Πρώην σύντροφοι…
Το γεγονός ότι κατά την πρώτη ψηφοφορία της προεδρικής εκλογής η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη κατετάγη δεύτερη (40 ψήφοι) και άφησε στην τρίτη θέση εκείνη του Τάσου Γιαννίτση (34) εκλαμβάνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ως μία συμβολική αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής τάξης. Όπως είπε, για τους γνωστούς δικούς του λόγους, ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, “γίνατε αξιωματική αντιπολίτευση από καραμπόλα”.
Όλα αυτά, συμβολικά. Διότι, επί της ουσίας, ο Νίκος Ανδρουλάκης μάλλον θα προσθέσει δύο ακόμα βουλευτές στην Κ.Ο του κόμματός του (οι Ράνια Θρασκιά και Πέτρος Παππάς υπερψήφισαν την υποψηφιότητα Γιαννίτση), ο δε Σωκράτης Φάμελλος είναι, αναμφίβολα, ικανοποιημένος από την ευρύτερη απήχηση της δικής του πρότασης, όμως οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί θα παραμείνουν αναλλοίωτοι, ακόμα και εάν, όπως λέγεται, οι ανεξάρτητοι (Πλεύση Ελευθερίας) Αρετή Παπαϊωάννου και Μιχάλης Χουρδάκης ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Την διαφορά θα την έκανε μόνο η κοινοβουλευτική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ με τη Νέα Αριστερά, όμως οι κινήσεις καλής θέλησης του Αλέξη Χαρίτση φάνηκε αρχικά πως εξαντλούνται στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Κατσέλη. Οτιδήποτε άλλο δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα, καθώς η “σκληρή” πτέρυγα (πρώην “53” και άλλοι) εξακολουθεί να θεωρεί τοξικούς τους “πρώην συντρόφους”.
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει ακατανόητο. Οι “11” έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ λόγω Κασσελάκη- ουδέν σαφέστερο. Υπό κάποια έννοια μπορούν να ισχυριστούν ότι δικαιώθηκαν. Αυτός ο βασικός λόγος έχει εκλείψει. Τα κόμματα είχαν ήδη δοκιμάσει την συνεργασία στο πλαίσιο της πρότασης μομφής του ΠΑΣΟΚ, έχουν συγκλίνει σε αρκετές κοινοβουλευτικές κινήσεις στον άξονα της κεντροαριστεράς, η πιό ηχηρή, ίσως, διαφωνία τους αφορούσε την υπερψήφιση -από τους “πρώην συντρόφους”- των αμυντικών δαπανών του προϋπολογισμού. Είχε συμβεί, βεβαίως, και στην πρώτη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήταν ακόμα ενιαίος, υπό τον Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο δεν φαίνεται να το λαμβάνουν υπόψη. Ήρθε, πρόσφατα, και η “ακύρωση” της υποψηφιότητας του Χρήστου Ράμμου για την προεδρία και επιδείνωσε κάπως τις σχέσεις.
Οι της Νέας Αριστεράς εμφανίζονται, ωστόσο, με μία μικρή ανακολουθία: προτείνουν μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων, του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου, δεν επιθυμούν, ωστόσο, να συμπράξουν με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κοινοβουλευτικά, ώστε να γίνουν και οι ίδιοι μέρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά την ετυμηγορία των τελευταίων εκλογών.
Υποτίθεται ότι όλα αφορούν την κατηγορία “τοξικός” που αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ήταν τοξικός με τον Κασσελάκη, παραμένει τοξικός χωρίς τον Κασσελάκη. Δύσκολα γίνεται αντιληπτό, όμως, κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν.
Μία άλλη εξήγηση που δίνεται έχει να κάνει με την πολιτική και ιδεολογική αυτονομία του νέου κόμματος, η οποία, όπως λένε ορισμένοι, θα ακυρωθεί εάν υπάρξει κοινοβουλευτική σύμπραξη. Μα, το σχέδιο που προτείνεται δεν αφορά την κατάργηση των κομμάτων, ούτε καν την οργανωτική τους ένωση, μόνο την κοινοβουλευτική σύμπραξη ώστε η κοινή κοινοβουλευτική ομάδα να αριθμεί 37, πιθανώς και κάποιους ακόμα εάν συγκλίνουν 2-3 ανεξάρτητοι.
Θα είχαν νόημα όλα αυτά, φυσικά, εάν η Νέα Αριστερά “έγραφε” στις δημοσκοπήσεις ποσοστό με προβολή εκπροσώπησης στην επόμενη Βουλή (3%). Πόρρω, όμως, απέχει από κάτι τέτοιο, μάλλον την κατιούσα έχει πάρει καθώς ο μετριοπαθής Φάμελλος νοικοκυρεύει το ημιδιαλυμένο κόμμα και το βοηθά να ανακτήσει πολιτικότητα και επιρροή.
Το περίεργο είναι πως οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς παρουσιάζουν βιβλία με τους “τοξικούς” του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, κάθονται στα ίδια τηλεοπτικά πάνελ και συνήθως ενώνουν την κριτική τους κατά της κυβέρνησης, γενικώς συνομιλούν ως στελέχη που προήλθαν από κοινή πολιτική και ιδεολογική μήτρα.
Βεβαίως, υπάρχει και η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης. Είναι κρίμα στις επόμενες εκλογές να βρεθούν εκτός κεντρικού πολιτικού πεδίου πρώην υπουργοί με καλά δείγματα γραφής, όπως ο Χαρίτσης, η Αχτσιόγλου, η Αναγνωστοπούλου κ.ά. Το προσκλητήριο του Φάμελλου, πάντως, είναι ήδη πάνω στο τραπέζι και αναζητά αποδέκτες. Το δε ΠΑΣΟΚ μπορεί να περιμένει με άνεση εσαεί. Τι καλύτερο, ακόμα και με στάσιμα τα δημοσκοπικά ποσοστά του, να φτάσει στις επόμενες εκλογές ως αξιωματική αντιπολίτευση;
Πάντως, το γεγονός ότι Φάμελλος και Χαρίτσης συμφώνησαν να καταθέσουν ξεχωριστά αίτημα για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής (προ ημερησίας σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών) σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών, είναι ένα πρώτο δείγμα συνεννόησης αλλά όχι σύγκλισης. Ίσως και ανταγωνισμού προς την ίδια κατεύθυνση…
Θα βγάλει μάτι το γινάτι; Θα δούμε…
SiteDesign