Ο Μητσοτάκης και το παζλ της προεδρολογίας- Δύο παράμετροι βγάζουν υποψήφιο ΠτΔ

Στο Μαράθι Χανίων, όπου βρίσκεται το πατρικό του, θα περάσει τις εορταστικές ημέρες ο πρωθυπουργός, κι εκεί, όπως έχει πει, θα σκεφτεί και θα λάβει την απόφαση σχετικά με το πρόσωπο που θα υποδείξει για την Προεδρία της Δημοκρατίας, κάτι που θα ανακοινώσει το δεύτερο 15νθήμερο της νέας χρονιάς. Δεδομένου ότι η εκλογή ΠτΔ έχει συνταγματικά αποσυνδεθεί από το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, όποια απόφαση λάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέτει σε κίνδυνο την κυβερνητική σταθερότητα, ωστόσο θα έχει υψηλό πολιτικό συμβολισμό και ίσως αποκαλύψει τις προθέσεις και τον σχεδιασμό του για το επόμενο μακρύ χρονικό διάστημα προς τις βουλευτικές εκλογές του 2027.

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει αναγκαστικά να λάβει την όποια απόφαση σχετικά με το πρόσωπο του/ της επόμενου/ης Προέδρου έχοντας κατά νου δύο βασικές παραμέτρους:

Πρώτη, εάν ο βασικός του στόχος είναι η μέγιστη δυνατή συσπείρωση της εκλογικής βάσης της Ν.Δ, η οποία βρίσκεται, σύμφωνα με τις κυλιόμενες έρευνες του Μεγάρου Μαξίμου, περίπου στο 67%, όσο και τις διαρροές προς τα δεξιά, ή

Δεύτερη, εάν εκτιμήσει πως χρειάζεται την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, όχι τόσο επειδή το επιβάλλει η πολιτική παράδοση (οι κυβερνήσεις είθισται να προτείνουν πρόσωπο της “άλλης όχθης”), όσο επειδή όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης κατακτούν ολοένα και περισσότερο τον χώρο του κέντρου. Πολιτική περιοχή την οποία κατείχε επί πολλά χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις του Μαξίμου (όπως αναφέρει η “Καθημερινή”) η Ν.Δ χάνει ψηφοφόρους και προς τις δύο πολιτικές κατευθύνσεις: 6,5% προς το ΠΑΣΟΚ (κέντρο) και 4,1% προς τη Φωνή Λογικής και 3% προς την Ελληνική Λύση (δεξιά). Κάθε επιλογή προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα έχει εκ των πραγμάτων ρίσκα.

Στις 6μηνιαίες τάσεις της MRB, ένα ισχυρό ποσοστό, περίπου 50%, δηλώνει ότι επιθυμεί μη πολιτικό πρόσωπο ως ΠτΔ, όμως από την άλλη ακούγονται ισχυρές φωνές για την ανάγκη μιας συγκροτημένης πολιτικής προσωπικότητας στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, δεδομένης της εξαιρετικά δύσκολης διεθνούς συγκυρίας και των ανοικτών μετώπων που έχει η χώρα.

Ονόματα με υπέρ και κατά

Ασφαλής επιλογή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μάλλον δεν υπάρχει, εκτός εάν βγάλει “άσσο” από το μανίκι με κάποιο πρόσωπο που δεν έχει αποκτήσει ακόμα μιντιακή ορατότητα. Όλα τα άλλα πρόσωπα έχουν υπέρ και κατά. Κάποιοι υποστηρίζουν πως η καλύτερη μακράν υποψηφιότητα θα ήταν αυτή του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια, όμως ο ίδιος έχει καταστήσει σαφές σε όλους τους τόνους ότι δεν ενδιαφέρεται, αν και είναι αμφίβολο εάν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα ήθελε ένα τόσο “βαρύ” πολιτικό όνομα στο μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού, έτι δε περαιτέρω με τις απόψεις που έχει στα εθνικά θέματα και δη στα ελληνοτουρκικά. Παρόλα αυτά, μία τέτοια υποψηφιότητα θα συσπείρωνε απόλυτα την Κ.Ο της Ν.Δ, ενώ, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να προσελκύσει ψήφους και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο υπουργός Άμυνας, όμως, έχει, ως φαίνεται, πιό …πολιτικά σχέδια για το μέλλον και δεν σκοπεύει, όπως λέει σε συνομιλητές του, να “αποστρατευθεί” τιμητικά.

Ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας θα ήταν επίσης ένα πρόσωπο που θα συσπείρωνε τη Ν.Δ και θα διεκδικούσε πιθανώς διείσδυση και στα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της, ακόμα και στο ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν όμως μία αμυντική επιλογή για τον πρωθυπουργό, τίποτε που να προκαλεί το ενδιαφέρον.

