Τάσος Γιαννίτσης: Κατ’ εξοχήν θεσμικό πρόσωπο ο Κώστας Σημίτης
Ο Κώστας Σημίτης στην οκταετή πρωθυπουργία του σφράγισε ανεξίτηλα τη πολιτική ιστορία του τόπου. Έφερε στη χώρα την αύρα του εκσυγχρονισμού και ορόσημα της θητείας του αποτελούν η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2000 και δύο χρόνια αργότερα, το 2002, η εισδοχή στη ζώνη του ευρώ. Διαμορφώθηκε στις σκληρές μεταπολεμικές δεκαετίες, στα ταραγμένα χρόνια της δικτατορίας. Μέσα από την εμπειρία του από την πορεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών και με τη σταθερή προσήλωσή του στο ΠΑΣΟΚ.
Θα κηδευτεί με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου και επικήδειους θα εκφωνήσουν εκτός από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη και τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, οι πανεπιστημιακοί Γιάννης Βούλγαρης, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και ο Τάσος Γιαννίτσης.
Στενός φίλος του Κώστα Σημίτη κοντά πέντε δεκαετίες και πρώην υπουργός του, με δεσμούς με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Γιώργο Γεννηματά, ο κ. Γιαννίτσης μίλησε στον Σεραφείμ Κοτρώτσο.
*Αν είναι αγιογραφία ή ανάθεμα όσα λέγονται για τον Κώστα Σημίτη θα κριθεί από την ιστορία Και το έχει ήδη κρίνει.
«Είναι αδιάφορο τί λένε πρόσωπα που αντί να έχουν μια αντικειμενικότητα και τεκμηριωμένη άποψη, βρίσκουν την ευκαιρία να πουν κάτι χωρίς σημασία και ιστορικό βάρος. Έχει αποτυπωθεί τι έκανε, τι δεν έκανε και τι έκανε λάθος ο Κώστας Σημίτης. Το γνωρίζουν οι σύγχρονοί του και με πιο ψυχρό βλέμμα οι επόμενοι. Σαν άσκηση μπορεί κανείς να βάλει σε ένα πίνακα τα θετικά, τα αρνητικά και όσα δεν έγιναν ώστε να βγάλει τα συμπεράσματά του Προσωπικά δηλώνω υποκειμενικός ως προς τον Κώστα Σημίτη, αλλά το ίδιο ισχύει για τον καθένα καθώς πίσω από τα πάρα πολλά που λέγονται, υποκρύπτονται βλέψεις, στόχοι δίχως την παραμικρή σχέση με το θέμα που συζητάμε.»
Γιατί δεν προχώρησε η μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο ασφαλιστικό
«Πολλοί θέλουν να ξεχνάνε ότι δεν μπορείς να περάσεις μια τόσο μεγάλη κοινωνική μεταρρύθμιση όταν έχεις τον κόσμο απέναντί σου. Ο Σημίτης και εγώ είχαμε απέναντί μας πολλούς μέσα από το ΠΑΣΟΚ, κομματικά αλλά και κυβερνητικά στελέχη. Το ίδιο ίσχυε για σύσσωμη την αντιπολίτευση καθώς και τμήματα της κοινωνίας που ήταν αρνητικά.
Συχνά λένε στους πολιτικούς να αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας, να ανακαλούν διατάξεις ή προβληματικά νομοσχέδια, όπως συμβαίνει με τις διαμαρτυρίες λόγου χάρη των αυτοκινητιστών. και να δικαιώνονται. Στον Σημίτη ο κόσμος και μάλιστα εκείνοι που τον πολέμησαν λυσσαλέα έλεγαν αργότερα γιατί δεν το πέρασε το ασφαλιστικό παρά τις διαμαρτυρίες τους. Δε γίνονται σε μια δημοκρατία αυτά τα πράγματα. Και ο Σημίτης ως δημοκρατικός πολιτικός άνδρας που ήταν πάλεψε. Έδωσε μάχη μάχη για τα θέματα δημοκρατίας. Είχε δημοκρατικό ήθος και διακρινόταν για την προσήλωση στους δημοκρατικούς θεσμούς. Αν είχε περάσει τότε το ασφαλιστικό δεν θα ήμασταν στο χάλι που φτάσαμε το 2009.
