωρητισμό στην ευρύτερη γεωπολιτική μας ζώνη, αλλά και εναντίον μας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δρα ως πρόδρομος του αναθεωρητισμού του Τραμπ, επί της ουσίας τον εφηύρε πριν από τον αμερικανό πρόεδρο και το νεοοθωμανικό εγχειρίδιο της “Γαλάζιας πατρίδας” τον υπηρετεί.
Έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις ότι η “σωστή πλευρά της Ιστορίας” έχει μετακινηθεί –όπως οι τεκτονικές πλάκες στο ρήγμα της Αμοργού– προς το δόγμα του γεωπολιτικού αναθεωρητισμού του Τραμπ και νομιμοποιεί τα μικρότερα αλλά εξίσου επικίνδυνα αναθεωρητικά σχέδια του Ερντογάν και άλλων;
Το επεισόδιο με την αναμενόμενη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο (μαζί και η διάσκεψη του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας- Τουρκίας), είναι ενδεικτικό. Ο Υπ.Εξ της Τουρκίας Χακάν Φιντάν ανακοίνωσε ότι η συνάντηση θα γίνει τον Απρίλιο, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απάντησε ευγενικά πως δεν έχει οριστικοποιηθεί η ημερομηνία. Ο Χακάν Φιντάν, συνόδευσε, όμως, την μονομερή ανακοίνωσή του με ένα σχόλιο που δεν πρέπει να διαλανθάνει της προσοχής μας:
«Είναι σημαντικό η επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας και της Τουρκίας να γίνεται με διάλογο. Διότι υπάρχουν διαφορές, και διαφωνίες και συζητήσιμα ζητήματα και αυτά πρέπει να επιλυθούν με διάλογο. Όταν το κάνουμε αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τις προκλητικές δράσεις και δηλώσεις. Αλλά κάποιες φορές βλέπουμε πως στην Ελλάδα, για κάποιους πολιτικούς, η εναντίωση στην Τουρκία είναι ένα σημείο πολιτικού κέρδους. Αν αντιμετωπίζεις μια κρίση, ή αν θέλεις να προβληθείς, βγάζεις ‘’μια κάρτα Τουρκίας’’».
Οι αιχμές του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών αφορούν, όπως φαίνεται, τον υπουργό Άμυνας Νίκο Δένδια που, κατά την Άγκυρα, διατυπώνει κριτική στον τουρκικό αναθεωρητισμό και ανακοινώνει προγράμματα ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων- προφανώς, σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό. Ο Φιντάν, βεβαίως, συνεχίζει να μιλά για “διαφορές και διαφωνίες”- ο συνήθης …πληθυντικός των Τούρκων απέναντι στο ένα και μοναδικό ζήτημα (υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ) που παγίως αναγνωρίζει η Ελλάδα.
Ο Ερντογάν υποδέχτηκε στην τουρκική πρωτεύουσα τον ηγέτη του νέου καθεστώτος στη Δαμασκό, Αλ Τζολάνι, έχει τον πρώτο λόγο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, και βρίσκει σιγά σιγά διαύλους επικοινωνίας με τις ΗΠΑ, παρά τον σκληρό ανταγωνισμό του με το Νετανιάχου. Σε κάθε περίπτωση, διαμορφώνεται ένα ευνοϊκό μομέντουμ για τον Τούρκο πρόεδρο, κι αυτό μπορεί να τον καταστήσει ακόμα πιό απρόβλεπτο.
SiteDesign