Πώς θα είναι το νέο Λούβρο- Η ανακαίνιση του μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου με την “Τζιοκόντα”, την Αφροδίτη της Μήλου και την “Ελευθερία” του Ντελακρουά

Είναι το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου και ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας: Το περίφημο Μουσείο του Λούβρου, στη δεξιά όχθη του ποταμού Σηκουάνα, φιλοξενεί μία τεράστια συλλογή έργων τέχνης. Μεταξύ αυτών και μοναδικά αριστουργήματα, όπως η «Τζιοκόντα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η Αφροδίτη της Μήλου και η «Ελευθερία» του Ντελακρουά, ελαιογραφία που απαθανατίζει τη Γαλλική Επανάσταση του 1789

Όμως το Λούβρο έχει γίνει «θύμα της επιτυχίας του», όπως επισημαίνει η διευθύντρια του μουσείου, Λωράνς ντε Καρ. Οι υποδομές μπορούν να φιλοξενήσουν τέσσερα εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, αλλά το 2024 ο αριθμός των επισκεπτών ξεπέρασε τα εννέα εκατομμύρια! Άλλωστε η Γαλλία είναι ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός σε όλον τον κόσμο. Θεωρητικά χρειάζονται ώρες ολόκληρες για να θαυμάσει κανείς από κοντά όλους τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς, αν και πολλοί περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα, για παράδειγμα στην «Τζιοκόντα» του Ντα Βίντσι.

Σχεδόν σουρρεαλιστικές σκηνές διαδραματίζονται μπροστά στον συγκεκριμένο πίνακα, ο οποίος από το 2005 προστατεύεται από μία θωρακισμένη, γυάλινη προθήκη. Οι επισκέπτες περιμένουν πολλή ώρα για να τον θαυμάσουν από κοντά, τα σχόλια και τα επιφωνήματα δίνουν και παίρνουν, πολλοί δίνουν «μάχη» για μία σέλφι από την κατάλληλη οπτική γωνία. «Νομίζω ότι οι περισσότεροι θέλουν απλώς να βγάλουν μία φωτογραφία και μετά φεύγουν, είναι τρελό αυτό που συμβαίνει» λέει ένας Αυστραλός τουρίστας στο ρεπορτάζ της Γερμανικής Ραδιοφωνίας (ARD). «Πάρα πολύς κόσμος, αλλά για μένα σίγουρα είναι μία ωραία ανάμνηση» λέει μία επισκέπτρια από την Κίνα.

«Ένα κομμάτι γαλλικής ιστορίας»

Σε επιστολή της προς το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, η οποία γρήγορα διέρρευσε στη δημοσιότητα από την εφημερίδα Le Parisien, η διευθύντρια του Λούβρου επισημαίνει την στενότητα σε εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους, αλλά και την έλλειψη συντήρησης και τα προβλήματα που προκαλούν η υγρασία και η αυξομειούμενη θερμοκρασία. Μετά από μία εβδομάδα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν «πήρε την κατάσταση στα χέρια του» και με δήλωσή του στα μέσα ενημέρωσης, που έγινε (που αλλού;) ακριβώς μπροστά στη γυάλινη προθήκη της «Τζιοκόντα», υποσχέθηκε να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατό, μετά από τον απαραίτητο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που θα προκηρυχθεί σε εύθετο χρόνο, εργασίες ανακαίνισης και επέκτασης του μουσείου. Άλλωστε, επισημαίνει ο Μακρόν, «αυτό το μουσείο είναι ένα κομμάτι της γαλλικής ιστορίας. Και κάτι παραπάνω: Είναι ένα κομμάτι του μηνύματος που εκπέμπει η Γαλλία προς όλον τον κόσμο».

