Νέα Αριστερά/ Τέσσερις λόγοι για την πολιτική επιβίωση και ο… Σοφοκλής

Η προεδρική εκλογή μετατρέπεται για τη Νέα Αριστερά σε μία κρίσιμη επιλογή που θα προσδιορίσει σε μεγάλο βαθμό και την πολιτική της επιβίωση. Ας γίνουμε σαφείς:

Πρώτον, το κόμμα του χαρισματικού και έμπειρου Αλέξη Χαρίτση δεν κατόρθωσε να εκλέξει ευρωβουλευτή στην πρώτη εκλογική δοκιμασία του και εφεξής κινείται δημοσκοπικά σε ποσοστά αρκετά μικρότερα από το όριο του 3% που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει έδρανα στη Βουλή που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Στις ίδιες μετρήσεις καταγράφει καλύτερες επιδόσεις ακόμα και το Μερα25 του Γιάνη Βαρουφάκη, ενώ ακόμα και ο Πέτρος Κόκκαλης με το “Κόσμος” εμφανίζεται να συνομιλεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, και να βλέπει θετικά τα ανοίγματά του για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.

Δεύτερον, ο βασικός λόγος -κάποιοι λένε, ο μοναδικός- της αποχώρησης των 11 βουλευτών και πολλών στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήτοι η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη και η μετάλλαξη του κόμματος που αυτή προοιωνιζόταν, έχει εκλείψει. Εάν θεωρήσει κανείς ότι η Νέα Αριστερά εκπέμπει ριζοσπαστικότερο λόγο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίζουν πράγματι πολλά τον Χαρίτση από τον Φάμελλο ή την Αχτσιόγλου από την Γεροβασίλη. Διαφορές αναμφίβολα υπάρχουν, ενίοτε και προσωπικές που ανάγονται στην κυβερνητική περίοδο επί Αλέξη Τσίπρα, όπως, για παράδειγμα, του Νίκου Παππά με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ή του Δημήτρη Τζανακόπουλου με τους πασοκογενείς, ωστόσο η ζωή έχει δώσει τις απαντήσεις της και η πολιτική μπορεί να απορροφήσει ακόμα και τα μεγάλα πάθη.

Τρίτον, όσοι βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και όσοι απαρτίζουν τη Νέα Αριστερά ήταν μαζί στο εκλογικό μετερίζι και έδωσαν, υπό τον Τσίπρα, την μάχη των εκλογών του 2023. Εκεί, παρά την συντριβή (για την οποία όλοι ευθύνονται), κατόρθωσαν να κρατήσουν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ότι δεν έγινε επαρκώς αυτοκριτική για το αποτέλεσμα αποτελεί, επίσης, κοινή ευθύνη. Όμως, μαζί πάλι μπορούν να αποκαταστήσουν την κοινοβουλευτική στρέβλωση της απώλειας της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρηση βουλευτών προς το κόμμα Κασσελάκη. Άρα, ή οι της Νέας Αριστεράς κρατούν την “ιδεολογική καθαρότητά” τους (;;;) και συνεχίσουν να οδεύουν, πιθανότατα, προς την εκλογική άβυσσο, ή συμφωνούν (με όρους και προϋποθέσεις) σε κοινή κοινοβουλευτική πορεία υπό καθεστώς αυτονομίας των κομμάτων και αποκτούν εκ νέου υπόσταση δυνητικά μεγαλύτερου κόμματος. Έχουν μάθει, άλλωστε, να ζουν υπό την ίδια στέγη αλλά εκπροσωπώντας τάσεις και συνιστώστες. Όταν φτάσει η ώρα των εκλογών και ανάλογα με τις τότε συνθήκες έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν τι τους συμφέρει. Το μάλλον βέβαιο είναι, μάλιστα, ότι μπορούν να παραμείνουν συνασπισμός κομμάτων αφού το μπόνους που προβλέπει ο εκλογικός νόμος δεν θα είναι σε θέση να το διεκδικήσουν.

Τέταρτο, μπορεί η Νέα Αριστερά να διακατέχεται από την πικρία της μη υποστήριξης της πρότασής της για τον Χρήστο Ράμμο, ωστόσο η ζωή και η πολιτική προχωρά, όμως η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Με την Λούκα Κατσέλη γνωρίζονται πολύ καλά, κάποιοι έχουν συνεργαστεί στενά ως υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα αλλά και μετά. Ουσιαστικός λόγος να μην υποστηρίξουν την υποψηφιότητά της δεν υπάρχει. Εάν δεν το πράξουν υπό τον φόβο μην γίνουν (δήθεν) παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και επιπλέον ναρκοθετήσουν την κοινοβουλευτική σύμπραξη, θα χρεωθούν την ήττα του χώρου. Προς τέρψη του ΠΑΣΟΚ.

“Ουκ εξάγουσιν καρπόν οι ψευδείς λόγοι”, κατά τον Σοφοκλή…