Είμαι όμως σίγουρος ότι ακόμα κι αν είχε περάσει ο νόμος, όταν έχανε τις εκλογές του 2004 ο Σημίτης, θα γινόντουσαν τόσες παρεμβάσεις με τροποποιητικές διατάξεις στο ασφαλιστικό ή θα υπήρχε αδράνεια και θα γινόταν τίποτε… Βέβαια, δεν αρκεί να περνούσε ο νόμος, σημασία έχει να καταλάβουν οι επόμενες κυβερνήσεις ότι πρέπει να υλοποιούνται οι νόμοι όχι μόνο γιατί ψηφίστηκαν, αλλά προκειμένου να εφαρμοστούν για το καλό της κοινωνίας κι της χώρας. Αλλιώς είναι αστείο.»
Κενή περιεχομένου η συζήτηση περί εκσυγχρονισμού- Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και η ανάγκη για σοβαρές αλλαγές με τον Κώστα Σημίτη
Μόνον όταν κάποιος προσδιορίσει το περιεχόμενο του εκσυγχρονισμού, θα μιλήσει επί της ουσίας. Τι θα πει δηλαδή εκσυγχρονισμός ή αντι-εκσυγχρονισμός; Η πρόοδος συνίσταται σε μια διαρκή αλλαγή και εξέλιξη. Είναι μια φυσική κίνηση. Δεν μπορεί να πάει μπροστά η ανθρωπότητα αν δεν ακολουθήσει ορισμένα βήματα….Για τη δεκαετία του ’90 και πιο συγκεκριμένα από το 1996 και μετά η χώρα πέρασε δυο μεγάλες φάσεις. Νωρίτερα όμως να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παρέλαβε μια χώρα σε οικονομική κρίση, με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο γεγονός, μια Ελλάδα στην οποία έπρεπε να εδραιωθεί η δημοκρατία και να εξισορροπήσει εσωτερικές καταστάσεις. Πάλεψε πάνω σε αυτό και πέτυχε.
Μετά την εμπέδωση τη δημοκρατίας έρχεται ο Ανδρέας Παπανδρέου για να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα ολόκληρο τσουνάμι κοινωνικών αιτημάτων με ρίζες στον εμφύλιο και στη δικτατορία και δίνει μια διέξοδο. Με πολλά προβλήματα, αλλά την έδωσε.
Η οικονομία της χώρας έπασχε. Έγιναν λάθη από το ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, αλλά ας αναλογιστούμε τη συγκυρία και τις συνθήκες ..Πως να πεις σε έναν κόσμο αποκλεισμένο επί είκοσι και τριάντα χρόνια που περιμένει να δει κάτι, να δουλέψει ότι άλλαξαν οι συνθήκες διεθνώς και δεν έχει να πάρει τίποτε…
..Υπήρχε ανάγκη για σοβαρές αλλαγές και ήρθε ο Σημίτης να δει ξανά τα ελλείμματα της χώρας, να ξεφύγει από τις προβληματικές επιχειρήσεις που στοίχισαν, να φτιάξει τη σχέση της χώρας με την Ε.Ε., να μπει ένα θεσμικό πλαίσιο και να προχωρήσουμε μπροστά στην οικονομική και νομισματική ένωση. Αν μέναμε εκτός της νομισματικής ένωσης, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Έπρεπε να πετύχουμε στην οικονομία, να έχουμε ένα κράτος συγκροτημένο, να αξιοποιήσουμε το γεγονός ότι τα Βαλκάνια άνοιξαν τότε και προσέφεραν νέες ευκαιρίες. Υπήρχε ανάγκη για σοβαρές αλλαγές…θέλετε να το πείτε αυτό εκσυγχρονισμό ή οτιδήποτε άλλο; Αυτά προσπάθησε να κάνει ο Σημίτης. Δεκτές οι όποιες αντιρρήσεις ή αλλαγές, αλλά να συζητάμε το 2025 περί εκσυγχρονισμού ή μη είναι γελοίο και λυπηρό. Ενδεικτικό του οπισθοδρομικού επιπέδου που βρίσκεται ο δημόσιος λόγος».