Κηδεία Δομάζου: Ράγισε καρδιές το μήνυμα του Αντωνιάδη- “Αρνούμαι να αποδεχθώ ότι ο αδερφός μου δεν είναι πια μαζί μας”
Η Συντακτική ομάδα του Libre
Ράγισαν καρδιές κατά το τελευταίο «αντίο» στον σπουδαίο Μίμη Δομάζο στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου βρέθηκε πλήθος κόσμου για να τον αποχαιρετίσει προτού η σωρός του αναχωρήσει για το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Οι στιγμές που εκτυλίχθηκαν ήταν άκρως συγκινητικές με αποκορύφωμα την εκφώνηση των επικήδειων και τα λόγια Αντώνη Αντωνιάδη, για τον «αδερφό και Διόσκουρό» του, Μίμη Δομάζο.
Τον επικήδειο του Αντώνη Αντωνιάδη εκφώνησε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του παναθηναϊκού, Νίκος Καρούλιας, καθώς ο «ψηλός» παραμένει νοσηλευόμενος στο 251 ΓΝΑ και δεν μπορούσε να έρθει στην κηδεία.
Συγκεκριμένα, ο Αντώνης Αντωνιάδης ανέφερε τα εξής:
«Πανάκριβε φίλε μου, συγχωρέσε με αλλά αρνούμαι να αποδεχθώ ότι ο γνήσιος φίλος εξήντα περίπου χρόνου, ο μεγάλος αδερφός, ο Διόσκουρος μου, δεν είναι ποια μαζί μας.
Πώς να πάω μόνος μου στη Λεωφόρο ή στο ΟΑΚΑ, πώς να αντικρίσω τη διπλανή άδεια θέση που επί 40 χρόνια ήμασταν δίπλα-δίπλα. Πώς να συνηθίσω την απώλεια όταν όλα θυμίζουν απλά αγαπημένα και παναθηναϊκά. Έτσι τα έφερε η ζωή, να έχω εγώ το αβάσταχτο φορτίο, να ζήσω… ο κανονιέρης χωρίς τον στρατηγό του, ο ψηλός χωρίς το μυθικό κοντό, στα όσα χρόνια μου μένουν.
Πίστεψέ με, δεν είναι εύκολο. Είσαι και θα είσαι το απόλυτο σύμβολο, όχι μόνο που Παναθηναϊκού αλλά και το ελληνικό ποδοσφαίρου, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Εκτός από τις πρωτιές και τις επιτυχίες σου, θα ήθελα να αναφέρω μερικά γεγονότα άγνωστα στην ελληνική κοινωνία. Την πρώτη μέρα που ήρθα την Ξάνθη στον Παναθηναϊκό στις 28 Αυγούστου 1968, ήσουν για την υποδοχή μου και εκεί σε πρωτογνώρισα από κοντά. Έκτοτε, δεν χωρίσαμε ποτέ, έως προχθές.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1969, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 69-70, ήρθες πριν από τον αγώνας στα αποδυτήρια, ενώ εσύ δεν αγωνιζόσουν λόγω τιμωρίας για να με ενθαρρύνεις λέγοντάς μου: «Πρόσεχε σήμερα γιατί μπορείς». Έμελλε αυτός ο αγώνας, με τα δύο γκολ που πέτυχα, να κρίνει τη συνέχεια της καριέρας στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο.
Ήσουνα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΣΑΠ και ο πρώτος πρόεδρος του 1976 1978. Συμμετείχες με την ομάδα του ΠΣΑΠ -για φιλανθρωπικούς σκοπούς μόνο- σε όλη την επικράτεια επί 20 χρόνια καθώς και στο εξωτερικό για τη σύσφιξη της Ελλάδας με τον απότομο ελληνισμό.
Στις 22 Ιανουαρίου έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» και εγώ στο ΓΝΑ για διαφορετικούς λόγους. Την ίδια ώρα ακριβώς, ενώ το πρωί μιλήσαμε τηλεφωνικά για τελευταία φορά.
Καλέ μου φίλε, αδελφέ μου, είμαστε σχεδόν καθημερινά μαζί. Σήμερα δεν μπορώ να βρίσκω δίπλα σου όπως συνέβαινε στην κάθε δυσκολίας. Όμως δεν θα χαθούμε κάποια στιγμή θα ξανα ανταμώσουνε και θα είμαστε πάλι μαζί.
Και ποιος ξέρει, μπορεί να ξαναπαίξουμε ποδόσφαιρο. Και ποιος ξέρει μπορεί να είσαι εσύ ο ψηλός και εγώ κοντός. Θέλω να μεριμνήσεις το γήπεδο να έχει χλοοτάπητα και να δημιουργήσουμε εκεί στον ουράνο ΠΣΑΠ με πρόεδρο πάλι εσένα.
Η Ελλάδα και ο ελληνισμός απανταχού της γης δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Καλό σου ταξίδι καλή αντάμωση καλό παράδεισο, κοντέ γίγαντα Μίμη Δομάζο. Καλό ταξίδι» ανέφερε.
SiteDesign