Πρόσωπα από την “απέναντι όχθη”

Στα πρόσωπα που ακούγονται από την “απέναντι όχθη” μάλλον εμφιλοχωρούν τα στοιχεία της πολιτικής επικοινωνίας, ακόμα και της προβολής περισσότερο των δικών τους φιλοδοξιών και όχι των πραγματικών σχεδιασμών του Μαξίμου. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για παράδειγμα, είναι αναμφίβολα ένα πολύ “βαρύ” πολιτικό όνομα που θα ανάγκαζε το ΠΑΣΟΚ να συνταχθεί απολύτως με μία τέτοια πρωθυπουργική πρόταση, όμως, όπως εύστοχα έλεγε κορυφαίος υπουργός, “είμαστε σίγουροι, σε ένα τέτοιο σενάριο, ότι θέλουμε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα μιλάει περισσότερο και επί παντός του επιστητού από τον ίδιο τον πρωθυπουργό;”. Πρόσωπο μεγάλου βεληνεκούς θα ήταν και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας (σε μία τέτοια περίπτωση μπορεί να μετακινούνταν στην κεντρική τράπεζα ο μέχρι προ ημερών οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Άλεξ Πατέλης), ωστόσο υπάρχουν αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ που δεν θα συμφωνήσουν, ενώ γενικότερα είναι μάλλον υπερβολή να εκλεγεί ΠτΔ, αξίωμα που ενώνει και εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες, ένας τραπεζίτης και πρώην υπουργός Οικονομικών, συνδεδεμένος, μάλιστα, με την χειρότερη περίοδο των μνημονίων.

Ο πρωθυπουργός πρέπει να ζυγίσει, όχι μόνο τις δύο παραμέτρους που προαναφέραμε αλλά και το εάν η επιλογή που θα κάνει ως προς το πρόσωπο προκαλέσει “αντισυσπείρωση” με κοινή πρόταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και της Νέας Αριστεράς, κάτι που θα δημιουργούσε την εντύπωση αντιπολιτευτικού μετώπου. Η διείσδυση στο κέντρο (που την χρειάζεται), ωστόσο, ενέχει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον κίνδυνο να βαθύνει το χάσμα με το τμήμα στα δεξιά της Ν.Δ, εκεί όπου ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αναζητά παρασκηνιακώς συμμαχίες και συγκλίσεις, αν και χωρίς να έχει καταλήξει για το τι πραγματικά επιδιώκει.

Ντόρα και Μεϊμαράκης “έσπασαν” τις συστάσεις Μαξίμου και “έδειξαν” Σακελαροπούλου

Η δύσκολη απόφαση “εξαίρεσης” της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας και οι “χρησμοί” Ντόρας, Μεϊμαράκη

Τούτων δοθέντων, προκάλεσε αίσθηση η ταυτόχρονη πρόταση, εμμέσως αλλά σαφώς, της Ντόρας Μπακογιάννη και του Ευάγγελου Μεϊμαράκη για τη νυν ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Ο Β. Μεϊμαράκης, υποστήριξε ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ασκεί με επάρκεια τα καθήκοντά της και ότι «όταν οι κυβερνήσεις δεν αλλάζουν, συνήθως προτείνουν τον ίδιο Πρόεδρο». «Η Κ. Σακελλαροπούλου θα μπορούσε να επαναπροταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας», είπε η Ντ. Μπακογιάννη απαντώντας σε σχετική ερώτηση σε ραδιοφωνική συνέντευξη. “Έσπασαν”, μάλιστα, το “σιωπητήριο” σχετικά με την προεδρολογία που έχει επιβάλλει το τελευταίο διάστημα το Μέγαρο Μαξίμου.

Είναι αλήθεια πως ο πρωθυπουργός δεν πρέπει μόνο να σκεφτεί καλά, λαμβάνοντας υπόψη τις παραμέτρους που επισημάνθηκαν, σχετικά με το πρόσωπο που θα υποδείξει, πρέπει, επιπλέον, να εξηγήσει γιατί δεν θα προτείνει την επανεκλογή της κ. Σακελαροπούλου, στην περίπτωση που καταλήξει διαφορετικά. Κι αυτό δεν θα είναι εύκολο, δεδομένου, όπως επισήμανε και ο κ. Μεϊμαράκης, είθισται η ίδια κυβέρνηση να προτείνει την επανεκλογή για δεύτερη θητεία του/της ΠτΔ που έχει ήδη εκλέξει. Γι αυτό και δεν πρέπει να θεωρείται ότι η σημερινή Πρόεδρος είναι εκτός κάδρου πρωθυπουργικών προθέσεων.