Τα σχέδια για το νέο Λούβρο αναμένεται να υλοποιηθούν ως το 2031. Προβλέπουν περισσότερους υπόγειους διαδρόμους, καθώς και μία νέα είσοδο προς Ανατολάς, η οποία θα κατευθύνει πολλούς επισκέπτες στο παλαιό ιστορικό κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας, πιο κοντά στην επίσης ανακαινισμένη Νοτρ Νταμ και στη μεγαλοπρεπή γέφυρα Ποντ Νεφ, την παλαιότερη από τις γέφυρες των Παρισίων που παραμένουν σε χρήση. Μετά το πέρας των εργασιών, το Λούβρο θα μπορεί να φιλοξενεί δώδεκα εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν δίνει βαρύτητα στην εξαγγελία ότι το κόστος των έργων δεν πρόκειται να επιβαρύνει τους Γάλλους φορολογούμενους. Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει, «το συνολικό κόστος καλύπτεται από ιδίους πόρους του μουσείου, από δωρεές και από τη συνεργασία μας με το Λούβρο στο Αμπού Ντάμπι, δεν επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι». Ένα μέρος των εξόδων θα καλυφθεί και από τις νέες, αυξημένες τιμές των εισιτηρίων για επισκέπτες που προέρχονται από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μνήμες δεκαετίας του ’80

Η τελευταία ανακαίνιση και επέκταση εκθεσιακών χώρων στο Λούβρο είχε γίνει στη δεκαετία του ’80, με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Φρανσουά Μιτεράν. Την εποχή εκείνη το μουσείο είχε αποκτήσει μία νέα είσοδο με την «πρωτοποριακή» Γυάλινη Πυραμίδα του σινο-αμερικανού αρχιτέκτονα Ιεό Μινγκ Πέι, ένα έργο που αρχικά είχε διχάσει την κοινή γνώμη, αλλά γρήγορα αναγνωρίστηκε ως μία μεγαλοφυής «ψηφίδα» στη συνολική εικόνα του μουσείου.   

Μέσω Άμπου Ντάμπι

Το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι εγκαινιάστηκε το 2017. Αποτέλεσμα μιας άνευ προηγουμένου συνεργασίας μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό έργο της Γαλλίας στο εξωτερικό. Υπάρχουν τρεις ακρογωνιαίοι λίθοι της επιτυχίας του: η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του, ο πλούτος της μόνιμης συλλογής του (χάρη στα δάνεια από το Λούβρο και άλλα γαλλικά μουσεία) και η ποιότητα των προσωρινών εκθέσεων του.

Το Λούβρο του Άμπου Ντάμπι γεννήθηκε από μια διακυβερνητική συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ Γαλλίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στις 6 Μαρτίου 2007, και είναι το πρώτο παγκόσμιο μουσείο στον αραβικό κόσμο. Φέρνει το όνομα του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι και παρουσιάζει τόσο αρχαία όσο και σύγχρονα έργα ιστορικού, πολιτιστικού και κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος από όλο τον κόσμο.

Ο Jean Nouvel, ο νικητής του βραβείου Pritzker Architecture που επιλέχθηκε για να σχεδιάσει το μουσείο, εμπνεύστηκε από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τοποθεσίας Saadiyat: ένα παρθένο νησί λιμνοθάλασσας, ανάμεσα στην άμμο και τη θάλασσα, τη σκιά και το φως. Η μόνιμη συλλογή του μουσείου περιλαμβάνει περίπου 700 έργα τέχνης και ομάδες έργων τέχνης από κάθε εποχή και πολιτισμό (από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα). Άλλα 300 έργα είναι δάνεια από συνεργαζόμενα μουσεία (το Λούβρο δανείζει 100 διαφορετικά αριστουργήματα κάθε χρόνο).

Ο μοναδικός εκθεσιακός σχεδιασμός του Λούβρου του Άμπου Ντάμπι διερευνά τις συνδέσεις μεταξύ πολιτισμών και πολιτισμών που στην αρχή μπορεί να φαίνονται πολύ μακριά μεταξύ τους χρονικά και γεωγραφικά. Οι επισκέπτες ξεναγούνται σε μια χρονολογική και θεματική προβολή που διασχίζει διαφορετικές περιόδους και πολιτισμούς.

Πηγή: ARD, dpa, AFP